PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)

Seeläsgen (Przełazy)

Z Wiki.Meteoritica.pl

(Różnice między wersjami)
(→Galerie)
(→Bliźniak meteorytu Morasko)
Linia 13: Linia 13:
  | masa = ~102 kg
  | masa = ~102 kg
  | liczba = jeden okaz (później prawdopodobnie znajdowano jeszcze wiele mniejszych okazów)
  | liczba = jeden okaz (później prawdopodobnie znajdowano jeszcze wiele mniejszych okazów)
 +
| uwagi = sparowany z meteorytem [[Morasko]] i Tabarz
  | synonimy = wg NHM Cat: '''Brandenburg''', '''Branibor''', '''Przelazy''', '''Schwiebus''', '''Seelaesgen''', '''Sulechow''', '''Züllichau'''; u Pokrzywnickiego jeszcze: '''See-Läsgen'''; u Kleina: '''Seeläßchen'''; polska nazwa: Przełazy
  | synonimy = wg NHM Cat: '''Brandenburg''', '''Branibor''', '''Przelazy''', '''Schwiebus''', '''Seelaesgen''', '''Sulechow''', '''Züllichau'''; u Pokrzywnickiego jeszcze: '''See-Läsgen'''; u Kleina: '''Seeläßchen'''; polska nazwa: Przełazy
}}
}}

Wersja z 15:19, 29 sty 2013

Bliźniak meteorytu Morasko

Seeläsgen (Przełazy) →
Seelasgen (AdPhysik 1848 74).jpg
Prawdopodobny wygląd bryły meteorytu Przełazy (źródło: Schneider (1848), Annalen der Physik, 74, 1848)
Znalezisko
Lokalizacja wieś Przełazy, koło Świebodzina, Polska
Położenie[1] 52°16'N, 15°33'E
Data rozpoznany w 1847 r.
Uwagi sparowany z meteorytem Morasko i Tabarz
Charakterystyka
Typ żelazny, oktaedryt gruboziarnisty Og, IAB-MG
Masa ~102 kg
Liczba okazów jeden okaz (później prawdopodobnie znajdowano jeszcze wiele mniejszych okazów)
Meteoritical Bulletin Database
Synonimy →
wg NHM Cat: Brandenburg, Branibor, Przelazy, Schwiebus, Seelaesgen, Sulechow, Züllichau; u Pokrzywnickiego jeszcze: See-Läsgen; u Kleina: Seeläßchen; polska nazwa: Przełazy

Kilka lat przed rokiem 1847 rolnik ze wsi Przełazy (wtedy niemieckie Seeläsgen) kopiąc rów odpływowy na swojej łące znalazł na głębokości 6-7 łokci bryłę żelaza o wadze około 102 kg. Rów odwadniający prowadzić miał do pobliskiego jeziora Niesłysz (jez. Niesulickie, niem. Nieschlitzer See). Okaz 'żelaza' został sprzedany kowalowi i handlarzowi żelazem z Sulechowa (niem. Züllichau) Jähnschowi. Dopiero w 1847 r. został rozpoznany jako meteoryt przez "mechanika" Hartiga i za jego staraniem przewieziono go do Wrocławia. Meteoryt ten wzbudził spore zainteresował wśród uczonych, gdyż zaobserwowano w nim świeżo odkryte w meteorycie Braunau linie Neumanna.

Przełazy to meteoryt żelazny, oktaedryt gruboziarnisty (Og) typu IAB-MG i jest pod względem składu bardzo podobny do meteorytu Morasko. Niektórzy badacze sugerują, że obydwa meteoryty mogą pochodzić z tego samego deszczu meteorytów - patrz hipoteza bolidu wielkopolskiego.


Przełazy zostały pocięte na wiele kawałków, które trafiły do kilkudziesięciu kolekcji na całym świecie. W Polsce największe fragmenty (płytki) meteorytu Przełazy znajdują się w zbiorach Instytutu Geologii Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu (580 g), w Muzeum Mineralogicznym we Wrocławiu (278 g) i Muzeum Geologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (239 g). Są informacje[2], że współcześnie znaleziono jeszcze kilka nowych okazów meteorytów żelaznych w okolicach Przełazów.

