(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Igast
Z Wiki.Meteoritica.pl
Linia 26: | Linia 26: | ||
W 1960 profesor J.A. O'Keefe (O'Keefe 1961) zidentyfikował Igast jako [[Tektyty|tektyt]]. Obecnie kolekcja Instytutu Geologicznego Estońskiej Akademii Nauk zawiera tylko dwa małe fragmenty substancji z Igast (Tiirmaa 1994).<ref>wg Grewingk (1864) w kwietniu 1864 roku w kolekcji Gabinetu Mineralogicznego Uniwersytetu w Tartu (Dorpat) znajdowały się trzy fragmentu o łącznej wadze 20,7 g</ref> | W 1960 profesor J.A. O'Keefe (O'Keefe 1961) zidentyfikował Igast jako [[Tektyty|tektyt]]. Obecnie kolekcja Instytutu Geologicznego Estońskiej Akademii Nauk zawiera tylko dwa małe fragmenty substancji z Igast (Tiirmaa 1994).<ref>wg Grewingk (1864) w kwietniu 1864 roku w kolekcji Gabinetu Mineralogicznego Uniwersytetu w Tartu (Dorpat) znajdowały się trzy fragmentu o łącznej wadze 20,7 g</ref> | ||
+ | |||
+ | Opis pseudometeorytu Igast z katalogu Siemaszki (1891, s. 37-38)<ref>słabej jakości kopia katalogu, odczyt może zawierać błędy</ref>: | ||
+ | :(nr w katalogu: 254; data spadku 17 maja 1855; w kolekcji 120 g) | ||
+ | {{AQuote-begin | max-width = 480px}} | ||
+ | '''Igast''', Walck, Livonie, Russie. | ||
+ | :Игастъ, имѣніе въ 2 миляхъ на СВ отъ Валька въ Лифляндіи. | ||
+ | |||
+ | :Совершенно особенный видъ этого метеорита, похожаго на вулканическій шлакъ, пузыристый, иногда пемзеобразный, ровно и содержаніе кварца, оликоклаза и ортоклаза побуждаютъ иѣкоторыхъ метеоритиковъ (Викъ<ref>chodzi zapewne o fińskiego geologa Fredrika Johana Wiik; Wikipedia (EN) – [http://en.wikipedia.org/wiki/Fredrik_Johan_Wiik Fredrik Johan Wiik]</ref>, Когенъ<ref>chodzi o niemieckiego mineraloga Emila Wilhelma Cohen, publikującego artykuły o meteorytach m.in. w ''[[Annalen des K.K. Naturhistorischen Hofmuseum/Artykuły|Annalen des K.K. Naturhistorischen Hofmuseum]]''; Wikipedia (EN) – [http://en.wikipedia.org/wiki/Emil_Cohen Emil Wilhelm Cohen]</ref>) считать зтотъ азролитъ псевдометеоритомъ. | ||
+ | :{{Wielokropek}} | ||
+ | {{AQuote-end}} | ||
Opis okoliczności spadku i wyniki badań tego meteorytu (?) znajdują się w pracy Grewingk et al. (1864) (s. 41-45, 66-69). | Opis okoliczności spadku i wyniki badań tego meteorytu (?) znajdują się w pracy Grewingk et al. (1864) (s. 41-45, 66-69). |
Wersja z 11:51, 4 lip 2014
Spadek tektytu?
Igast → | |
Meteoryt Igast; okaz ważył 35,5 g (źródło: Grewingk et al. 1864)
| |
Pseudometeoryt (pseudometeorite) | |
Lokalizacja | Estonia ( |
Położenie[2] | 57°50'N, 26°16'E |
Data | 17 maja 1855 r.[3], 18:00 (czwartek) |
Charakterystyka | |
Typ | pseudometeoryt (tektyt[4]) |
Masa | 35,534 g[5][6] |
Liczba okazów | 1 okaz |
Meteoritical Bulletin Database | |
Synonimy → | |
w NHM Cat: Ingast; po estońsku: Iigaste |
Jeden jedyny raz w historii zaobserwowano spadek meteorytu przypominającego tektyt, był to spadek meteorytu Igast 17 maja 1855 roku[3] (czwartek) w Estonii[1]. Obecnie jest on uznawany za pseudometeoryt?!
