PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)

Padvarninkai

Z Wiki.Meteoritica.pl

Padvarninkai →
Spadek
Lokalizacja Litwa
Położenie[1] 55°40'N, 25°0'E
Data 9 lutego 1929 r., 00:45[2] (sobota)
Charakterystyka
Typ achondryt, eukryt,
EUC-mmict
Masa 3738 g (5343 g)[3], największy 2128 g
Liczba okazów 11 okazów (12)[3]
Meteoritical Bulletin Database
Synonimy →
w NHM Cat: Andrioniskis (Andrioniškis), Andronishkis, Andronishkyai, Litau, Padvarninkaj; po rosyjsku: Андронишкис

Spadek meteorytów 9 lutego 1929 roku (sobota) na Litwie (achondryt, eukryt EUC-mmict). Według katalogu meteorytów znaleziono 11 okazów (wg Kulik (1941) znaleziono 12 okazów o łącznej wadze 5343 g) z których największy ważył nieco ponad 2 kg – klasyfikowany jako deszcz meteorytów[2]. Po rosyjsku meteoryt ten ma nazwę Андренишкис (Andronishkis).

Opis meteorytu Padvarninkai wg Kulik (1941)[4]
«

(…)

2. Падварнинкай (№№ 787-788) [Синоним: Андропишкяй (3)[5]]

Выпал дождем в 0 ч. 45 м. по среднему европейскому времени 9.II.1929 г. в приходе Андроgbiкяй в Литве (55°40' с. ш., 25° в. д.). На площади в 10 км2: через несколько месяцев после падения было собрано 12 экземпляров, покрытых характерной смоляно-чtрной блестящей мелкоморщинистой корой, весом от 27.81 г, а всего 5343 г. Из них проф. Кавецкис, в порядке обмена, передал АН СССР 63 г., в том числе один образец (№ 9) весом в 48 г (табл. 1, фиг. 9). Длительность полета болида исчисляется для этого случая в 4-5 секунд. Длину пути в воздухе II.  Н. Чирвинский определяет в 269 км, высоту кажущегося радианта - в 86 км, высоту точки остановки - в 20 км и узел - в 805.1. (При счете от 0 ч. 1.1.1801 г. по 8.II.1929 г)

По петрографическому составу Падварнинкай определен как пироксен-маскелинитовый, богатый кальцием (10-12%) ахондрит-шерготит (группа эвкритов), - всего лишь второе из известных до сих пор случаев падение этого типа (первое имело место 25. VIII. 1805 г. у Шерготи). Никелистого железа этот метеорит содержит мало (0.32-1.50%). П. Н. Чирвинский (3) отметил в нем наличие моно- и полисоматических хондр. (Если это так, то в таком случае этот метеорит не укладывается в принятую классификацию метеоритов, так как получается nonsens: «хондритовый ахондрит» (шариковый бесшариковый каменный метеорит))

Метеорит исследовали и описали: на литовском языке проф. К. Слежевичиус, проф. М. Кавецкис (4) и доц. В. Кодатис; на немецком - Р. Браунс (5 и 6) и на русском - П. Н. Чирвинский (3).

(…)

ЛИТЕРАТУРА (fragment)

3. П. H. Чирвинский. Эвкрит 8/9 февраля 1929 г. из Падварнинкай в Литве. Зап. В. мин. о-ва 1935, LXIV, 328-346.

4. Prof. K. Slezovicius, prof. M. Kavtckis, doc. B. Kоdatis. Meteoritas, kriles Lietuvoje 1929 metu, vasario min. 9 diena. Atspausdinta is Matemat. Gamtos Fakulteto DarbuV tomo. Kaunas. 1930. V. D. m.

5. R. Brauns. Einige Bemerkungen zu dem in Litauen niederfallenden Meteoriten. Centralblatt fur Mineralogie, Geologie und Palaeontologie. 1930, № 10, SS. 401-407.

6. R. Brauns. Die chemische Zusammensetzung und der Mineralbestand der Eukrite. Zentralblatt fur Mineralogie, Geologie und Palaeontologie. Abt. A, 1934. SS. 18-23.

