(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Szablon:!Pułtusk/Kolekcje
Z Wiki.Meteoritica.pl
m (→Kolekcje) |
|||
Linia 90: | Linia 90: | ||
! Wülfing (1897) !! Spencer (1937) !! Koblitz MetBase | ! Wülfing (1897) !! Spencer (1937) !! Koblitz MetBase | ||
|- | |- | ||
- | | Krantz | + | | Krantz{{!Krantz Bonn|}} || 34,0 || – || – |
|- | |- | ||
| Paris, M. || 29,787 || 31,337 (264) || 25,9 | | Paris, M. || 29,787 || 31,337 (264) || 25,9 | ||
Linia 136: | Linia 136: | ||
! Kolekcja !! średnia waga okazów [g]<br />(liczba uwzględnionych okazów) !! źródło !! uwagi | ! Kolekcja !! średnia waga okazów [g]<br />(liczba uwzględnionych okazów) !! źródło !! uwagi | ||
|- | |- | ||
- | | Paryż || 67,53 (942) || Daubrée (1868), [[Pułtusk/Meunier (1868)|Meunier (1868)]]<ref>na publikację Daubrée (1868) powołują się LaPaz (1941) i Samsonowicz (1952), ale cytowane przez nich liczby nie znajdują pokrycia w źródle!</ref> || łączna waga okazów 63,65 kg! wg autorów Krantz | + | | Paryż || 67,53 (942) || Daubrée (1868), [[Pułtusk/Meunier (1868)|Meunier (1868)]]<ref>na publikację Daubrée (1868) powołują się LaPaz (1941) i Samsonowicz (1952), ale cytowane przez nich liczby nie znajdują pokrycia w źródle!</ref> || łączna waga okazów 63,65 kg! wg autorów Krantz{{!Krantz Bonn|}} zebrał w tym czasie 1612 okazów! |
|- | |- | ||
- | | Krantz | + | | Krantz{{!Krantz Bonn|}} || 4,72 (212) || Spencer (1937) || średnia waga 1 kilograma „grochu pułtuskiego” w ofercie Krantza |
|- | |- | ||
| [[Bibliografia/Siemaszko Julian Iwanowicz|Siemaszko]] || 4,4 (25) || Siemaszko (1891) || 25 „groszków” o wadze 110 g | | [[Bibliografia/Siemaszko Julian Iwanowicz|Siemaszko]] || 4,4 (25) || Siemaszko (1891) || 25 „groszków” o wadze 110 g |
Wersja z 19:57, 28 wrz 2022
Spis treści |
Kolekcje
Okazy meteorytu Pułtusk, z racji swej liczności i łatwości dostępu, trafiły do wszystkich liczących się kolekcji instytucjonalnych na świecie.[1] Wiele muzeów do dziś posiada na swoim stanie setki okazów meteorytu Pułtusk (wg Koblitz MetBase):
Zbiór Koblitz MetBase uwagi Paris, Mus. d'Hist. Nat. 25,9 kg największy okaz ~2,5 kg (Meunier 1898)[2]; obecnie wg McCall et al. (2009, Caillet Komorowski) w kolekcji 19974,49 g Warsaw, Muz. Ziemi, Polish Acad. Sci. 20,4 kg największy okaz 8100 g; szczegółowa zawartość zbiorów polskich → katalog meteorytów na stronach PTMet, Hanczke (1995) i Łaptaś et al. (1998) Vienna, Naturhist. Mus. 17,9 kg największy okaz 7150 g (wg Berwertha (1903) na koniec 1902 roku w kolekcji znajdowało 41 okazów o łącznej masie 15,843 kg, w tym ww. największy) Cracow, Geol. Inst., Polish Acad. Sci. 17,8 kg największy okaz 2970 g London, Nat. Hist. Mus. 17,5 kg największy okaz 9095 g[2] Bonn, Min. Mus. Univ. 15,0 kg największy okaz 3770 g (Rath 1875; Laspeyres 1894) Moscow, Acad. Sci. 14,1 kg największy okaz 4238 g[2]; oraz okazy 2920, 2295, 1380 i 871 g (Явнель 1986) byłe ZSRR
(Ivano-Frankov, Geol. Mus.
