PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)

Brahin

Z Wiki.Meteoritica.pl

(Różnice między wersjami)
(→Bibliografia)
(→Źródła)
Linia 49: Linia 49:
-
W katalogu Siemaszki (1891) meteoryt ten występuje pod nazwą ''Rakita''.
+
W katalogu [[Bibliografia/Siemaszko Julian Iwanowicz|Siemaszki (1891)]] meteoryt ten występuje pod nazwą ''Rakita''.
== Lokalizacja ==
== Lokalizacja ==

Wersja z 21:40, 12 paź 2017

0
Brahin →
Brahin (Meteoryt 1 1994).jpg
Mapa pierwszych znalezisk meteorytu Brahin (źródło: Meteoryt, 1, 1994; Kulik 1941)
Znalezisko
Lokalizacja Białoruś
Położenie[1] 52°30'N, 30°20'E
Data 1807(?), 1937 r.
Charakterystyka
Typ pallasyt, PAL-MG
Masa kilkaset kg
Liczba okazów setki okazów
Meteoritical Bulletin Database
Synonimy →
w NHM Cat: Bragin, Komarinsky, Kruki, Krukov, Minsk, Rocicky, Rokicky, Rokitskii; po rosyjsku: Брагин; po białorusku: Брагін

Znalezisko z 1810 roku na Białorusi (pallasyt PAL-MG). Do dzisiaj znajdowane są duże bryły tego pallasytu (TKW: kilkaset kilogramów).


Na podstawie portalu meteorite.narod.ru, Kulik (1941) i Pilski (1994)

Pierwsze dwa okazy meteorytu Brahin znaleziono prawdopodobnie w 1807 roku, ale nie później niż w 1809[2]. Było to w dobrach Ludwika hrabiego Rokickiego. Chłopi ze wsi Kaporenka (Капоренка) (w gminie Jołcza, powiat rzeczycki, gubernia mińska) znaleźli na uroczysku Kucówka (Куцовка) na piaszczystych wzgórzach wśród bagien dwie bryły odległe od siebie o około 100 sążni („почти ста саженей один от другого”)[3]. Okazy te trafiły na Uniwersytet Wileński[4]. W 1818 roku profesor mineralogii tego uniwersytetu, adiunkt Grodecki (prawdopodobnie chodzi o Ignacego Horodeckiego[5]), przesłał do Paryża oba okazy, w celu przeprowadzenia ich badań przez znanego badacza meteorytów, francuskiego chemika Laugiera[6]. Razem z okazami meteorytu Brahin wysłał on również fragmenty meteorytów Lixna i Zaborzika.[7]

Pod koniec XIX wieku, kilkanaście kilometrów na zachód od dwóch pierwszych znalezisk, w odległości 2-3 km na wschód od wsi Kruki (Круки) znaleziono trzeci okaz o wadze 182 kg, który w 1911 roku trafił do kolekcji Uniwersytetu Kijowskiego.

Na początku XX wieku w sąsiedztwie dwóch pierwszych znalezisk natrafiono na kolejne dwa okazy. Na jeden z nich natrafiono podczas kopania studni na głębokości 90-106 cm, ale zaginął. Drugi o wadze 66,5 kg znajduje się do dziś w zbiorach Rosyjskiej Akademii Nauk. W 1927 roku we wsi Kołybany (Колыбань) znaleziono kolejne dwa okazy o wagach 543 i 340 g. W 1937 roku pół kilometra na południowy-wschód od wsi Kruki (Круки), podczas kopania rowu natrafiono na głębokości 120 cm na największy znany okaz o wadze 270 kg. Wreszcie w 1938 roku zaledwie 2 km na wschód od wsi Kaporenki (Капоренка), podczas kopania gliny, natrafiono na głębokości 30-40 cm na meteoryt o wadze 16 kg. Te dwa ostatnie okazy trafiły do Instytutu Geologicznego Białoruskiej Akademii Nauk w Mińsku, który został zniszczone podczas II wojny światowej.

