(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Sulechów
Z Wiki.Meteoritica.pl
m |
|||
Linia 133: | Linia 133: | ||
- | '''Meteoryt Sulechów ze zbiorów [[Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Wrocławskiego im. Kazimierza Maślankiewicza|Muzeum Mineralogicznego Uniwersytetu Wrocławskiego]]''' (fotografie dla {{SITENAME}} | + | '''Meteoryt Sulechów ze zbiorów [[Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Wrocławskiego im. Kazimierza Maślankiewicza|Muzeum Mineralogicznego Uniwersytetu Wrocławskiego]]''' (fotografie dla {{SITENAME}} {{Txt2Img|Antoni_Stryjewski_(Muz_Min_Wroclaw).jpg|Antoni Stryjewski}}; stan: ''kwiecień 2011 r.'') |
<gallery caption="" widths="200px" heights="140px" perrow="2"> | <gallery caption="" widths="200px" heights="140px" perrow="2"> | ||
File:Sulechów_(Muzeum_Mineralogiczne_UWr)_1.jpg|Lekko zwietrzała trawiona powierzchnia przekroju | File:Sulechów_(Muzeum_Mineralogiczne_UWr)_1.jpg|Lekko zwietrzała trawiona powierzchnia przekroju |
Wersja z 13:31, 9 lut 2018
Heksaedryt czy oktaedryt, spadek czy znalezisko? Same pytania
Niezidentyfikowany kilkudziesięciogramowy fragment meteorytu żelaznego ze zbiorów Uniwersytetu Wrocławskiego.
Pokrzywnicki w swym katalogu (1964) wymienia meteoryt Sulechów znaleziony w zbiorach Zakładu Mineralogii i Petrografii Uniwersytetu Wrocławskiego i sugeruje, że jest to efekt spadku (doniesienia) Zielona Góra 1845. Pierwotnie miał on 37,95 g i rozmiary 52×17×20 mm (Buchwald 1975), obecnie fragment waży ~28 g (Pokrzywnicki 1964).
UWAGA! Meteoryt Przełazy ma synonim „Sulechow”.
Jednak fragment Przełazów
Meteoryt ten (a w zasadzie fragment meteorytu) nie figuruje w żadnym z katalogów meteorytów i został odnaleziony przez Jerzego Pokrzywnickiego w zbiorach Zakładu Mineralogii i Petrografii Uniwersytetu Wrocławskiego. Po wykonaniu badań oraz przejrzeniu zapisów archiwalnych i bibliotecznych, Pokrzywnicki doszedł do wniosku, że jest to prawdopodobnie fragment meteorytu, który spadł 20 stycznia 1845 r. między godz. 5:30 i 6 rano w okolicach Sulechowa. Nie ustalono do dzisiaj kto znalazł meteoryt i dostarczył go do Wrocławia (można go tam oglądać w Muzeum Mineralogicznym). Według Pokrzywnickiego Sulechów to meteoryt żelazny, typu heksaedryt. W monografii meteorytów żelaznych Buchwalda (1975) Handbook of Iron Meteorites w opisie i analizach tego fragmentu (w sekcji zatytułowanej Seeläsgen (Sulechow fragment), Poland) znajdujemy sugestie, że jest to jednak fragment meteorytu Seeläsgen (Przełazy). Zamieszczone tam wyniki analiz chemicznych wskazują na duże podobieństwo składu do meteorytu Przełazy. Również analiza mikro- i makrostruktury pozwala przypuszczać, że jest to oktaedryt gruboziarnisty (coarse octahedrite), a nie jak sugeruje Pokrzywnicki (1959, 1964), hekseadryt. Fragment meteorytu był odcięty od większej bryły posiadającej regmaglipty, a napis na etykiecie „Meteoreisen 38 g Schwer… gefallen… 20/I. 48… bei Züllichau”, wskazuje na miejscowość Züllichau, w której mieszkał kowal Jähnsch, który to odkupił od miejscowego rolnika masę meteorytu Przełazy.
Podjął się również Buchwald (1975) próby wyjaśnienia tajemniczego oznaczenia R.13 na załączonej do okazu kartce. Pisze on, iż nie byłby zaskoczony, gdyby mały fragment meteorytu Przełazy znalazł się w zbiorach wrocławskich, gdyż wiadomo, że przez jakiś czas masa główna tego meteorytu była w posiadaniu dr Schneidera z Wrocławia[1], który ciął i rozdysponowywał ten meteoryt. Więc jest również prawdopodobne, że próbka oznaczona R.13 była częścią kolekcji zagorzałego kolekcjonera Karla von Reichenbacha[2], który nabył znaczną część meteorytu Seeläsgen. Część jego zbioru meteorytów znajduje się obecnie w Tybindze, gdzie jest również największy zachowany fragment meteorytu Przełazy[3].