St. Petersburg, Mining Mus.
Moscow, Min. Mus. Geol. Inst.
Tallinn, Geol. Inst. Acad. Sci.)
(szczegółowy wykaz, patrz → Явнель 1986)
(8,6 kg
7,36 kg
5,25
1,25 kg)razem z kolekcją Moscow, Acad. Sci. daje to ponad 28,56 kg! (więcej niż w Paryżu);
(Ясинская 1968; Явнель 1986) w kolekcji Ivano-Frankov, Geol. Mus. okazy 1031 i 893 g;
w kolekcji St. Petersburg, Mining Mus. okaz 5990 g;
w kolekcji Moscow, Min. Mus. Geol. Inst. okaz 4150 gChicago, Field Mus. Nat. Hist. 12,9 kg największy okaz 7897 g[3] Berlin, Mus. Naturk., Humboldt Univ. 10,6 kg największy okaz 8070 g[4][2]; wg Kleina (1904) w zbiorze było w sumie 10647,5 g, a największy fragment miał 8070 g (…) Stockholm, Naturhist. Riksmus. 4,84 kg największy okaz 2900 g; łącznie 79 okazów (wg katalogu muzeum) Budapest, Nat. Mus.
Budapest, Eötvös Lorand Univ.4,42 kg
2,00 kgnajwiększy okaz (NM) 1250 g (Ravasz 1969)
największy okaz (ELU) 1199 g (źródło: Kormos Balázs, facebook)Tallinn, Geol. Inst. Acad. Sci. 1,25 kg według Tiirmaa (1996): 65 okazów o wadze 1250,2 g[5] + okaz 606 g[6] (Geoscience collections of Estonia: record); według Aaloe (1963) 66 okazów o wadze 1865,6 g, w tym okaz 616 g (…) kolekcje polskie Warsaw, Geol. Inst., Polish Acad. Sci. 6,6 kg zbiory przeniesiono do Krakowa (prawdopodobnie do Muzeum Geologicznego ING PAN w Krakowie) Cracow, Min. Dept., Jagellonian Univ. 4,8 kg największy okaz 2860 g Cracow, Geol. Dept., Jagellonian Univ. 1,37 kg Hamburg, Mus. Min.-Petrogr. Inst. 1,19 kg największy okaz 467,6 g oraz tzw. „groch pułtuski” 226 g Poznan, Inst. Paleozoology[7] 737 g wg Pokrzywnickiego okaz całkowity (737 g) będący darem Zbigniewa hr. Węsierskiego Kwileckiego do zbiorów Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego; patrz → Swindnica Gorna (Rocznik TPNP, 1915) Wroclaw, Dept. Min. Petrol., Univ. 378 g największy okaz 205 g (Pilski 2001) Muzeum Wydziału Geologii UW 3325,4 g (233 okazy; największy 254,9 g) (Stępisiewicz 2012; Szczygielska 2004)
Sumaryczna waga wszystkich okazów w 173 kolekcjach wymienionych w Koblitz MetBase, wynosi 246,492 kg (z tego w polskich zbiorach – 52,085 kg)![8] Według danych z końca XIX wieku było ok. 200,9 kg (Wülfing 1897, w katalogu tym brak danych o kolekcjach polskich!).