Rosyjski badacz meteorytów Kulik[8] uważał, że w tym rejonie wielokrotnie znajdowano wiele brył, ale zostały one nie zgłoszone lub zaginęły. Oszacowano wielkość obszaru znajdowania meteorytu Brahin: ma on około 15 km w szerokości geograficznej i drugie tyle (około 30 km) w długości geograficznej. Biorąc pod uwagę rozkład mas meteorytów, największe znajdowano w okolicach wsi Kruki, zaś najmniejsze w pobliżu wsi Kaporenka, Kulik uważa, że deszcz meteorytów spadł z kierunku południowego-wschodu na północny zachód. Opierając się na obserwacji, że okazy meteorytu Brahin są stosunkowo dobrze zachowane pomimo wilgotnej okolicy, spadek nastąpił nie dawniej niż tysiąc lat temu (Kulik 1941).

Szczegółowy opis znalezisk → Brahin/Kulik (1941).


Meteoryt ten znalazł się w przygotowywanej przez Jerzego Pokrzywnickiego monografii polskich meteorytów o roboczym tytule Kosmolityka (Kosiński 2012).

Źródła

Kesselmeyer (1861) (s. 374)

23. – – – Rokicky (***)[9] bei Brahin (51°46'N., 30°10'O.), Kreis Retschitz (Rseczytza), District Mozyrz, am Zusammenfluss des Dniepr und Prypetz. 2 Stück von zusammen 200 ℔. Gefunden 1822. – Sp.-Gew.: 6,2-7,58 Gouv. Minsk G.68.1821.342.[10] W. 1860.


Buchner (1861)

Brahin, Russland.

Laugier Mém. du Mus. 1817, 6.[11] SchwJ 43, 25.[12] GA. 75, 264.[13] PAErgb. 4, 393.[14] RbH. 1, 423.[15] MCh. 908.[16] Pa. 90.[17] Br. 105.[18]

Rozwinięcia skrótów → patrz Bibliografia/Buchner Otto


W katalogu Siemaszki (1891) meteoryt ten występuje pod nazwą Rakita.

Lokalizacja

Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
© Jan Woreczko & Wadi

(B) Brahin, (K) wieś Komaryn

współrzędne wg innych autorów

* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki

Kilkanaście kilometrów na południowy-zachód od miejsca, gdzie znajdowane są meteoryty, leży Czarnobyl!


Mapy

Rejon znajdowania okazów (źródło: Mapy austro-węgierskie, 1880-1912)

Mapa Polski z 1859 roku (fragment) (źródło: Chrzanowski 1859)

Galeria

Заварицний (1952)


8 kilogramowa piętka z kolekcji Roberta Haaga (źródło: Haag 2003, za zgodą)

