(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Igast
Z Wiki.Meteoritica.pl
Spadek tektytu?
Igast → | |
Meteoryt Igast; okaz ważył 35,5 g (źródło: Grewingk et al. 1864)
| |
Pseudometeoryt (pseudometeorite) | |
Lokalizacja | Estonia |
Położenie[2] | 57°50'N, 26°16'E |
Data | 17 maja 1855 r., 18:0 () |
Charakterystyka | |
Typ | pseudometeoryt |
Masa | 53 g |
Liczba okazów | 1 okaz |
Meteoritical Bulletin Database | |
Synonimy → | |
w NHM Cat: Ingast; po rosyjsku: ? |
Jeden jedyny raz w historii zaobserwowano spadek meteorytu przypominającego tektyt, był to spadek meteorytu Igast 17 maja 1855 r. w Estonii[1]. Obecnie jest on uznawany za pseudometeoryt?! Opis okoliczności spadku i wyniki badań tego meteorytu (?) znajdują się w pracy Grewingk et al. (1864) (s. 41-45, 66-69).
Na południu Estonii[1] spadł meteoryt (substancja) Iigaste. Jego szklisty, żużlowaty wygląd odróżniał go od zwykłych kamiennych i meteorytów. Po jego dokładnym zbadaniu, mineralog C. Grewingk i chemik C. Schmidt (Grewingk et al. 1864) zasugerowali, że jest ziemskiego pochodzenia. Główna część meteorytu znalazła się w posiadaniu J. Siemaszki z St. Petersburga. W 1960 profesor J.A. O'Keefe (O'Keefe 1963, 1976) zidentyfikował Iigaste jako tektyt. Obecnie kolekcja Instytutu Geologicznego Estońskiej Akademii Nauk zawiera tylko dwa małe fragmenty substancji z Iigaste (Tiirmaa 1994).[3]
Lokalizacja
(N)
* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki
Bibliografia
- Grewingk Constantin C.A. von, Schmidt Carl E.H., (1864), Ueber die Meteoriten-Fälle von Pillistfer, Buschhof und Igast in Liv- und Kurland (Mit zwei Tafeln und einer Karte.[4]), Archiv für die Naturkunde Liv-, Ehst- und Kurlands, Erste Serie, Dritter Band, Dorpat 1864, s. 421-556.[5][6] Plik PDF; plik DjVu.
- +O'Keefe John Aloysius, (1963), Tektites. The University of Chicago Press, 1963, ss. 228; ISBN 978-0226624983.
- +O'Keefe John Aloysius, (1976), Tektites and their origin. Elsevier Scientific Pub. C., Amsterdam-New York, 1976, ss. 254; ISBN 0444413502.
- +Tiirmaa Reet, (1994), Kolekcja meteorytów Instytutu Geologicznego Estońskiej Akademii Nauk. Meteoryt, 1, 1994, s. 6-10 (tłum. Michał Kosmulski). Plik PDF.