Największe okazy
Zachowane w kolekcjach (oraz opisane w literaturze i/lub zaginione(?)) największe (≥1 kg) okazy z deszczu meteorytu Pułtusk znajdują się w następujących zbiorach[9]:
Kolekcja waga [g][10] opis/źródło ? 9521 taką wagę okazu podaje Samsonowicz (1952) za Spencerem (1937), ale to chyba błąd?; Spencer (1937) wymienia jeszcze kilka okazów powyżej 1 kg: 9095(Londyn),8070(Berlin),7938(Chicago),7150(Wiedeń),3770(Bonn),2500(Paryż?), 1702,1040,1025(Paryż)[11]Muzeum Historii Naturalnej w Londynie 9095 okaz kupiony od rodziny Zambrzyckich[2] 3545 okaz kupiony od Krantza[12] (Spencer 1937; Prior 1953) Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie 8102,8 okaz kupiony od rodziny Zambrzyckich[2]; wg Koblitz Metbase 8070 g 1472 okaz sprzedał A. Lilge[13] (Biała et al. 2018) PAN Muzeum Ziemi w Warszawie 8100 okaz kupiony w 1956 r., pochodzi z Gostkowa (Pilski 1997) 3130 okaz z kolekcji J. Samsonowicza (ze wsi Rzewnie); piękny okaz ze świeżą skorupą i regmagliptami 2343 okaz z kolekcji J. Samsonowicza (ze wsi Dąbrówka) 2435 Pokrzywnicki (1964) wymienia jeszcze taki okaz w zbiorach, ale to pewnie czeski błąd: 2435⇔2343!? 1400 fotografia okazu znajduje się w Uranii, 9/1994 (gdzie jest błędnie podpisany jako 1445 g?!); dar J. Samsonowicza sprzed 1938 roku; na powierzchni okazu stara naklejka z napisem „Pułtusk 1.”; na etykiecie muzeum jest podana waga 1445 g Field Museum w Chicago 7893,6 jest to okaz 7850 g z kolekcji Juliana Siemaszko (1891); okaz waży 7893,59 g[14] Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu 7150 okaz do kolekcji sprzedał w 1874 roku Sigmund Stern (Biała et al. 2018) 2136 okaz ofiarował w 1875 roku Heinrich Drasche von Wartinberg (Biała et al. 2018); fotografia okazu ?? >7000-8000 18 funtów[15]; patrz Gazeta Warszawska z 3 czerwca 1868 roku ?? ~7000 Babczyński et al. (1868) podaje, że znaleziono okaz 7 kg ?? ~7000 tygodnik Ziemia nr 19 z 1929, zawiera informację o prezentowanym na wystawie etnograficznej w Pułtusku w 1929 roku 7-kilogramowym okazie meteorytu! Muzea „radzieckie” (Явнель 1986)
(szczegółowy wykaz, patrz → Явнель 1986)5990 St. Petersburg, Mining Mus.; (Явнель 1986; ЛГМ - Ленинградский горный музей (Ленинград)) 4238 Moscow, Acad. Sci.; okaz kupiony od rodziny Zambrzyckich[2]; (Явнель 1986; АН СССР - колл. Комитета по метеоритам АН СССР (Москва)) 4105 Moscow, Min. Mus. Geol. Inst.; (Явнель 1986; МГРИ - Минералогический музей Московского геолого-разведочного института им. С.Орджоникидзе (Москва)) 2920 Moscow, Acad. Sci.; (Явнель 1986; АН СССР) 2295 Moscow, Acad. Sci.; (Явнель 1986; АН СССР) 1380 Moscow, Acad. Sci.; (Явнель 1986; АН СССР) 1031 Ivano-Frankov, Geol. Mus.; (Ясинская 1968; Явнель 1986; ИФИ - Геологический музей Иваново-Франковского института нефти и газа) ?? 3× >4000 Babczyński et al. (1868) podaje, że znaleziono 3 okazy powyżej 4 kg Ignacy Wawrzecki ~3900 lub ~3500 lub ~2800 7 funtowy okaz w kolekcji Ignacego Wawrzeckiego (Rübezahl, nr 74, Heft 8, 1870, s. 413); trudno określić jaką wartością funta się posłużono? Czy funtem ausriackim (~0,56 kg), funtem pruskim (~0,50 kg) czy funtem warszawskim (~0,40 kg)? Patrz → Dawne jednostki miar i wag Muzeum w Bonn 3770 wymienione w kolekcji w Bonn okazy kupiono od Krantza[12] (Rath 1875; Laspeyres 1894);
za Rath (1875): „Grosser sehr unregelmässiger Stein mit einer grossen, kaum überrindeten Bruchfläche.”