Bibliografia

  • Bieliński Józef, (1899-1900), Uniwersytet Wileński (1579-1831), tomy 1 i 2, Kraków 1899-1900, (s. 155, tom 1).[19] Plik dLib (tom 1), dLib (tom 2).
  • Boguslawski Georg von, (1854a), Zehnter Nachtrag zu Chladni's Verzeichnisse der Feuermeteore und herabgefallenen Massen (Wien 1819) (Schluss von S. 155.), Annalen der Physik, IV, 90 uzupeł. (ergänzungsband), 1854, s. 353-456, (s. 393-394). Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Buchner Otto, (1859), Die Feuermeteore, insbesondere die Meteoriten historisch und naturwissenschaftlich betrachtet, Gießen 1859, ss. 192, (s. 105). Plik iDjVu; plik doi; plik DjVu.
  • Buchner Otto, (1861), Versuch eines Quellenverzeichnisses zur Literatur über Meteoriten, w: Broenner Heinrich L., Abhandlungen, herausegeben von der Senckenburgischen naturforschenden gesellschaft, Bd. 3, Frankfurt a.M. 1859-1861, s. 455-482. Plik PDF; plik DjVu.
  • Chladni Ernst F.F., (1819), Fünfte Fortsetzung des Verzeichnisses der vom Himmel gefallenen Massen; nebst weitern Nachtrichten von einigen schon bekannten und von neuern Feuermeteoren, Annalen der Physik, 3, Bd. 63, 1819, s. 17-49, (s. 32-33).[20] Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Chladni Ernst F.F., (1821), Neue Beiträge zur Kenntniss der Feuermeteore und der herabgefallenen Massen, Annalen der Physik, 8, Bd. 68, 1821, s. 329-366. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
     (s. 342).
  • Chrzanowski Wojciech, (1859), Karta dawnéj Polski z przyległémi okolicami krajów sąsiednich według nowszych materyałów na 1:300000, Paryż 1859. Plik dLib; plik eUWr.
  • Clark Smith William, (1852), On Metallic Meteorites. An Inaugural Dissertation…, Göttingen 1852, ss. 112, (s. 21-22) (ilustracje).[21] Plik PDF.
  • +Daszkiewicz Piotr, Tarkowski Radosław, (2006), Korespondencja Ignacego Horodeckiego z Aleksandrem Brongniartem w zbiorach rękopisów Biblioteki Głównej Narodowego Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu, Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, R. 51, nr 2, 2006, s. 145-171.
  • Drzewiński Feliks, (1825), O kamieniach meteorycznych, i przyczynach mogących je tworzyć. Rozprawa czytana na posiedzeniu publiczném w Cesarskim Uniwersytecie wileńskim, dnia 15 września 1825 roku, przez Felixa Drzewińskiego professora Fizyki tegoż Uniwersytetu, Dziennik Wileński, t. III, nr 9, 1825, s. 47-73, (s. 64-65). Plik eLib.
  • Jundziłł Stanisław Bonifacy, (1821), O żelazie meteorycznem, spadłém w dobrach Hrabi Rokickiego, doniesienie Radzie Cesarskiej Uniwersytetu Wileńskiego, przez Xdza Stanisława Jundziłła, prof. w tymże uniwersytecie, d. 15 listopada 1821 uczynione, Dziennik Wileński, t. III, nr 12, 1821, s. 486-489. Plik DjVu.
  • Kesselmeyer Paul August, (1861), Ueber den Ursprung der Meteorsteine. Tafel XII-XIV., w: Broenner Heinrich L., Abhandlungen, herausegeben von der Senckenburgischen naturforschenden gesellschaft, Bd. 3, Frankfurt a.M. 1859-1861, s. 313-454, (s. 374). Plik PDF; plik DjVu.
  • Koblitz Jörn, MetBase. Meteorite Data Retrieval Software, Version 7.3 (CD-ROM), Ritterhude, Germany 1994-2012. MetBase.