Za Buchwaldem (1975):
(…) That a small fragment of the Seeläsgen meteorite is preserved in the Breslau collection is not surprising, since the whole mass was for a while in the possession of Dr. Schneider of Breslau[1]; and Schneider was busy cutting and distributing it. There is also a chance that the sample marked R.13 was once part of Reichenbach’s collection and came to Breslau by exchange (1788-1869) was an ardent collector, living at the castle Reisenberg am Cobenzl near Vienna; and he purchased a great part of the Seeläsgen meteorite. These specimens are now in Tübingen and constitute the largest amount of Seeläsgen material of place. (…)
W swych dociekaniach Pokrzywnicki (1959, 1964) bardzo pragnął by meteoryt Sulechów był nieznanym wcześniej meteorytem i efektem spadku z 1845 roku. Przeprowadzane przez niego wywody ilustrowane licznymi przykładami, są jednak bardzo karkołomne (stronnicze?) i dobrane pod kątem udowodnienia raczej błędnej tezy. Badania Buchwalda (1975) wskazują jednoznacznie, że jest to najprawdopodobniej fragment meteorytu Seeläsgen (Przełazy).
Opis wg Pokrzywnickiego (1964)
Pokrzywnicki (1964)
14. METEORYT SULECHÓW Meteoryt ten nie figuruje w żadnym z katalogów meteorytów i w literaturze meteorytycznej nie jest cytowany. Historia jego przedstawia się następująco. Badając 13-14 czerwca 1954 r. zbiory przechowywane w Zakładzie Mineralogii i Petrografii Uniwersytetu Wrocławskiego (ul. Cybulskiego 30) natknąłem się na wycinek żelaznego meteorytu wagi 37,95 g (oznaczony był nalepką R 13) i wymiarów 52 × 17 mm, przy którym (w pudełku) znajdowała się kartka z następującym napisem: „Meteoreisen 38 g Schwer… gefallen… 20/I. 48… bei Züllichau”[5]. Środkowa część kartki (jedno lub parę słów) przez tarcie ostrych kantów okazu została zatarta. Nadto w pudełku znajdowała się kartka w języku polskim następującej treści: „R. 13. Żelazo meteoryczne Fe. Ukł. reg. Łupl. (dalej niewyraźnie, o ile można wyczytać: ||(100), tj. heksaedryczna). Tw. 4,5”; (tabl. X, fig. 1, 2). Kartka w języku niemieckim wyglądała na bardzo starą. Okaz ten zwrócił moją uwagę, ponieważ nic mi nie było wiadomo o jakimś spadku meteorytu żelaznego pod Sulechowem (miejscowość ta leży około 17 km na NNE od Zielonej Góry). Znany mi był tylko spadek z 22 III 1841 r. chondrytu niedaleko Zielonej Góry, figurującego w katalogach pod nazwą Grüneberg i znalezisko sprzed 1847 r. meteorytu żelaznego, oktaedrytu odmiany Ogg, a więc bardzo grubostrukturalnego, w Przełazach pow. Świebodzin (w katalogach figuruje pod nazwą Seeläsgen)[6]. Okaz ten ważył około 102 kg i został odkryty w Sulechowie1. Oczywiście okaz ten jako żelazny nie mógł być okazem meteorytu Wilkanówko („Grüneberg”). Należało jedna zbadać, czy nie nastąpiła omyłka w napisie i czy odłamek nie jest przypadkiem odłamkiem meteorytu Przełazy („Seeläsgen”). Po zbadaniu go w Warszawie, oszlifowaniu i przetrawieniu, okazał on strukturę heksaedrytu tzw. „normalnego” (H)[7] z licznymi polami nader regularnych rabdytów na całej powierzchni i liniami Neumanna[8] kilku systemów (tabl. X, fig. 3, 4). Niektóre linie biegną przez cały okaz zakrzywiając się na krawędziach (tabl. X, fig. 2), inne w niektórych miejscach łączą się w węzły. Grubsze rozdwojenia niektórych linii wykazują strukturę mikrogranularną. Okaz zawiera również liczne wrostki prawdopodobnie szrajbersytu, na co wskazują ich kształty oraz brak rabdytów w ich sąsiedztwie (tabl. XII, fig. 