2150 „Kosmiczna Drzazga” 😀, za Rath (1875): „Ein grosses, ganz umrindetes Steinfragment, von eigenthümlich unregelmässiger Form, ein kosmischer Splitter; eine fast ebene Bruchfläche entblösst ein grösseres Nickeleisenkorn. Ein beim Niederfall entstandener frisflher Bruch zeigt das Eindringen der peripherischen Schmelzmasse in das Innere des Steins in Form schwarzer Linien und Adern.” 1232 trafił do kolekcji Bremen, Koblitz Colln. (opisany jako 1233 g); obecnie okaz w kolekcji Karla Moritz; patrz dalej;
za Rath (1875): „unregelmässige Pyramiden mit flacher, gerundet dreiseitiger Basis und einer scharfen, seitlich gestellten resp. umgebogenen Spitze”
za Laspeyres (1894): „(1233,0 gr) Krantz’sche Sammlung (v. Rath Nr. 52 o). Ganz gleichmässig mit dicker Schmelzrinde umgebener Stein von pyramidaler Gestalt.”1138 za Rath (1875): „nieregularny okaz z dziwnymi wcięciami”
za Laspeyres (1894): „(1137,0 gr) Krantz’sche Sammlung (v. Rath Nr. 52 r). Ganz umrindeter Stein mit napfförmigen Vertiefungen und einigen tiefen „Einkerbungen“.”
— znaleziska współczesne (znalazca) 3693 (Marcin Hajwos); wg Marcina Cimały okaz ważył 3700 g; przed oczyszczeniem ważył 3786 g; został on pocięty na 15 płytek i dwie piętki Muzeum Geologiczne ING PAN w Krakowie 2970 Łaptaś (1998); Pokrzywnicki (1964) wymienia jeszcze okaz 3035, ale to pomyłka, gdyż chodzi o okaz 2970 g (nr inw. ZNGPAN B-V-57/33.1), na którym znajduje się etykieta z napisem Pułtusk 3035; fotografia tego okazu znajduje się na portalu Wirtualne Muzea Małopolski – Meteoryt „Pułtusk” 1800 1210 (nr inw. ZNGPAN B-V-57/33.3) 1000 (nr inw. ZNGPAN B-V-57/33.4) Muzeum w Sztokholmie 2900 kompletny okaz (155×120×85 mm; Rath 1868) (wg katalogu kolekcji) Centrum Edukacji Przyrodniczej UJ
(wcześniej Muzeum Geologiczne ING UJ w Krakowie)2843
(2860)wg Pokrzywnickiego (1964) okaz miał 2843 g i pochodził z Miejskiego Muzeum Przemysłu w Krakowie 1354
(1360)prawdopodobnie to ten okaz, jako 1370 g, wymienia Pokrzywnicki (1964) w swoim katalogu w zbiorach DEPARTMENT OF GEOLOGY OF THE JAGEILLONIAN UNIVERSITY? Muséum d'histoire naturelle, Paris 2325,1 katalog muzeum, nr inw. MNHN-GT-570; zapewne okaz ~2,5 kg wg Meuniera (1898); cześć okazów kupiono od rodziny Zambrzyckich[2] 1954,3 katalog muzeum, nr inw. MNHN-GT-2848a 1607,5 katalog muzeum, nr inw. MNHN-GT-2847a; Meunier (1896) pisze, że największy okaz miał 1,7 kg, a trzy inne powyżej 1 kg 1570,5 katalog muzeum, nr inw. MNHN-GT-2848b 1348 katalog muzeum, nr inw. MNHN-GT-2846 1270,2 katalog muzeum, nr inw. MNHN-GT-2847b 1045,8 katalog muzeum, nr inw. MNHN-GT-579 1025 oraz okaz otrzymany od Szkoły Głównej w 1868 roku (Daubrée 1868); zapewne jest to okaz 1045,8 g? — znaleziska współczesne (znalazcy) ~1576 (Janusz Kosmowski)