  • Kosiński Janusz W., (2012), Program działań na rzecz polskiej meteorytyki i „Kosmolityka” Jerzego Pokrzywnickiego[22] (The programme of workings on the thing of the Polish meteoritics and monograph „Kosmolityka” by Jerzy Pokrzywnicki), Acta Soc. Metheor. Polon., 3, 2012, s. 39-47.[23] Plik ASMP.
  • Kosiński Janusz W., (2013), Stanisław Bonifacy Jundziłł i meteoryt Brahin (Stanisław Bonifacy Jundziłł and Brahin meteorite), Acta Soc. Metheor. Polon., 4, 2013, s. 46-54. Plik PDF.
  • Кулик Леонид А. (Kulik Leonid A.), (1941), Прирост коллекции метеоритов Академии Наук СССР в Москве с 1934 по 1939 г. (Meteorite collection of the Academy of Sciences of USSR. Augmentation between the years 1934 and 1939 in Moscow), Метеоритика (Meteoritika), vol. I, 1941, s. 73-123, (s. 81-85).[24] Plik TXT.
  • Laugier André, (1817), Propres à confirmer l'opinion émise par des Naturalistes sur l'identité d'origine entre le Fer de Sibérie et les Pierres météoriques, ou Aérolithes, Mémoires du Muséum d'histoire naturelle, 3, 1817, s. 341-352. Plik DjVu.
  • Laugier André, (1823), Vorläufige Nachricht von der chemischen Analyse zweier in Polen gefundenen Aerolithen und zweier Meteor-Eisen, Annalen der Physik, 15, Bd. 75, 1823, s. 264-268. Meteoryty Lixna i Zaborzika. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Laugier André, (1824), Analyse de deux Météorites, Annales de chimie et de physique, 25, ser. 2, Paris 1824, s. 219-221.[25] Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    ; plik hPDF.
  • Nöggerath J., Bischof Gust., (1825), Ueber die grösste europäische Gediegen-Eisenmasse, meteorischen Ursprungs, Schweigger's Journal für Chemie und Physik, Bd. 43, 1825, s. 1-27.[26] Plik hPDF.
  • Pallas Peter Simon (Паллас Петер Симон), (1776), Reise durch verschiedene Provinzen des Rußischen Reichs, Dritter Theil, vom Jahr 1772, und 1773, St. Petersburg 1776 (ilustracje).[27][28][29][30] Plik GoogleBooks.
  • Partsch Paul, (1843), Die Meteoriten oder vom Himmel gefallenen Steine und Eisenmassen im k. k. Hof-Mineralien-Kabinette zu Wien, Wien 1843, ss. 166, (s. 90-91).[31] Plik DjVu; plik PDF.
  • Pilski Andrzej S., (1994), O żelazie meteorycznem Rzeczyckiem, Meteoryt, 1, 1994, s. 18-20. Plik PDF.
  • Rammelsberg Karl Friedrich, (1841), Handwörterbuch des chemischen Theils der Mineralogie, Erste Abtheilung A-M, Zweite Abtheilung N-Z, Berlin 1841.[32] Plik PDF.
  • Rammelsberg Karl Friedrich, (1860), Handbuch der Mineralchemie, Leipzig 1860, ss. 1038, (s. 908-909).[33] Plik DjVu; plik DjVu.
  • Siemaszko Julian Iwanowicz (Симашко Юлиан Иванович), (1891), Каталогъ коллекции метеоритов'ь (Catalogue de la Collection de Météorites de Julion de Siemaschko (Saint Petersbourg, Russie), S.Petersburg 1891 (С. ПЕТЕРБУРГЪ (по июль 1891 г.)), ss. 64, (s. 22).[34][35][36] Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    , (str. tytułowa).
  • Śniadecki Jędrzej, (1822), O żelazie meteorycznym Rzeczyckim, Dziennik Wileński, t. 1, nr 4, 1822, s. 481-506. Plik DjVu. Przedruk w: Dzieła, tomy 1-6, tom 3, s. 186-212.


