(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Buschhof
Z Wiki.Meteoritica.pl
Strona w budowie (Site under construction) Jeszcze to chwilę potrwa (It will take a while) |
Buschhof → | |
Masa główna meteorytu Buschhof (źródło: Grewingk et al. 1864)
| |
Spadek | |
Lokalizacja | Łotwa |
Położenie[2] | 56°27'N, 25°47'E[1] |
Data | 2 czerwca 1863 r., 07:30 (wtorek) |
Charakterystyka | |
Typ | chondryt zwyczajny, L6 |
Masa | 5 kg |
Liczba okazów | 1 okaz |
Meteoritical Bulletin Database | |
Synonimy → | |
w NHM Cat: Bushhof, Scheikaher-Statten, Scheikahr Stattan; w MetBase: Scheikahr Statten, Scheikahr-Stattan; po rosyjsku: Бушхоф, po łotewsku: ? |
Spadek pojedynczego okazu meteorytu rano 2 czerwca 1863 roku (wtorek) na Łotwie (chondryt zwyczajny, L6, TKW 5 kg).
Według Rose (1863) około 7 rano z bolidu lecącego w kierunku z NW na SE nad głowami (über die Köpfe) spadł kamień o wadze 12½ funta, który zarył się 1½ stopy w ziemi.
Pełen opis okoliczności spadku i wyniki badań meteorytu znajdują się w pracy Grewingka (Grewingk et al. 1864, s. 36-41, 57-65). Tam też znajduje się schematyczna mapa rejonu spadku. W publikacji Grewingka opisano również inne meteoryty: Nerft, Pillistfer (chondryt enstatytowy EL6) oraz jedyny w historii przypadek spadku tektytu Igast, sklasyfikowanego później jako pseudometeoryt!
Fragmenty meteorytu Buschhof znajdują się dziś w wielu kolekcjach. Największe zbiory:
Zbiór waga fragmentów
(Koblitz MetBase)Tallinn, Geol. Inst. Acad. Sci. 1018 g Wiedeń, Naturhist. Mus. 837 g Sarajewo, Bosnian Nat. Mus. 449 g Moskwa, Acad. Sci. 289 g Londyn, Nat. Hist. Mus. 171 g Nowy Jork, Amer. Mus. Nat. Hist. 156 g Praga, Nat. Mus. 99 g
W polskich kolekcjach znajdują się tylko małe fragmenty tego meteorytu.
Meteoryt ten znalazł się w przygotowywanej przez Jerzego Pokrzywnickiego monografii polskich meteorytów o roboczym tytule Kosmolityka.[3]
Lokalizacja
(L) Leimaņi, (P) Pilskalni, (S) Skrīveri, (*) Siliņu stacija
współrzędne wg innych autorów[1]
punkt podany przez Grewingka (1864)
punkt Scheikahr wyznaczony na podstawie mapy Grewingka (1864)
jeziora Bancānu ezers i Wārzgūnes ezers
* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki
Współcześnie nie ma już na mapach wsi Buschhof. Kiedyś nazwę Buschhof nosiła stacja Siliņu stacija (ros. Станция Силини) leżąca w okolicy osad Birži, Biķernieki i Pumpi?
Według Grewingka (1863) meteoryt spadł w miejscu o nazwie Scheikahr Statten - na mapie oznaczone jako Scheikahr. Rose (1863) podaje, że bolid leciał z kierunku NW na SE.
Na reprodukcji mapy z artykułu Grewingka (1864) podano nazwy wsi i miejscowości z okolic spadku meteorytu. Italikiem oznaczono nazwy z mapy Chrzanowskiego (1859), boldem współczesne nazwy kilku miejscowości. Współrzędne na mapie są w starym układzie odniesienia.[4]
Współczesne nazwy wybranych miejscowości z okolic spadku: Leimaņi (dawn. Leiman), Skrīveri (dawn. Skriser), Vagulāni (dawn. Wagelan).