~1510 (Łukasz Smuła)
~1500 (Arkadiusz Bingoraj)
~1498 („J.Zwierzak”)Muzeum Historii Naturalnej w Budapeszcie 1250 kompletny okaz z utrąconym narożnikiem (132×85×55 mm; Ravasz 1969); wg Semsey (1887) i Tokody (1951) okaz ważył 1235 g Obserwatorium Astronomiczne UW w Warszawie 1235 wg Pokrzywnickiego (1964) okaz miał 1305 g; przed wojną to ten okaz znajdował się na biurku dyrektora obserwatorium prof. Michała Kamieńskiego[16] (Gadomski 1929); okaz 1305 g był wystawiany na wystawie „Budowa Wszechświata” w 1953 roku w Warszawie (Urania, 1955) Bremen, Koblitz Colln. 1233 fotografia okazu w Koblitz MetBase; obecnie okaz w kolekcji Karla Moritz Eötvös Loránd University Budapest 1199 kompletny okaz (źródło: Kormos Balázs, facebook) — duże okazy (tj. >800 g) - duże okazy w kolekcjach polskich (Pilski 2001):
- PAN Muzeum Ziemi w Warszawie: 986,35[17], 938 g[18]
- Muzeum Geologiczne PAN w Krakowie: 875 g (nr inw. ZNGPAN B-V-57/33.5)
- duże okazy w kolekcji w Bonn: 977, 944, 880, 866, 827 g (Laspeyres 1894)[19]
- duży okaz w Budapeszcie: 982 g (Ravasz 1969)
- duży okaz w Londynie: 845 g (kupiony od Krantza)
- duży okaz w Moskwie: 871 g (Явнель 1986; АН СССР)
- duży okaz w Ukrainie (Ivano-Frankov, Geol. Mus.): 893 (904?) g (Ясинская 1968; Явнель 1986; ИФИ)
- duży okaz w Waszyngtonie (NMNH): 932,8 g (wg katalogu online muzeum)
- duże okazy w kolekcjach polskich (Pilski 2001):
Analiza rozkładu wag
Analizując rozkład wag największych okazów (≥1 kg)[20], wyraźnie widać „deficyt” okazów o wagach z przedziałów ~1,5-2,5 i ~4-6,3 kg lub „nadreprezentację” okazów bardzo dużych (~6,3-10,0 kg)! Sumaryczna waga „zidentyfikowanych” okazów ≥1 kg (odpowiednio: 39 i 45 sztuk[21]) wynosi ~113,500 kg (~124,397 kg).
Również już wiemy co znajduję się w zbiorach rosyjskich, udało się Redakcji zdobyć szczegółowy wykaz zbiorów meteorytów w byłym ZSRR (patrz → Явнель 1986)!
- Zobacz również → Pułtusk/Największe okazy
- Kilka miesięcy po spadku Gazeta Warszawska z 3 czerwca 1868 roku wspomina o znalezieniu okazu ważącego 18 funtów (to ponad 7 kg)! Jego dalsze losy nie są znane.
- W zaginionych w czasie wojny zbiorach Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie znajdował się zbiór meteorytów Pułtusk o nieustalonej wielkości.[22]
- Przed wojną duży okaz meteorytu pułtuskiego „zdobił” biurko dyrektora Obserwatorium Astronomicznego UW w Warszawie (Gadomski 1929, 1946). Zapewne był to okaz 1235 g ze zbiorów OA UW (pierwotnie miał 1305 g!)?