1-4). Piezoglipty[9] okazu (tabl. X, fig. 1) wydają się drobne, jakby „barankowe”. Jeśli przyjąć zgodnie z Krinovem (o. c.), że wymiary piezogliptów są na ogół proporcjonalne w stosunku 1:10 do wymiarów okazu, na którym występują, moglibyśmy sądzić, że meteoryt Sulechów nie był duży2. Otoczka wydaje się świeża bez naleciałości rdzy, gdy natomiast powierzchnia met. „Seeläsgen” pokryta czarnobrązową otoczką związków żelaza świadczyła o tym, że meteoryt przeleżał w ziemi dłuższy czas3. Z powyższych względów sięgnąłem do źródeł archiwalnych i bibliotecznych i w Annalen d. Physic u. Chemie z 1854 r. znalazłem ślad, którego szukałem4. Zawarta w tym wydawnictwie wzmianka pióra astronoma wrocławskiego Jerzego Bogusławskiego, pochodzącego od aptekarza prawdopodobnie z Zielonej Góry, Weimanna, zawiera informację, że w poniedziałek 20 stycznia 1845 r. między godz 5.30 i 6 rano liczni mieszkańcy udający się na cotygodniowy jarmark ujrzeli na niebie „ogniste zjawisko” („Feuerscheinung”), po spadku którego dał się słyszeć wystrzał. Wskazywało to na możliwość spadku meteorytu. Bardzo jasne oświetlenie zostało zauważone w mieszkaniu przez jednego z gospodarzy wsi Zawady położonej między Zieloną Górą a Sulechowem. Ognisty ogon ciągnął się z NW na SE, kierunek spadku był więc normalnym kierunkiem spadku większości meteorytów, tj. z kierunku zbliżonego do antapeksu[10]. Pozostaje niewyjaśnione, czy i ewentualnie przez kogo został znaleziony spadły meteoryt i kto dostarczył jego okaz do Wrocławia? Być może, jest to zasługa aptekarza Weimanna z Zielonej Góry, znanego jako „gorliwego miłośnika przyrody”, od którego również pochodzą dane na temat meteorytu Wilkanówko. Okaz może pochodzić za zbiorów Schles. Gesell. f. Vaterl. Kultur, które posiadało m.in. szereg meteorytów znalezionych na Śląsku5. W każdym razie meteorytu naszego nie wynienia Wülfing (o. c.); nie wspomina on ponadto o zbiorze meteorytów wzmiankowanego towarzystwa, który – jak widać – uszedł jego uwadze.
Wprawdzie heksaedryty wykazują na ogół w swym składzie nieco niższy procent niklu[11], jednak znane są także wyjątki; np. heksaedryt Chihuahua City (Hb) zawiera 6,96 lub 6,91 Ni, met. Buther Iron zaliczany do heksaedrytów Coahuila (H) wykazał 6,62% Ni, zaś met. Fort Duncan (H) – 6,66% Ni. Wreszcie heksaedryt Colomera (H) wykazał nawet 7,16% Ni. Odwrotnie, niektóre oktaedryty wykazują procent niklu niższy od podanego, np. met. Przełazy (Ogg) – 5,3% Ni (analiza Duflosa) lub 6,228% Ni (analiza Rammelsberga)6. Jeszcze niższe zawartości niklu znajdujemy np. w met. Norquín (Om-Og) – 4,52%, Pittsburg (Ogg) – 5,89%, Dull Hill (Og)[12] – 5,17% itd. Większą zawartość niklu w naszym meteorycie można – być może – tłumaczyć dużą ilością wrostków szrajbersytu, w tym rabdytów. Wiemy z analiz szrajbersytu, że zawartość w nim niklu jest znacznie wyższa niż w kamacycie, dochodząc w niektórych przypadkach do 42%. Gdyby nawet odrzucić ten krańcowy wynik, można uważać, że zwykle skład szrajbersytu wynosi 50-70% Fe, 16-35% Ni i około 15,5-16% P. Jak widać również na zdjęciach (tabl. X, fig. 3, 4), rabdyty są bardzo liczne w naszym meteorycie. W systemie Fe-Ni-P (Fe3P-Ni3P) rabdyty reprezentują najwyższą (31,71%) zawartość Ni. Wynika stąd wniosek, że wyższa niż w czystym kamacycie zawartość Ni w met. Sulechów może być wynikiem m.in. wielkiej ilości wrostków fosforków o dużej zawartości Ni. Należy nadto zauważyć, że nasz okaz wykazuje znacznie niższą zawartość C niż