Hipoteza bolidu wielkopolskiego

Hipoteza „Bolidu wielkopolskiego” (Czajka, astroblemy.pl; zmodyfikowane)

W 2001 roku Rainer Bartoschewitz (Bartoschewitz et al. 2001) porównując wyniki analiz składu chemicznego meteorytu Tabarz z danymi dla Moraska i Przełazów wysunął hipotezę, że te trzy meteoryt mają wspólne pochodzenie (patrz → Hipoteza Bartoschewitza). Meteoryty te są oktaedrytami gruboziarnistymi (Og, coarse octahedrites) typu IAB-MG. Również miejsca ich znalezienia (włączając meteoryt Jankowo Dolne o podobnym składzie) leżą niemal na jednej linii (patrz rysunek).

Niezależnie, w 2001 roku, ukazała się publikacja Jacka Brzustowicza (Czy cystersi z Bierzwnika widzieli meteoryt?) łącząca katalogowe wydarzenie Friedland 1304 (Grady 2000) z hipotezą, że w starych kronikach opisujących to wydarzenie jest mowa o bolidzie widzianym z Bierzwnika w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim (patrz → doniesienie Friedland 1304).

Z połączenia tych dwóch koncepcji, w 2010 roku Wiesław Czajka zaproponował hipotezę, że opisywaną w starych kronikach i katalogach kometę, obserwowaną w kwietniu 1305 roku (trzy dni przed i trzy dni po Wielkanocy), należy interpretować jako opis bolidu odpowiedzialnego za wspólny spadek meteorytów Tabarz, Przełazy i Morasko (patrz → hipoteza Bolid wielkopolski).


Opis wg Pokrzywnickiego (1964)

(zgodnie z oryginałem)
«
Pokrzywnicki (1964)

10. METEORYT PRZEŁAZY

Synonimy: Seeläsgen, See-Läsgen, Züllichau, Schwiebus, Branderburg, Branibor

W.m.s.: φ = 52°16' - λ = 15°23'1

Na kilka lat przed 1847 r. pewien rolnik z miejscowości Seeläsgen (obecnie Przełazy, pow. Świabodzin) kopiąc na swej wilgotnej łące rów odpływowy w kierunku pobliskiego jeziora Nieschlitzer See (Niesulica), wydobył z głębokości 6-7 łokci masę żelaza meteorytycznego wagi około 2 cetnarów (102 kg). Masę tą sprzedał kowalowi i handlarzowi żelazem Jähnschowi z Züllichau (Sulechów), gdzie przed domem tego ostatniego znalazł ją w listopadzie 1847 r. "mechanik" Hartig i wziął z niej próbkę. Gdy okazało się, że żelazo jest pochodzenia meteorytycznego, za jego staraniem przewieziono bryłę do Wrocławia.

Dr Schneider sądził z wyglądu otoczki meteorytu, że musiał on przeleżeć w ziemi dobrych paręset lat. Natomiast Duflos i Göppert uważali go za część spadłego 14 lipca 1847 r. syderytu Braunau. Pomijając pewne różnice w składzie tych dwóch meteorytów, przypuszczenie Duflosa i Göpperta wydaje się z różnych względów mało prawdopodobne.

Seelasgen (sklad).jpg


C. wł. = 7,63 i 7,71 (według Duflosa), 7,7345 (według Rammelsberga) i  7,66 (według Reinchenbacha). Według Perry'ego (1944, s. 128) zawartość Ni-Co = 5,74%. n = 15 (Kat. Met. Brit. Mus. - Prior & Hey 1953). Analiza Panetha na hel i uran dała: He - 2,0 i U - 14,7 (Watson 1941), z czego wyliczył on wiek meteorytu na 120 milionów lat. Według późniejszych analiz tego autora z 1942 r. wiek meteorytu ma wynosić 1000 milionów lat.

Meteoryt zaliczany jest zgodnie do oktaedrytów; różnice w opiniach polegają na zaliczeniu go do odmian oktaedrytów. Leonard (1956) zalicza do odmiany Ogg, Brezina (o. c.) - raz do Ogg, innym razem do Om. Inni autorzy (Heide 1934) do odmiany Ogg lub Og (Heide 1957; Perry 1944). Według mojej opinii należy przyjąć klasyfikację Kat. Met. Brit. Mus. (Prior & Hey 1953), a mianowicie Om.[3]

Seelasgen (kolekcje).jpg


Powyżej zostały przytoczone wszystkie kolekcje, gdzie przechowywany jest lub był meteoryt według danych Wülfinga i kilku innych dostępnych autorowi katalogów, aby uwypuklić zainteresowanie się kolekcjonerów tym meteorytem i jego rozdrobnienie. Przy tym należy zaznaczyć, że meteoryt ten nie wyróżnia się niczym szczególnym wśród oktaedrytów.