Mapy
Galeria
Meteoryt Buschhof (źródło: Grewingk 1864)
Pillistfer Taf2 (Grewingk 1863).jpg
Na planszy wygląd meteorytu Buschhof (4α) i przekrój fragmentu (4β). Również kilka rysunków okazów meteorytu Pillistfer |
Bibliografia
- Buchner Otto, (1864), Die Meteoriten in Sammlungen. Annalen der Physik, 122, Bd. 198, 1864, s. 317-331. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl; plik PDF.
- Chrzanowski Wojciech, (1859), Karta dawnéj Polski z przyległémi okolicami krajów sąsiednich według nowszych materyałów na 1:300000, Paryż 1859. Plik dLib; plik eUWr.
- Grewingk Constantin C.A. von, Schmidt Carl E.H., (1864), Ueber die Meteoriten-Fälle von Pillistfer, Buschhof und Igast in Liv- und Kurland (Mit zwei Tafeln und einer Karte.[5]), Archiv für die Naturkunde Liv-, Ehst- und Kurlands, Erste Serie, Dritter Band, Dorpat 1864, s. 421-556.[6][7] Plik PDF; plik DjVu.
- Koblitz Jörn, MetBase. Meteorite Data Retrieval Software, Version 7.3 (CD-ROM), Ritterhude, Germany 1994-2012. MetBase.
- Rose Gustav, (1863), Ueber zwei neue Meteoritenfälle. Annalen der Physik, 120, Bd. 196, 1863, s. 619-623[8]. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- +Tiirmaa Reet, (1994), Kolekcja meteorytów Instytutu Geologicznego Estońskiej Akademii Nauk. Meteoryt, 1, 1994, s. 6-10 (tłum. Michał Kosmulski). Plik PDF.
Przypisy
Zobacz również
- meteoryty: Igast, Nerft i Pillistfer
Linki zewnętrzne
- Meteoritical Bulletin Database (MBD) - meteoryt Buschhof
- Encyclopedia of Meteorites (EoM) - meteoryt Buschhof
- Meteoritical Bulletin Database (MBD) - meteoryt Igast
- Vernadsky Institute of Geochemistry and Analytical Chemistry - Бушхоф (tam fotografia fragmentu meteorytu)
- meteorite.narodu.ru - Каталог метеоритов России и стран бывшего СССР
- Uniwersytet w Tartu, Estonia (University of Tartu, Estonia) - Tartu Ülikool, Eesti ● Geoloogia-Muuseum
- Meteoryt Buschhof w kolekcjach polskich - katalog PTMet ● Wadi & Jan Woreczko Collection
Co jeszcze na stronę? (What else to supplement?) (poszukać, uzupełnić …) |
- referencje: G.Rose, Ann. Phys., 1863, 120, p.619, M.H.Hey, Cat. Met., 1966, p.75. Described and analyzed, C.Grewingk and C.Schmidt, Arch. Naturk. Liv.-Ehst.-u. Kurlands, Ser. 1, Min. Wiss., Dorpat, 1864, 3, p.452, 473. Olivine Fa24, B.Mason, GCA, 1963, 27, p.1011. Mineralogy, I.A.Yudin, Meteoritika 1970, 30, p.88. Bulk chemical analysis, M.I.Dyakonova and V.Y.Kharitonova, Meteoritika, 1974, 33, p.90. Infrared photometry, albedo, JHK colors, M.Leake et al., Meteoritics, 1978, 13, p.101. Bulk density and porosity, M.Terho et al., Studia Geophysica et Geodaedica, 1993, 37, p.65; see also, D.T.Britt and G.J.Consolmagno, MAPS, 2003, 38, p.1161; S.L.Wilkison and M.S.Robinson, MAPS, 2000, 35, p.1203. Magnetic susceptibility, P.Rochette et al., MAPS, 2003, 38, p.251.