- Okazy meteorytu przekazał Akademii Umiejętności p. Czaputowicz w 1880 roku (Wiek, nr 149, 1880; Gazeta Warszawska, nr 154, 1880).[23]
- Okaz meteorytu do Zbiorów przyrodniczych Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu przekazał w 1913 roku ks. Lewaszkiewicz (Kosmos, 1913).
- W 1935 roku do tworzących się zbiorów Towarzystwa Muzeum Ziemi przekazał swoją kolekcję kilkunastu (18) meteorytów Pułtusk prof. Jan Samsonowicz[24]. Były to okazy pozyskane przez niego w latach 1922 i 1929, a znalezionych przez miejscowych mieszkańców głównie w latach 1912-29 (Pokrzywnicki, Urania, 5/1967).
- W 1954 roku Koło Warszawskie Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii otrzymało w depozyt 560 okazów meteorytu Pułtusk (Urania, 5/1954). Zapewne były to okazy (330+230 szt.), które pozostały po wystawie „Budowa Wszechświata” zorganizowanej w 1953 roku w Warszawie (Urania, 1955)? Nie wiadomo co się z nimi stało, gdyż obecnie PTMA nie posiada kolekcji meteorytów!
- W 1913 roku w zbiorach Muzeum w Łowiczu znajdował się okaz (okazy?) meteorytu Pułtusk będący darem pań Mierzejewskich z Pułtuska (Łowiczanin, nr 10, 1913).
W zbiorach prywatnych w Polsce znajdują się okazy meteorytu Pułtusk o wadze nawet powyżej 1 kg, ale pochodzą one ze znalezisk współczesnych.
Pod koniec XIX w. i na początku XX w. największe zbiory (powyżej 2,5 kg) meteorytu Pułtusk znajdowały się w kolekcjach (Spencer 1937; Wülfing 1897; Koblitz MetBase):
Kolekcja sumaryczna waga okazów [kg] (liczba okazów) Wülfing (1897) Spencer (1937) Koblitz MetBase Krantz[12] 34,0 – – Paris, M. 29,787 31,337 (264) 25,9 Bonn 18,904 19,742 (62) 15,0 London, B.M. 17,905 18,188 (72) 17,5 Wien, H.M. 15,564 15,843 (41) 17,9 Berlin, U. 10,649 – 10,6 v. Siemaszko 8,530 – – Petersburg, A. 8,490 – 7,36 Budapest 5,469 – 4,42 Stockholm 4,913 – 4,84 Breslau 2,574 – 0,378 Ward/Chicago 1,292 14,291 (175) 12,9 muzea w Polsce Warszawa – – 27,0 (20,4 + 6,6) Kraków – – 23,97 (17,8 + 4,8 + 1,37) Poznań – – 0,737 sumaryczna waga
we wszystkich kolekcjach200,932 ~198,8[25] (614) 246,492
Wülfing wyliczył, że całkowita waga meteorytów Pułtusk w światowych zbiorach wynosiła 200,932 kg, z czego około 20% znajdowało się w zbiorze Krantza (Wülfing 1897, s. 418).
Oszacowanie to musi być silnie zaniżone, gdyż w katalogu Wülfinga brak jakichkolwiek informacji o kolekcjach meteorytów, które niewątpliwie znajdowały się w tym czasie w Krakowie i w Warszawie.