Od czasów Wülfinga wiele się zmieniło. Prawdopodobnie wszystkie wymienione kolekcje prywatne przeszły w inne ręce, głównie wielkich zbiorów państwowych, powstały zaś nowe kolekcje. Zresztą wykaz Wülfinga nie był wyczerpujący nawet za jego czasów. Uzupełnienie tego wykazu ogłosił niedawno Spencer (1949)8

Przypisy
1 Według Berwertha (o. c.) i Breziny (o. c.). Według Kat. Met. Brit. Mus. (Prior & Hey 1953) - 52°16'N - λ = 15°33'E.
2 Ten zbiór przeszedł do muzeum w Nowym Jorku.
3 Patrz met. Białystok.
4 Ten zbiór przeszedł do muzeum w Chicago.
5 Ten zbiór przeszedł do zbiorów watykańskich.
6 Ten zbiór znajdował się - według Siemaszki - w Wiedniu.
7 Dr Ulex posiadał również jakiś odłamek nieznanej bliżej wagi.
8 Literatura:
A. Duflos: "Chemische Zerlegung der Meteoreisenmasse von Seeläsgen". Pogg. Ann. d. Phys., Bd. 74, s. 61-65, 1848;[4]
Rammelsberg: Ann. d. Phys., Bd. 74, s. 443-448, 1848 (analiza);[5]
Glocker: Ann. d. Phys., Bd. 73, s. 332-336, 1848;[6]
Schneider: Ann. d. Phys., Bd. 74, s. 57-61, 1848;[7]
Perry S.H. (1944, s. 128, 158, 165, 166) - zdjęcia mikroskopowe;
F. Watson (1941, s. 198);
Kat. Zb. Met. Węg. (Tokody & Dudich 1951); Merrill (1916, s. 147); Pogg. Ann. Ergänz., Bd. IV, s. 388-389, 1854[8]; F. Heide (1934, s. 112, 1957, s. 92); Göppert: Verh. Berl. Akad., 1847, s. 488)[9].

»



Źródła

Kesselmeyer (1861) (s. 367)

38. - - - Seeläsgen, WSW. v.  Schweibus in der Mark Brandenburg. 218 ℔. Gefunden 1847. – Sp.-Gew.: 7,59-7,73. Preussen 52º14'N. 15º23'O. P.73.1848.329.[10] W. 1860. S. 1860.


Klein (1904)

1847 gefunden - Seeläßchen, Schwiebus, Frankfurt a. O., Brandenburg


Berwerth (1903)

Seeläsgen [Ogg (gefunden 1847) 52°14’N,
15°23’O], Schweibus, Branderburg, Preußen, Deutschland.

Lokalizacja

Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
© Jan Woreczko & Wadi

(P) Przełazy

współrzędne wg innych autorów

* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki

Wieś Przełazy (niem. Seeläsgen) leży nad jeziorem Niesłysz (jez. Niesulickie, niem. Nieschlitzer See).

Miasto Świebodzin (niem. Schwiebus)

Pole na którym znaleziono meteoryt nie mogło leżeć daleko od jeziora. Są współczesne doniesienia o znalezieniu kilku meteorytów żelaznych po wschodniej stronie jeziora Niesł›ysz w otoczeniu drogi do Wilkowa.[2] Okazy znajdował m.in. poszukiwacz Henryk Nowacki z Wrocławia, część okazów badał prof. Łukasz Karwowski. Więcej → Seeläsgen/Galerie.


