PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)

Braunau

Z Wiki.Meteoritica.pl

Heksaedryty spadają rzadko

Braunau →
Braunau (NHM Prague) 1.jpg
Meteoryt Braunau ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Pradze (Národí Muzeum Praha) (fot. Aubrey Whymark, za zgodą)
Spadek
Lokalizacja Czechy
Położenie[1] 50°36'N, 16°18'E
Data 14 lipca 1847 r., 03:45 (środa)
Charakterystyka
Typ meteoryt żelazny IIAB, heksaedryt
Masa 39 kg
Liczba okazów dwa okazy 23,63 i 17,08 kg
Meteoritical Bulletin Database
Synonimy →
w NHM Cat: Broumov, Hauptmannsdorf

Spadek meteorytu żelaznego 14 lipca 1847 roku w Czechach (IIAB heksaedryt, TKW 39 kg).

Opis spadku

14 lipca 1847 roku (środa) rankiem około 03:45 pojawiła się mała chmurka pędząca szybko na południowy wschód wzdłuż Sudetów i zostawiająca długi ślad na niebie. Nagle w chmurce zajaśniał ogień i dwie ogniste smugi skierowały się ku ziemi. Jednocześnie usłyszano dwie potężne detonacje, a potem grzechot i świst. Huk był tak silny, że słyszano go w odległym o 75 km Wrocławiu. Chmurka stała się popielato szara i powoli się rozpłynęła. Jedna ze smug trafiła w łąkę we wsi Hejtmánkovice i tam znaleziono wbity w ziemię czarny, gorący kamień[2]. Po wydobyciu okazało się, że to żelazo – ważyło 23,63 kg[3]. Druga smuga trafiła w dom koło cegielni (brickworks) w dzielnicy (wówczas wsi) Křinice[4]. Kawał żelaza przebił dach, strop, łóżko i podłogę i zatrzymał się w piwnicy (wg materiałów z Muzeum w Broumovie meteoryt spadł na dom ceglarza). Ważył 17,08 kg[5] i do dziś jest w Muzeum Narodowym w Pradze (kopia tego okazu znajduje się w Muzeum Ziemi Broumovskiej w zespole klasztoru benedyktyńskiego w Broumovie). Większy okaz został pocięty na części, które trafiły do wielu kolekcji na świecie.

Krótki opis na portalu: Astronomická mapa České republiky – Broumov — meteorit.

Linie Neumanna

To właśnie w tym meteorycie po wytrawieniu wypolerowanej powierzchni kwasem, Johann G. Neumann (1850) zaobserwował i opisał liczne cienkie linie zwane teraz liniami Neumanna (oryginalna rycina z pracy Neumanna (1850)). Odkrycie to często błędnie przypisuje się innemu znanemu niemieckiemu krystalografowi Franz Ernst Neumannowi.


Fragmenty meteorytu Braunau w największych kolekcjach:

Zbiór waga fragmentów
(Koblitz MetBase) 		uwagi
Prague, Nat. Mus. 18,2 kg incl. entire smaller mass
Vienna, Naturhist. Mus. 2541 g
Berlin, Mus. Naturk., Humboldt Univ. 1351 g
Tübingen, Min.-Petrogr. Inst. 916 g
London, Nat. Hist. Mus. 646 g
(…)
Wroclaw, Dept. Min. Petrol., Univ. 97 g 60,35 ep, 24,76 sc, 12,20 fc (Pilski 2001)


Źródła

Beinert (1847) (s. 170-173)

Beinert (1847), s. 170-173


Beinert (1848)

«

Das in Hauptmannsdorf[6] niedergefallene 42 Pfund 6 Loth schwere Meteoritenfragment.