Na południu Estonii[1] spadł meteoryt (substancja) Igast. Jego szklisty, żużlowy wygląd odróżniał go od zwykłych kamiennych i meteorytów. Po jego dokładnym zbadaniu, mineralog C. Grewingk i chemik C. Schmidt (Grewingk et al. 1864) zasugerowali, że jest ziemskiego pochodzenia. Główna część meteorytu znalazła się w posiadaniu J. Siemaszki z St. Petersburga. Według katalogu Siemaszko (1891) w jego kolekcji znajdowały się fragmenty o łącznej wadze 120 gram ("Экземпляры Гебеля отъ И. А. Кочубея"), co znacznie przekracza oficjalną wagę znalezionych okazów!
W 1960 profesor J.A. O'Keefe (O'Keefe 1961) zidentyfikował Igast jako tektyt. Obecnie kolekcja Instytutu Geologicznego Estońskiej Akademii Nauk zawiera tylko dwa małe fragmenty substancji z Igast (Tiirmaa 1994).[7]
Opis pseudometeorytu Igast z katalogu Siemaszki (1891, s. 37-38)[8]:
- (nr w katalogu: 254; data spadku 17 maja 1855; w kolekcji 120 g)
Igast, Walck, Livonie, Russie.
- Игастъ, имѣніе въ 2 миляхъ на СВ отъ Валька въ Лифляндіи.
Opis okoliczności spadku i wyniki badań tego meteorytu (?) znajdują się w pracy Grewingk et al. (1864) (s. 41-45, 66-69).
Grady (2000)
Igast 57°50'N, 26°16'E
|
Lokalizacja
(I) Iigaste
* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki
Iigaste (dwie litery ii na początku).
Galeria
Fragment tektytu Igast (źródło: O'Keefe 1961) |
Bibliografia
- Buchner Otto, (1865), Die Meteoriten in Sammlungen (Zweiter Nachtrag), Annalen der Physik, 124, Bd. 200, 1865, s. 569-602, (s. 583-585). Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Grady Monica M., (2000), Catalogue of Meteorites. 5th Ed., Natural History Museum, Cambridge University Press, London, UK, 2000. ISBN 978-0521663038. Plik NHM Data Portal; plik PDF.
- Grewingk Constantin C.A. von, Schmidt Carl E.H., (1864), Ueber die Meteoriten-Fälle von Pillistfer, Buschhof und Igast in Liv- und Kurland (Mit zwei Tafeln und einer Karte.[11]), Archiv für die Naturkunde Liv-, Ehst- und Kurlands, Erste Serie, Dritter Band, Dorpat 1864, s. 421-556.[12][13] Plik PDF; plik DjVu.
- +O'Keefe John Aloysius, Lowman Paul D. Jr, (1961), New Investigations of the Alleged Meteorite from Igast, Estonia, NASA TN D-1151, NASA Washington 1961. Plik DjVu.
- Siemaszko Julian Iwanowicz (Симашко Юлиан Иванович), (1891), Каталогъ коллекции метеоритов'ь (Catalogue de la Collection de Météorites de Julion de Siemaschko (Saint Petersbourg, Russie), S.Petersburg 1891 (С. ПЕТЕРБУРГЪ (по июль 1891 г.)), ss. 64, (s. 37-38).[14][15][16] Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl, (str. tytułowa).
- Tiirmaa Reet, (1994), Kolekcja meteorytów Instytutu Geologicznego Estońskiej Akademii Nauk, Meteoryt, 1, 1994, s. 6-10 (tłum. Michał Kosmulski).[17] Plik PDF.
Przypisy
Zobacz również
Linki zewnętrzne
- Wikipedia – Iigaste
Co jeszcze na stronę? (What else to supplement?) (poszukać, uzupełnić …) |
- Siemaszko – Siemaschko J., Meteoriten-Sammlung, St. Petersburg, 1881, 1882, 1885, 1886