(…)

»


Okoliczności spadku i późniejsze doniesienia zostały obszernie opisane w Ilustrowanym Kuryerze Codziennym oraz w innych ukazujących się wówczas gazetach; → patrz więcej relacji prasowych w doniesieniu Wobolniki.

Meteoryt ten znalazł się w przygotowywanej przez Jerzego Pokrzywnickiego monografii polskich meteorytów o roboczym tytule Kosmolityka (Kosiński 2012).

Lokalizacja

Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
© Jan Woreczko & Wadi

(A) Androniszki, (P) Padvarninkai

* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki

Wsie Androniszki (lit. Andrioniškis), Padvarninkai (ros. Падварнинкай).


Bibliografia

  • Ilustrowany Kuryer Codzienny, (1929), Meteor runął do jeziora na Wileńszczyźnie, nr 44 (14 lutego 1929), s. 12. Plik DjVu.
  • Ilustrowany Kuryer Codzienny, (1929), A więc meteor spadł na Litwie pod Ucianami, nr 46 (16 lutego 1929), s. 10. Plik DjVu.
  • Ilustrowany Kuryer Codzienny, (1929), W poszukiwaniu meteoru, nr 48 (18 lutego 1929), s. 8. Plik DjVu.
  • Ilustrowany Kuryer Codzienny, (1929), Meteor kowieński "kulą ognistą", nr 49 (19 lutego 1929), s. 5. Plik DjVu.
  • Ilustrowany Kuryer Codzienny, (1929), Odnalezienie miejsca upadku meteoru, nr 50 (20 lutego 1929), s. 5. Plik DjVu.
  • Ilustrowany Kuryer Codzienny, (1929), Niedbalstwo uniwersytetu kowieńskiego, nr 255 (18 września 1929), s. 7. Plik DjVu.
  • Koblitz Jörn, MetBase. Meteorite Data Retrieval Software, Version 7.3 (CD-ROM), Ritterhude, Germany 1994-2012. MetBase.
  • Кулик Леонид А. (Kulik Leonid A.), (1941), Прирост коллекции метеоритов Академии Наук СССР в Москве с 1934 по 1939 г. (Meteorite collection of the Academy of Sciences of USSR. Augmentation between the years 1934 and 1939 in Moscow), Метеоритика (Meteoritika), vol. I, 1941, s. 73-123.[6] Plik TXT.


Przypisy

  1. ^ jeśli nie zaznaczono inaczej, podano współrzędne przyjęte w oficjalnej bazie meteorytów Meteoritical Bulletin Database
  2. ^ a b wg portalu Каталог метеоритов России и стран бывшего СССР
  3. ^ a b wg Kulik (1941) znaleziono 12 okazów o łącznej wadze 5343 g
  4. ^ tekst odczytany OCR, więc może zawierać błędy
  5. ^ powołania na literaturę na końcu cytatu
  6. ^ szczegółowy opis części rosyjskich meteorytów: Alexandrovsky (Александровский Хутор), Berdyansk (Бердянск), Brahin (Брагин), Brient (Бриент), Grossliebenthal (Гроселибенталь), Erofeevka (Ерофеевка), Glasatovo (Кашин), Ichkala (Ичкала), Kainsaz (Каинсаз), Kaptal-Aryk (Каптал-Арык), Karagai (Карагай), Khmelevka (Хмелевка), Lavrentievka (Лаврентьевка), Mighei (Мигеи), Nikolaevka (Николаевка), Novorybinskoe (Новорыбинское), Padvarninkai (Падварнинкай), Pavlodar (stone) (Павлодар), Pavlograd (Мордвиновка), Pavlovka (Павловка), Pervomaisky (Первомайский Поселок), Pesyanoe (Старое Песьяное), Savtschenskoje (Савченское), Sungach (Сунгач), Vavilovka (Вавиловка), Veliko-Nikolaevsky Priisk (Велико-Николаевский Прииск), Yurtuk (Юртук), Zhovtnevyi (Жовтневый Хутор), Zmenj (Жмени); publikacja zawiera plansze (I-XVIII) z fotografiami meteorytów; patrz również tego autora → dodatkowa bibliografia meteorytu Brahin (po rosyjsku)

Zobacz również

Linki zewnętrzne

Źródło „http://meteoritica.pl/index.php5/Padvarninkai”
Osobiste