Das Ziegelschlager 30 Pfund 16 Loth wiegende Fragment, von dem das Dach und der Lehmestrich dew Dominicalhauses durchschlagen und dabei Stroh auf der Aussenfläche eingeknetet aufgenommen wurde.[7]

»


Kesselmeyer (1861) (s. 368, 436)

51. 1847. 14. Juli Hauptmannsdorf, NW. von Braunau, Kreis Königgrätz. – Eisen – Sp.-Gew.: 7,714.[8] Böhmen 50°36'N. 16°19'O. P.72.1847.170.[9] W. 1860. S. 1860.
594. 51 1847. 14. Juli Hauptmannsdorf, NW. von Braunau; Kreis Königgrätz Böhmen 50°36'N
16°19'O. 		P. 72. 1847. 170.[10] Unter 2 heftigen Detonationen aus einer zu einer Feuerkugel ergluhenden, vorher kleinen und schwarzen Wolke unter starkem Blitzen 2 Eisenmassen von 42 u. 30½ ℔.


Buchner (1861)

Braunau (Hauptmannsdorf), Böhmen 1847, Juli 14.

Beinert d. Met. von Braunau. Breslau 1848.[11] Humboldt Cpt. rnd. 25, 627. Schles. Ztg. 1847, Nov. 24.[12] Weis Berl. Ac. Ber. 1847, 391. Oestr. Bl. für Lit. 1848, 26.[13] PhCtr. 1848, 196, 289.[14] JbMin. 1848, 320, 825. 1857, 853.[14] J. 1847/8, 1300. Uebers. Arbeiten d. schles. Gesellsch. 1847, 36. PA. 71, 170.[15] Duflos u. Fischer ebd. 72, 475, 575.[16] Haidinger ebd. 680. 73, 590.[17] Rammelsberg ebd. 74, 443.[18] Göppert u. Boguslawski EJ. 42, 428. Beinert ebd 42, 59. PA. 72, 170.[19] Partsch Haid. Ber. 3, 378 (Abb.)[20] Glocker PA. 73, 332.[21] Haid. Ber. 3, 302, 493.[22] 4, 86,[23] 349.[24] PAErgb. 4, 120, 386.[25] SJ. (2) 5, 285,[26] 338.[27] (2) 6, 348.[28] (2) 7, 171.[29] RbH Suppl. 4, 151.[30] Clark 52 (Abb.).[31] Br. 118.[32] Ha. 117.[33] MCh, 904.[34] Berl. Ac. Ber. 47, 243, 391.

rozwinięcia skrótów → patrz Bibliografia/Buchner Otto

Lokalizacja

miejsca spadku okazów

* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki

Broumov (niem. Braunau), Hejtmánkovice (niem. Hauptmannsdorf)

Na mapie J. Poláka z 1840 roku zaznaczono miejsca spadku okazów. Okaz większy oznaczony literą A spadł w miejscu o współrzędnych 50°35.586'N, 16°19.273'E, okaz mniejszy, oznaczony literą B spadł na dach budynku cegielni (dom ceglarza) w miejscu 50°34.516'N, 16°19.672'E.[35]

Większy okaz spadł "bliżej" w stosunku do kierunku lotu bolidu!


Mapy

Braunau (Frantiskovo 1836-1852).jpg

Fragment mapy wojennej z tamtego okresu (źródło: oldmaps.geolab.cz)

Mapa katastralna J. Poláka z 1840 roku z zaznaczonymi miejscami spadku okazów meteorytu Braunau (oznaczonych na mapie literami A i B). Mapa znajduje się w Muzeum Ziemi Broumovskiej

Współczesny plan miasta Broumov (fot. Jan Woreczko)


Galerie

Meteoryt Braunau ze zbiorów Muzeum Mineralogicznego Instytutu Nauk Geologicznych UWr (dla Wiki.Meteoritica.pl fot. Antoni Stryjewski)

Okaz o wadze 60,35 g

Skorupa obtopieniowa i stopione strużki metalu

Braunau (Muzeum Mineralogiczne UWr) 2.jpg
Braunau (Muzeum Mineralogiczne UWr) 3.jpg
Braunau (Muzeum Mineralogiczne UWr) 4.jpg