Przypisy

  1. ^ jeśli nie zaznaczono inaczej, podano współrzędne przyjęte w oficjalnej bazie meteorytów Meteoritical Bulletin Database
  2. ^ za Pilskim (1994)
    (…) Wiele wskazuje na to, że rzeczywiście były one znane dawniej. Według Partscha, w 1807 roku na targowisku w Moskwie sprzedawano na wagę ponad dwa cetnary „żelaza Pallasa”. Jest niemożliwe, aby było to autentyczne Żelazo Pallasa, natomiast jest bardzo prawdopodobne, że były to pallasyty znalezione w okolicy Brahina. Gdyby zresztą zsumować wagę wszystkich fragmentów „żelaza Pallasa” w kolekcjach meteorytów, okaże się, że znacznie przewyższa ona różnice między wagą okazu znalezionego przez Pallasa, a obecną wagą głównej masy tego pallasytu. Brak natomiast jakichkolwiek doniesień, o dodatkowych znaleziskach pallasytów w okolicy Krasnojarska. (…)
  3. ^ sążeń – stara jednostka miary, był równy długości rozpostartych ramion dorosłego mężczyzny; Wikipedia – Sążeń
  4. ^ wg Bielińskiego (1899-1900, t. 1, s. 155) w zbiorach uniwersytetu była bryła wagi 193 funtów
  5. ^ błąd pisowni/tłumaczenia – prawdopodobnie chodzi o Ignacego Horodeckiego profesora mineralogii na Uniwersytecie Wileńskim. Według materiałów posiadanych przez Janusza W. Kosińskiego, to Ignacy Horodecki wysłał próbki meteorytów do Paryża (inf. prywatna na podstawie materiałów przygotowywanych do publikacji); Kosiński (2013, Ignacy Horodecki – jeden z zapomnianych pionierów meteorytyki…)
  6. ^ Laugier (1824); Daszkiewicz et al. (2006)
  7. ^ informacja nieścisła! Meteoryt Lixna spadł w 1820 roku!
  8. ^ Leonid Kulik rosyjski mineralog, badacz meteorytu tunguskiego; Wikipedia – Leonid Kulik
  9. ^ powołanie: (***) Orte, deren genaue Lage bis jetzt noch ermittelt werden konnte.
  10. ^ powołanie na Chladni (1821) (wg klucza: Gilbert, Bd. 68, rok 1821, s. 342)
  11. ^ Laugier (1817)
  12. ^ Nöggerath et al. (1825)
  13. ^ Laugier (1823)
  14. ^ Boguslawski (1854a)
  15. ^ Rammelsberg (1841)
  16. ^ Rammelsberg (1860)
  17. ^ Partsch (1843)
  18. ^ Buchner (1859)
  19. ^ w zbiorach gabinetu wileńskiego znajdowały się m.in. okazy meteorytów: Bjelaja Zerkov, Brahin, Lixna i Zaborzika (okaz 6 funtów!) (oraz nie wymieniony w tym spisie fragment meteorytu Bialystok (Białystok)).
    „(…) Celniejsze z aerolitów: jeden z Białejcerkwi, w okolicach której spadł w r. 1796, drugi z Dynaburga spadły w r. 1820; trzeci znaleziony w pobliżu wioski Zaborycy przy rzece Słuczy, spadł w r. 1818. Ten ostatni ważył 6 funtów. (…)Żelazo meteoryczne, ważące przeszło 193 funty, znalezione w Brahinie, majętności hr. Rokickiego. Z daru jenerała Korsakowa część kamienia meteorycznego, spadłego w Normandyi, ważąca przeszło 66 funtów. (…)”
  20. ^ do artykułu dodatek: Abel-Remusat (1819)
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
     (patrz → Annalen der Physik/Artykuły)
  21. ^ w swej pracy dyplomowej poświęconej meteorytom żelaznym opisuje Clark m.in. meteoryty: Bohumilitz, Brahin, Braunau, Elbogen, Hraschina, Lenarto, Magura, Seeläsgen, Schwetz, Steinbach; tam też kilka litografii przedstawiających przekroje meteorytów
  22. ^ publikacja te nigdy się nie ukazała, część jej rękopisu znajduje się w archiwum PAN
  23. ^ w przygotowywanej Kosmolityce Pokrzywnicki do meteorytów polskich zaliczał m.in.: Bielokrynitschie, Bjelaja Zerkov, Borkut, Brahin, Buschhof, Dolgovoli, Jodzie, Knyahinya, Lenarto, Lixna, Magura, Misshof, Nagy-Borové, Nerft, Novy-Projekt, Oczeretna, Okniny, Owrucz, Padvarninkai, Ruschany, Zaborzika, Zemaitkiemis i Zmenj oraz kilka niezidentyfikowanych doniesień