Mapy

Fragment arkusza A1 mapy Gilly'ego z 1802-1803 roku z miejscowościami Wilckau i See Läsichen (źródło: BCUL)

Fragment arkusza 94 Meseritz mapy Reymanna z jeziorem Niesłysz (Groβe Nieschlitz See) (źródło: BOSFOR.pl)

Fragment arkusza 3758 Muhlbock mapy Messtischblatt z 1938 r. (źródło: MAPSTOR)


Galerie

Meteoryt Seeläsgen (Przełazy) w kolekcjach prywatnych

Fragment meteorytu Przełazy z kolekcji Tomasza Jakubowskiego

14 g płytka meteorytu Przełazy z kolekcji Tomasza Jakubowskiego (po przeszlifowaniu i wytrawieniu; widoczne wtrącenia schreibersytu)

Płytka meteorytu Przełazy (znalezisko Henryka Nowackiego, była w kolekcji Marcina Cimały)

Więcej → Seeläsgen/Galerie


Meteoryt Przełazy (Seeläsgen) ze zbiorów Muzeum Mineralogicznego Instytutu Nauk Geologicznych UWr (dla Wiki.Meteoritica.pl fot. Antoni Stryjewski)

Muzeum ma w swych zbiorach okazy o masach: 277,64 g (sc), 1,2 g (fp).

Fragment o wadze 277,64 g

Figury Widmanstättena[11]

Seelasgen (Muzeum Mineralogiczne UWr) 3.jpg


W zbiorach Muzeum Mineralogicznego Instytutu Nauk Geologicznych UWr znajduje się również okaz meteorytu żelaznego z etykietką "Meteoreisen. Schwiebus Coll. Klede" "No.44.I.". Jest bardzo prawdopodobne, że jest to niezidentyfikowany fragment meteorytu Przełazy (syn. Schwiebus, pol. Świebodzin) (fot. Antoni Stryjewski)

Schwiebus (Muzeum Mineralogiczne UWr) 1.jpg
Schwiebus (Muzeum Mineralogiczne UWr) 2.jpg
Schwiebus (Muzeum Mineralogiczne UWr) 3.jpg
Schwiebus (Muzeum Mineralogiczne UWr) 4.jpg
Schwiebus (Muzeum Mineralogiczne UWr) 5.jpg


Meteoryt Seeläsgen (Przełazy) w kolekcjach zagranicznych

Fragment meteorytu Przełazy ze zbiorów Muzeum Fersmana w Moskwie (fot. Wadi & Jan Woreczko)

Fragment meteorytu Przełazy ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Pradze (fot. Aubrey Whymark, za zgodą; www.tektites.co.uk)

Fragment meteorytu Przełazy ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Helsinkach (fot. Jarkko Kettunen)


Przełazy i okolice (fot. Wiesław Czajka)

Widok jeziora Niesłysz z Niesulic w kierunku na Jezioro Witkowskie (NE), miejsce prawdopobnego wysypania się meteorytów

Jeden z cieków odwadniających łąki na południe od Przełazów pochodzący z XIX wieku o czym świadczy konstrukcja mostka z ciosanych głazów narzutowych

Grodzisko leżące po drugiej stronie jeziora Niesłysz. Jego nazwa znikła razem z mieszkańcami, którzy być może byli świadkami spadku meteorytu

Zabytkowy kościół w Przełazach z 1910 r.

Pałac w Przełazach wybudowany przez ród grafów Castell około 30 lat po znalezieniu meteorytu. Ród kojarzony z firmą Faber-Castell wytwarzającą słynne na świecie materiały piśmiennicze (w Polsce tej firmy znane są kredki artystyczne)

Przełazy od strony wjazdu z miejscowości Niedźwiedź. Widok pokrywa się z kierunkiem na Morasko