Meteoryt Braunau (Broumov) w kolekcjach zagranicznych

Mniejszy okaz i fragment meteorytu Braunau ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Pradze (fot. Aubrey Whymark, za zgodą)

Fragment meteorytu Braunau ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Pradze (fot. Aubrey Whymark)

Meteoryt Braunau ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie (Museum für Naturkunde) (fot. Wadi & Jan Woreczko)


Muzeum Ziemi Broumovskiej (2, 3 maja 2012 roku; fot. Wadi & Jan Woreczko)

Gablota poświęcona meteorytowi Braunau

Kopia strony tytułowej publikacji Beinerta z 1848 roku

Strona z rysunkami okazów meteorytu Braunau (Beinert 1848)

Kopia mniejszego okazu meteorytu

Kopia meteorytu – widok z drugiej strony

Mapa J. Poláka z 1848 roku


a) większy okaz 42 funty 6 łutów, b) okaz mniejszy 30 funtów 16 łutów (Beinert 1848, tab. I)

Przekrój meteorytu i ślad na niebie pozostawiony przez bolid (Beinert 1848, tab. II i III) (fot. Jan Woreczko)

Mniejszy (brickworks), orientowany okaz o rozmiarach 10,4×21,3×22,5 cm (źródło: Tuček 1968)

Okaz z Hejtmánkovic (źródło: Tuček 1981)

Okaz z Broumova (źródło: Tuček 1981)

Okaz z Hejtmánkovic; powyżej kompletny okaz meteorytu Bohumilitz z Výškovic (źródło: Tuček 1964)

Więcej w Braunau/Galeria


Miasto Broumov i benedyktyński zespół klasztorny (2, 3 maja 2012 roku; fot. Wadi & Jan Woreczko)