  24. ^ szczegółowy opis części rosyjskich meteorytów: Alexandrovsky (Александровский Хутор), Berdyansk (Бердянск), Brahin (Брагин), Brient (Бриент), Grossliebenthal (Гроселибенталь), Erofeevka (Ерофеевка), Glasatovo (Кашин), Ichkala (Ичкала), Kainsaz (Каинсаз), Kaptal-Aryk (Каптал-Арык), Karagai (Карагай), Khmelevka (Хмелевка), Lavrentievka (Лаврентьевка), Mighei (Мигеи), Nikolaevka (Николаевка), Novorybinskoe (Новорыбинское), Padvarninkai (Падварнинкай), Pavlodar (stone) (Павлодар), Pavlograd (Мордвиновка), Pavlovka (Павловка), Pervomaisky (Первомайский Поселок), Pesyanoe (Старое Песьяное), Savtschenskoje (Савченское), Sungach (Сунгач), Vavilovka (Вавиловка), Veliko-Nikolaevsky Priisk (Велико-Николаевский Прииск), Yurtuk (Юртук), Zhovtnevyi (Жовтневый Хутор), Zmenj (Жмени); publikacja zawiera plansze (I-XVIII) z fotografiami meteorytów; patrz również tego autora → dodatkowa bibliografia meteorytu Brahin (po rosyjsku)
  25. ^ wyniki analiz meteorytów: Brahin, Lixna (Lipno) i Zaborzika; wyniki te opublikowano również w: Laugier André, (1824), Mémoires Sur l'Analyse de Pierres et de Fers météoriques trouvés en Pologne, Mémoires du Muséum d'histoire naturelle, 11, 1824, s. 89-96. Plik DjVu
  26. ^ część: Nöggerath J., Anhang. Laugier's neueste Analysen von Meteoreisen und Meteorsteinen aus Polen, s. 25-27; tam wyniki analiz Laugier'a meteorytów: Brahin, Lixna i Zaborzika
  27. ^ w tomie trzecim opis historii znalezienia meteorytu „żelazo Pallasa” – meteoryt Krasnojarsk; na stronach 411-417 i na planszy III (w wydaniu rosyjskim Часть третья. Половина первая, s. 566–575)
  28. ^ meteoryt żelazno-kamienny Krasnojarsk (Красноярск, „żelazo Pallasa”, ang. Pallas iron, niem. Pallas-Eisen, ros. Палласово железо), znalezisko z 1749 roku w Rosji; pallasyt PMG-an, TKW 700 kg; patrz → Pallas (1776)
  29. ^ rosyjski przekład całości Зуеев Василій: Паллас Петер Симон, (1773-1788), Путешествие по разным провинциям Российскаго государства, САНКТПЕТЕРБУРГЂ 1773-1788. Pliki DjVu
  30. ^ wydanie francuskie: Pallas Peter Simon, (1788-1793), Voyages de M. P. S. Pallas, en différentes provinces de l'Empire de Russie, et dans l'Asie septentrionale; traduits de l'allemand, Par M. Gauthier de La Peyronie, Commis des Affaires Etrangéres, 5 volumes+planches, Paris 1788-1793. Pliki DjVu; planches PDF
  31. ^ zawiera planszę z „odbitką” płytki meteorytu Lenarto
  32. ^ oraz późniejsze tomy/suplementy
  33. ^ oraz późniejsze wydania/suplementy
  34. ^ kopię katalogu dla portalu Wiki.Meteoritica.pl udostępniła dr Jadwiga Biała
  35. ^ katalog kolekcji Siemaszki miał kilka wcześniejszych wydań: 1881 (ss. 3), 1882 i 1885 (ss. 7), 1886 (ss. 16, po francusku; Siemachko Julien, Catalogue de la Collection de Météorites de Julien de Siemachko (Saint-Petersbourg, Russie), Paris Janvier 1886 (oraz suppl. wydany po 1889 r.), str. tytułowa); katalog z 1891 roku jest najobszerniejszy (ss. 64)
  36. ^ kolekcję Siemaszki kupił amerykański kolekcjoner H.A. Ward do zbiorów Ward-Coonley Collection, trafiła ona później do Field Museum w Chicago

Zobacz również

Linki zewnętrzne

  • Meteoritical Bulletin Database (MBD) – meteoryt Brahin
  • Encyclopedia of Meteorites (EoM) – meteoryt Brahin
  • Portal Meteorite Picture of the Day – Brahin


Ambox question orange.svg
 Co jeszcze na stronę? (What else to supplement?)
(poszukać, uzupełnić …)
  • rysunki Заварицний (1952)
Źródło „http://meteoritica.pl/index.php5/Brahin”
Osobiste