Średnia waga „małych” okazów i „grochu pułtuskiego” w największych zbiorach:
Kolekcja średnia waga okazów [g]
(liczba uwzględnionych okazów)źródło uwagi Paryż 67,53 (942) Daubrée (1868), Meunier (1868)[26] łączna waga okazów 63,65 kg! wg autorów Krantz[12] zebrał w tym czasie 1612 okazów! Krantz[12] 4,72 (212) Spencer (1937) średnia waga 1 kilograma „grochu pułtuskiego” w ofercie Krantza Siemaszko 4,4 (25) Siemaszko (1891) 25 „groszków” o wadze 110 g Chicago FM 9,7 (54)
9,18 (33)
27,4 (28)
28,2 (12)katalog on line 54 small individuals 524 g
33 small individuals 303 g
28 stones 767 g
12 stones 338.7 gMuzeum Wydziału Geologii UW 14,27 (233) Stępisiewicz (2012); Szczygielska (2002) w tym 30 okazów tzw. „grochu pułtuskiego” o masach poniżej 4,0 g Muzeum Geologiczne PAN w Krakowie 83,13 (238)
21,47 (33)
2,64 (156)Łaptaś et al. (1998); Szczygielska (2002) sumaryczna waga 238 okazów (cs) 19,78559 kg w tym 189 okazów tzw. „grochu pułtuskiego” (33 „groszki” o łącznej wadze 708,5 g i 156 „groszków” o wadze 412,42 g) Polska 114,63 (421) Pilski (2001) zawartość polskich zbiorów wg katalogu Pilskiego (2001); wielkości chyba mocno zaniżone?
Kolekcja Ignacego Wawrzeckiego
Również wiele okazów meteorytu zaraz po spadku trafiło w prywatne ręce. Ciekawą wzmiankę znajdujemy w czasopiśmie Kłosy nr 253 z 1870 roku:
(…) Oprócz tych zjawisk, nastręczających meteorologom przedmiot spostrzeżeń, mamy tu jeszcze otwartą od kilku dni wystawę aerolitów, spadłych pod Pułtuskiem, które przywiózł p. Wawrzecki i wystawił na widok publiczny w muzeum przyrodniczém hr. Włodzimierza Dzieduszyckiego [tj. we Lwowie][27]. Zbiór ten zawiera 1700 sztuk aerolitów. (…)
Wymieniony w artykule posiadacz olbrzymiego (~1600-1700 szt.!) zbioru meteorytów Pułtusk p. Wawrzecki wystawiał swoje zbiory w wielu miastach Polski. W ówczesnej prasie znajdują się informacje o jego wystawach we Lwowie[28], Wrocławiu[29] i Krakowie[30].
Patrz: → Pułtusk/Wawrzecki Ignacy; → Pułtusk/Czasopisma.
Kolekcja Juliana Siemaszko
Julian Siemaszko wymienia w swoim katalogu (1891) posiadane przez niego okazy: 7850 g, 570 g i 25 sztuk o łącznej wadze 110 g oraz zamieszcza krótką informację (w wolnym tłumaczeniu z rosyjskiego):
[7850 g] Cały kamień częściowo oszlifowany z jednej strony. Odciski palców; formy postumentu pomnika Piotra I. (…) Jeden z największych spadków w liczbie kamieni, we wsiach: Chrzczony[31], Dąbrówka, Mrozy, Rzewnie, Rozdziały, Zastrużny (Застружны)[32], Rowy, Ciołkowo, Obryte, Różan, Sielc Nowy, Sielc Stary, Gostkowo, Sokołowo, Zambski, Psary – na powierzchni prawie 50 kwadratowych wiorst[33] między Pułtuskiem a Ostrołęką. Zebrano ponad 3000 kamieni o wadze od 20 funtów [≅ 8,19 kg][34] do 1 złotnika [≅ 4,3 g][35].
Okaz 7850 g, za sprawą kolekcjonera H.A. Warda (Ward-Coonley Collection), trafił do kolekcji Field Museum w Chicago. Muzeum w Chicago w 1912 roku kupiło całą kolekcję Ward-Coonley (minerały, skamieniałości i meteoryty) za $80 000, co odpowiada dzisiaj kwocie 5-6 mln dolarów.[36]