Centrum Broumova – Rynek Pokoju, na środku Kolumna Maryjna

Widok z rynku na wieżę kościoła św. Wojciecha

Detale Kolumny Maryjnej

Kościół pw. św. Wojciecha

Wewnętrzny dziedziniec zespołu klasztornego

Zabudowania klasztorne

Bibliografia

  • American Journal of Science and Arts, Meteorite of July 14, 1847, vol. 5, ser. 2, 1848, s. 285.[36] Plik DjVu.
  • Beinert Carl Christian, (1847), Meteoreisen-Fall bei Braunau in Böhmen am 14. Juli d. J., Annalen der Physik, 72, Bd. 148, 1847, s. 170-173. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Beinert Carl Christian, (1848), Der Meteorit von Braunau am 14. Juli 1847. Actenmässige Darstellung, Beschreibung und Analyse, nebst Ansichten über die Natur der Meteoriten, Hierbei ein Situationsplan und drei Tafeln Abbildungen, Breslau 1848. Plik PDF.
  • Boguslawski Georg von, (1847), Meteor-Eisen von Braunau, Tagebl. Naturw. Ver. Breslau, 1847, s. 36-42.
  • Boguslawski Georg von, (1848), Über den Meteorsteinfall am 14. Juli d. J. zu Braunau in Böhmen, Breslau 1848. Ref.: Ann. K. k. naturhist. Hofmus., Wien, 24, (1910).
  • Boguslawski Georg von, (1849), Sur la chute d’un météorite en deux morceaux Braunau en Bohemie le 14. juillet 1847, L’Institut J., 17, sec. 1, 1849, s. 15.
  • Buchner Otto, (1861), Versuch eines Quellenverzeichnisses zur Literatur über Meteoriten, w: Broenner Heinrich L., Abhandlungen, herausegeben von der Senckenburgischen naturforschenden gesellschaft, Bd. 3, Frankfurt a.M. 1859-1861, s. 455-482. Plik PDF; plik DjVu.
  • Buchwald Vagn Fabritius, (1975), Handbook of Iron Meteorites. Their History, Distribution, Composition, and Structure, University of California Press, Berkeley 1975, (s. 340-342). ISBN 0-520-02934-8.[37] Pliki PDF. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Clark Smith William, (1852), On Metallic Meteorites. An Inaugural Dissertation…, Göttingen 1852, ss. 112, (s. 52-55) (ilustracje).[38] Plik PDF.
  • Duflos A., Fischer N.W., (1847), Analyse des Braunauer Meteoreisen, Annalen der Physik, 72, Bd. 148, 1847, s. 475-480. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Duflos A., Fischer N.W., (1848), Analysis of the Meteoric Iron that fell near Braunau in Bohemia, on the 14th of July, 1847, American Journal of Science and Arts, vol. 5, ser. 2, 1848, s. 338-342.[39] Plik DjVu.
  • Fischer N.W., (1847), Fortsetzung der Untersuchung des Meteoreisens von Braunau, Annalen der Physik, 72, Bd. 148, 1847, s. 575-580. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Fischer N.W., (1848), Schluss der Untersuchung des Braunauer Meteoreisens, Annalen der Physik, 73, Bd. 149, 1848, s. 590-594. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Glocker Ernst Friedrich[40], (1848a), Ueber die krystallinishe Structur des Eisens, Annalen der Physik, 73, Bd. 149, 1848, s. 332-336. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Göppert H.R., (1847a), Vermischte Notizen. 4. Meteorsteinfall, Journal für praktische Chemie, 42, 1847, s. 59-62.[41] Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Göppert Heinrich Robert, (1847), Über das Braunauer und das Seeläsgen'sche Meteoreisen, Journal für praktische Chemie, 42, 1847, s. 428-431. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Göppert H.R., (1847), Schles. Ztg., 24 Nov. 1847.[42]