Bibliografia

  • Bartoschewitz Rainer, (2001), Morasko – największy znany obszar rozrzutu na świecie?, Meteoryt, 4, 2001, s. 20. Plik PDF.
  • Boguslawski Georg von, (1854a), Zehnter Nachtrag zu Chladni's Verzeichnisse der Feuermeteore und herabgefallenen Massen (Wien 1819) (Schluss von S. 155.), Annalen der Physik, IV, 90 uzupeł. (ergänzungsband), 1854, s. 353-456. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Brezina Aristides, (1896), Die Meteoritensammlung des k.k. naturhistorischen Hofmuseums am 1. Mai 1895, Annalen des K.K. Naturhistorischen Hofmuseum. (Separatabdruck aus Band X, Heft 3 und 4.), Wien 1896.[12][13] Plik PDF.
  • Buchwald Vagn Fabritius, (1975), Handbook of Iron Meteorites. Their History, Distribution, Composition, and Structure, University of California Press, Berkeley 1975, (s. 1094-1098). ISBN 0-520-02934-8.[14] Pliki PDF. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • +Cohen Emil Wilhelm, (1897), Meteoreisen-Studien V. Annalen des k.k. Naturhistorischen Hofuseums, Bd. XII, Wien 1897, s. 42-62. Plik PDF.[15]
  • Dąbrowski Bartosz P., (2001), Przełazy 2001. Meteoryt, 3, 2001, s. 22, 26. Plik PDF • PSM.
  • Duflos A., (1847), Meteormassen zu Seeläsgen in der Mark Brandenburg. Tageblatt d. Naturw. Ver., Breslau 1847, s. 49-50.
  • +Duflos A., (1848), Chemische Zerlegung der Meteoreisenmasse von Seeläsgen. Annalen der Physik, 74, Bd. 150, 1848, s. 61-65. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • von Glocker Ernst Friedrich, Duflos A., (1848), Auffindung einer Meteoreisen-Masse in der Mark Brandenburg. Annalen der Physik, 73, Bd. 149, 1848, s. 329-332. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    . Abs.: Am. J. Sci., 6, s. 426.
  • +von Glocker Ernst Friedrich, (1848a), Ueber die krystallinishe Structur des Eisens. Annalen der Physik, 73, Bd. 149, 1848, s. 332-336. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • +Göppert H.R., (1847), Seeläsgen: Das Auffinden des 2 Ztr. schweren Meteoreisens. Ber. Akad. Wiss., Berlin 1847, s. 488.
  • +Göppert H.R., (1847), Über das Braunauer und das Seeläsgen'sche Meteoreisen. Journal f. prakt. Chemie, 42, 1847, s. 428-431.
  • Karwowski Łukasz, Jachymek Stanisław, Ludwig Anna, Gurdziel Agnieszka, (2003), Skorupa wietrzeniowa i obtopieniowa meteorytów w warunkach klimatu umiarkowanego na przykładzie Zakłodzia i Moraska–Przełazów. Materiały II Seminarium Meteorytowe 24-26 kwietnia 2003, Olsztyn 2003, 2003, s. 48-54. Plik PDF .
  • Kesselmeyer Paul August, (1861), Ueber den Ursprung der Meteorsteine. Tafel XII-XIV., w: Broenner Heinrich L., Abhandlungen, herausegeben von der Senckenburgischen naturforschenden gesellschaft, Bd. 3, Frankfurt a.M. 1859-1861, s. 313-454, (s. 367). Plik PDF; plik DjVu.
  • Klein Hermann Joseph, (1904), Jahrbuch der Astronomie und Geophysik. Enthaltend die wichtigsten Fortschritte auf den Gebieten der Astrophysik, Meteorologie und physikalischen Erdkunde, XIV. Jahrgang 1903, Eduard Heinrich Mayer, Leipzig 1904. Plik DjVu (str. tytułowa).
  • Pilski Andrzej S., Kryza Ryszard, Wasson John T., Muszyński Andrzej, Karwowski Łukasz, (2012), Pierwiastki syderofilne w meteorytach Morasko (Siderophile elements in the Morasko meteorites), Acta Soc. Metheor. Polon., 3, 2012, s. 62-70. Plik ASMP.
  • +Rammelsberg C., (1848), Ueber die chemische Zusammensetzung des Meteoreisen von Seeläsgen. Annalen der Physik, 74, Bd. 150, 1848, s. 443-448. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • +Schneider W.G., (1848), Ueber das Meteoreisen von Seeläsgen bei Schweibus. Annalen der Physik, 74, Bd. 150, 1848, s. 57-61. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • +Stankowski Wojciech T.J., Uścinowicz Grzegorz, (2011), The age of the Przełazy (Seelasgen) meteorite fall in the light of the metallic spherules content. Acta Geol. Pol., 61, s. 115-124, 2011. Plik PDF.
  • +Stankowski Wojciech T.J., (2012), Upadek meteorytu Przełazy w świetle danych geomorfologicznych i geologicznych (The Fall of the Przełazy (Seeläsgen) Meteorite in the Light of Geomorphological and Gepological Data). Acta Soc. Metheor. Polon., vol. 3, 2012, s. 104-111.