  • Haidinger Wilhelm Ritter von, (1847), Ueber das Meteoreisen von Braunau, Annalen der Physik, 72, Bd. 148, 1847, s. 580-582. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Haidinger Wilhelm Ritter von, (1848), Meteoreisen von Braunau, Berichte über die Mitteilungen von Freunden der Naturwissenschaften in Wien, III, nr 4-5, Wien 1848, s. 302-305, 378-380 (ilustracja). Plik DjVu.
  • Haidinger Wilhelm Ritter von, (1848), Meteorit von Braunau, Berichte über die Mitteilungen von Freunden der Naturwissenschaften in Wien, IV, nr 4, Wien 1848, s. 349-351. Plik DjVu.
  • Hauer F., (1848), Ueber das Braunauer-Eisen, Berichte über die Mitteilungen von Freunden der Naturwissenschaften in Wien, III, 1848, s. 493-494. Plik DjVu.
  • Kesselmeyer Paul August, (1861), Ueber den Ursprung der Meteorsteine. Tafel XII-XIV., w: Broenner Heinrich L., Abhandlungen, herausegeben von der Senckenburgischen naturforschenden gesellschaft, Bd. 3, Frankfurt a.M. 1859-1861, s. 313-454, (s. 368, 436). Plik PDF; plik DjVu.
  • Koblitz Jörn, MetBase. Meteorite Data Retrieval Software, Version 7.3 (CD-ROM), Ritterhude, Germany 1994-2012. MetBase.
  • J. Ludwik[43], (1855), Meteorolity i massy meteoryczne żelaza, Stanisława Strąbskiego Kalendarz czyli Rocznik na rok przestępny 1856, 1855, s. 151-155, (s. 154, 155).[44] Plik ulLib.
  • Oesterreichische Blätter für Literatur, Kunst, Geschichte, Geographie, Statistik und Naturkunde, nr 8, 1848, s. 26.[42] Plik GoogleBooks.
  • Neumann Johann G., (1848), Ueber die kristallinische Struktur des Meteoreisens von Braunau, Berichte über die Mitteilungen von Freunden der Naturwissenschaften in Wien, IV, 1848, s. 86-87. Plik DjVu.
  • Neumann Johann Georg[45], (1850), Ueber die kristallinische Struktur des Meteoreisens von Braunau, (Mit einer lithographirten Tafel), Naturwissenschaftliche Abhandlungen, Dritter Band in zwei abtheilungen, Wien 1850, s. 45-56.[46] Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    ; plik PDF.
  • Pilski Andrzej S., (2001), Meteoryty w zbiorach polskich, Olsztyn 2001.[47]
  • Rammelsberg Karl Friedrich, (1848), Ueber die chemische Zusammensetzung des Meteoreisen von Seeläsgen, Annalen der Physik, 74, Bd. 150, 1848, s. 443-448. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Shepard Charles Upham, (1848), Observations on Rammelsberg's Analysis of the Juvenas[48] Meteoric Stone, and on the Conclusion of Fisher's Examination of the Braunau Meteoric Iron, American Journal of Science and Arts, vol. 6, ser. 2, 1848, s. 346-349 (s. 348).[49][50] Plik DjVu.
  • Tuček Karel, (1964), Katalog sbírky meteoritů Národního muzea v Praze (Catalogue of the Collection of Meteorites of the National Museum in Prague), Sborník Národního muzea v Praze,[51] vol. XX B, nr 1, 1964, s. 1-108.[52] Plik PDF.
  • Tuček Karel, (1968), Catalogue of the Collection of meteorites of the National Museum in Prague (Katalog sbírky meteoritů Národního muzea v Praze), National Museum, Prague, 1968, ss. 103.
  • Tuček Karel, (1981), Meteority a jejich výskyty v Československu (Meteorites and their occurrence in Czechoslovakia), Academia, Praha, 1981, ss. 269. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
     (tablice
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    ).


Przypisy

  1. ^ jeśli nie zaznaczono inaczej, podano współrzędne przyjęte w oficjalnej bazie meteorytów Meteoritical Bulletin Database
  2. ^ miejsce spadku oznaczono na mapie J. Poláka z 1840 roku literą A
  3. ^ 42 funty 6 łutów (chodzi o funt austriacki) = 23,63 kg; wg katalogu Tučeka (1968) okaz ważył 27628 g
  4. ^ miejsce spadku oznaczono na mapie J. Poláka z 1840 roku literą B
  5. ^ 30 funtów 16 łutów (chodzi o funt austriacki) = 17,08 kg
  6. ^ wieś Hejtmánkovice (niem. Hauptmannsdorf)
  7. ^ chodzi o funt austriacki; 1 Österreich Pfund = 32 Loth (łuty) = 0,560012 kg
  8. ^ ciężar właściwy (niem. spezifische Gewicht)
  9. ^ powołanie na Beinert (1847) (wg klucza: Poggendorff, Bd. 72, rok 1847, s. 170)
  10. ^ Beinert (1847)
  11. ^ Beinert (1848)
  12. ^ Göppert (1847)
  13. ^ Oesterreichische Blätter… (1848)
  14. ^ a b doniesienie/streszczenie artykułów
  15. ^ błąd?
  16. ^ Duflos, Fischer (1847); Fischer (1847)
  17. ^ Fischer (1848)
  18. ^ Rammelsberg (1848)
  19. ^ Beinert (1847)
  20. ^ Haidinger (1848)
  21. ^ Glocker (1848a)
  22. ^ Haidinger (1848), Hauer (1848)
  23. ^ Naumann (1848)
  24. ^ Haidinger (1848)
  25. ^ Boguslawski (1854), (1854a)
  26. ^ American Journal of Science and Arts, vol. 5, ser. 2, 1848
  27. ^ Duflos et al. (1848)
  28. ^ Shepard (1848)
  29. ^ dokończenie artykułu Shepard (1848)
  30. ^ Rammelsberg (1841)
  31. ^ Clark (1852)
  32. ^ Buchner (1859)
  33. ^ Harris (1859)
  34. ^ Rammelsberg (1860)
  35. ^ współrzędne punktów wyznaczone na podstawie mapy J. Poláka z dokładnością ±25 m
  36. ^ krótka informacja o spadku meteorytu Braunau
  37. ^ trzytomowe opracowanie (ponad 1400 stron), „biblia” meteorytów żelaznych (patrz → Woźniak (2021, ASMP)), znajduje się w zbiorach W&W
  38. ^ w swej pracy dyplomowej poświęconej meteorytom żelaznym opisuje Clark m.in. meteoryty: Bohumilitz, Brahin, Braunau, Elbogen, Hraschina, Lenarto, Magura, Seeläsgen, Schwetz, Steinbach; tam też kilka litografii przedstawiających przekroje meteorytów
  39. ^ tłumaczenie artykułu Duflos et al. (1847)
  40. ^ niemiecki mineralog, geolog i paleontolog Glocker Ernst Friedrich
  41. ^ tam też powołanie na Göppert (1842) o meteorycie Grüneberg (Wilkanówko)
  42. ^ a b za Clark (1852)
  43. ^ autor nieznany; w Roczniku Strąbskiego na rok 1854 znajduje się artykuł tego autora pt. Gwiazdy spadające, s. 66-69. Plik ulLib
  44. ^ w artykule wyjaśnienie natury meteorytów; oraz m.in. historie meteorytów: Braunau (rysunek meteorytu), Seeläsgen (Przełazy) (rysunek masy głównej) i Stannern; opis spadku dziwnej substancji 2 sierpnia 1736 roku!
  45. ^ Johann Georg Neumann (1813-1882) – całe życie pracował jako urzędnik, ale przejawiał wielkie zainteresowanie naukami przyrodniczymi; odkrywca „linii Neumanna” w heksaedrycie Braunau; samo pojęcie linie Neumanna pojawiło się w literaturze po raz pierwszy u Breziny (1885, s. 199), jako „Neumann'schen Figuren” (określenie „figury” nie przyjęło się) (Spencer 1930, Mineralogical Magazine); syn Karla Augusta Neumanna; zajmował się również bryłami żelaza znalezionymi przez ojca w 1844 roku w miejscowości Choceň (niem. Chotzen) (ale okazało się, że to nie meteoryty (Neumann, Neumann 1857)) (Biała 2017)
  46. ^ o „liniach Neumanna” zaobserwowanych po raz pierwszy w meteorycie Braunau właśnie przez Johanna Georga Neumanna; niestety często błędnie przypisuje się ich odkrycie innemu znanemu niemieckiemu krystalografowi Franzowi Ernstowi Neumannowi (1798-1895)
  47. ^ bardziej aktualna internetowa wersja katalogu znajduje się na stronach Polskiego Towarzystwa Meteorytowego – katalog PTMet; tam objaśnienie stosowanych skrótów (cs – complete specimen, hs – half specimen, ep – end piece, fc – fragment with crust, f – fragment, sc – slice with crust, s – slice, …); więcej → woreczko.pl – Oznaczenia okazów – skróty
  48. ^ spadek meteorytu Juvinas 15 czerwca 1821 roku we Francji; achondryt, eukryt EUC mmict, TKW 91 kg
  49. ^ zawiera m.in. streszczenie Duflos et al. (1847)
  50. ^ dokończenie artykułu Shepard (1848) w: American Journal of Science and Arts, vol. 7, ser. 2, 1849, s. 171-175. Plik DjVu
  51. ^ patrz → Sborník Národního muzea v Praze
  52. ^ katalog zawiera również plansze z fotografiami meteorytów: Alt Bela, Bohumilitz, Braunau, Elbogen, Lenarto, Lissa, Magura, Sazovice, Stannern, Suchy Dul, Tabor, Teplá, Usti Nad Orlici

Zobacz również

Linki zewnętrzne

  • Meteoritical Bulletin Database (MBD) – meteoryt Braunau
  • Encyclopedia of Meteorites (EoM) – meteoryt Braunau


Ambox question orange.svg
 Co jeszcze na stronę? (What else to supplement?)
(poszukać, uzupełnić …)
  • Buchner (1861)
Źródło „http://meteoritica.pl/index.php5/Braunau”
Osobiste