Przypisy

  1. ^ jeśli nie zaznaczono inaczej, podano współrzędne przyjęte w oficjalnej bazie meteorytów Meteoritical Bulletin Database
  2. ^ a b Bartoschewitz (2001), Czajka (astroblemy.pl)
  3. ^ oktaedryt: Ogg - bardzo gruboziarniasty, Og - gruboziarnisty, Om - średnioziarnisty; patrz → Oznaczenia typów meteorytów u Pokrzywnickiego
  4. ^ Duflos (1848)
  5. ^ Rammelsberg (1848)
  6. ^ Glocker (1848a)
  7. ^ Schneider (1848)
  8. ^ Boguslawski (1854a)
  9. ^ Göppert (1847)
  10. ^ powołanie na Glocker (1848) (wg klucza: Poggendorff, Bd. 73, rok 1848, s. 329)
  11. ^ więcej o podziale oktaedrytów na stronie o figurach Widmanstättena;
  12. ^ katalog kolekcji meteorytów Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu (stan na 1 maja 1895 roku); w kolekcji meteoryty z 497 różnych lokalizacji (kamiennych 316, żelaznych 181), o łącznej wadze 2184,432 kg (odpowiednio: 697,854 i 1486,578 kg); w tamtym okresie kolekcje w Londynie i Paryżu miały meteoryty z odpowiednio 449 i 380 różnych lokalizacji (Brezina 1896); patrz również → Brezina (1885); obecnie (1999, Koblitz MetBase) kolekcja zawiera 2316 różnych meteorytów (patrz → Meteoryty/Kolekcje)
  13. ^ pełen tytuł: „Die Meteoritensammlung des k. k. naturhistorischen Hofmuseums am 1. Mai 1895. Mit zwei Anhängen: 1. Berichte des Directors der Sternwarte Zacatecas, Prof. José A. y Bonilla, über den Meteoreisenfall von Mazapil. 2. Die Meteoritensammlung der Universität Tübingen”; publikacja ta ukazała się wcześniej jako artykuł Brezina (1895) w Annalen des K.K. Naturhistorischen Hofmuseum, Bd. X, 1895, s. 231-370, plik DjVu; bogato ilustrowana, zawiera m.in. 2 plansze z figurami Widmanstättena kilkunastu różnych meteorytów żelaznych
  14. ^ trzytomowe opracowanie (ponad 1400 stron), „biblia” meteorytów żelaznych (patrz → Woźniak (2021, ASMP)), znajduje się w zbiorach W&W
  15. ^ o meteorycie Seeläsgen w rozdz. 5. Rhabdit aus Seeläsgen. s. 52
  16. ^ pierwsze i jak na razie jedyne, tak kompleksowe opracowanie na temat polskich meteorytów; warto jednak zaznaczyć, że Jerzy Pokrzywnicki niewątpliwie obficie korzystał z wcześniejszego bibliograficznego opracowania autorstwa Zofii Gąsiorowskiej (1966, maszynopis jej pracy powstał przed 1964 rokiem), ale nigdzie w jego publikacjach nie pojawia się jej nazwisko!? (Kosiński 2014)
  17. ^ patrz → Pokrzywnicki (1964)/Kolekcje

Zobacz również

Linki zewnętrzne

  • Meteoryt Przełazy w kolekcjach polskich - katalog PTMet • Wadi & Jan Woreczko Collection
  • Polski Serwis Meteorytów - meteoryt Przełazy
  • Wikipedia - meteoryt Przełazy
  • Muzeum Historii Naturalnej w Pradze (Národí Muzeum Praha; Prague Natural History Museum) - kolekcja meteorytów i tektytów
  • Muzeum Fersmana w Moskwie (Минералогический Музей им. А.Е. Ферсмана - Российская Академия Наук; Mineralogical Museum - Russian Academy of Sciences, Moscow) - ekspozycja
  • Fińskie Muzeum Historii Naturalnej w Helsinkach (Luonnontieteellinen keskusmuseo, Helsingin yliopisto; Finnish Museum of Natural History, University of Helsinki) - Exhibitions – Mineral Cabinet
Źródło „http://meteoritica.pl/index.php5/Seel%C3%A4sgen_(Prze%C5%82azy)”
Osobiste