met. Przełazy (C - 0,52 według analizy Rammelsberga). C. wł. met. Sulechów wynosi 7,33 (met. Przełazy – 7,63-7,71). Ten niski ciężar właściwy może wynikać z obecności otoczki opalenizny. Dla porównania przytoczę kilka przykładów c. wł. heksaedrytów: Summit (Hb) – 6,95, Auburn (H) – 7,05, Union[13] (H) – 7,5. Jak widzimy, met. Sulechów pod względem c. wł. znajduje się na średniej pozycji między wymienionymi. Inne heksaedryty odznaczają się wyższymi c. wł.: od 7,647 (śr.) – Opawa do 7,98 – Okano7. Z powyższych danych możemy wnioskować, że meteoryt nie jest odłamkiem meteorytu Przełazy[14], lecz nieznanym dotychczas w literaturze heksaedrytem[15], który spadł w okolicy Sulechowa (przypuszczalnie w m.s.: φ = 52°05' – λ = 15°38') z „kuli ognistej” 20 I 1845 r. między godz 5.30 i 6 rano. Przy tym założeniu datę „48” na kartce należy uznać za nieścisłą, jeżeli miała oznaczać rok spadku, a nie np. rok znalezienia. Być może, że przy wypisywaniu „metryczki” z jakiejś notatki źle odczytano cyfrę „5” biorąc ją za „8”. Odłamek opisywany po pobraniu materiału do analiz waży obecnie około 28 g i wypożyczony z Wrocławia znajduje się obecnie w zbiorze meteorytów Zakł. Nauk Geologicznych PAN w Warszawie8.[16] Co się tyczy drogi, jaką trafił nasz odłamek do zbiorów Uniwersytetu we Wrocławiu, to wypowiedziane wyżej przypuszczenie, że mógł pochodzić ze zbiorów Schles. Gesell. f. Vaterl. Kultur podważa fakt, że nie znalazłem żadnej wzmianki o nim w publikacjach tego towarzystwa9 ani w jakichkolwiek innych źródłach10. Zwraca natomiast na siebie uwagę znaleziona w pudełku z meteorytem kartka pisana po polsku11. Pudełko z odłamkiem mogło być dostarczone do Uniwersytetu przez Niemców w czasie wojny albo po wojnie przez któregoś z naukowców polskich z jakiegoś małego prowincjonalnego lub prywatnego zbioru12.
|
Lokalizacja
(S) Sulechów, (Z) wieś Zawada
* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki
Pomiędzy Zieloną Górą (niem. Grünberg) a Sulechowem (niem. Züllichau) znajduje się wieś Zawada (niem. Sawade[25]).
Mapy
Wieś Sawade.[26] Fragment arkusza 346 mapy Karte des Deutschen Reiches z ok. 1893 roku (źródło: MAPSTER) |
Galerie
Tablice z pracy Pokrzywnickiego (1964)
Tablica (Plate) X |
Tablica (Plate) XI |
Meteoryt Sulechów ze zbiorów Muzeum Mineralogicznego Uniwersytetu Wrocławskiego (fotografie dla Wiki.Meteoritica.pl Antoni Stryjewski; stan: kwiecień 2011 r.)
Zbiory Muzeum Mineralogicznego Uniwersytetu Wrocławskiego (fot. Jan Woreczko)
Płytka meteorytu Seeläsgen (Przełazy) (oraz Morasko i Sulechów) |
Bibliografia
- Boguslawski Georg von, (1854), Zehnter Nachtrag zu Chladni's Verzeichnisse der Feuermeteore und herabgefallenen Massen (Wien 1819), Annalen der Physik, IV, 90 uzupeł. (ergänzungsband), 1854, s. 1-155. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- +Buchwald Vagn Fabritius, (1967), Study of six iron meteorites. Babb's Mill, Föllinge, Indian Valley, Netschaevo, Scottsville and Seeläsgen, Analecta Geologica, nr 2, 1967, Mineralogisk Museum, Kobenhavn.
- Buchwald Vagn Fabritius, (1975), Handbook of Iron Meteorites. Their History, Distribution, Composition, and Structure, University of California Press, Berkeley 1975, (s. 1098-1099). ISBN 0-520-02934-8.[27] Pliki PDF. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Дьяконова М.И. (Diakonova M.I.), (1958), Содержание никеля в некоторых образцах железных метеоритов коллекции АН СССР, Метеоритика (Meteoritika), vol. XVI, 1958, s. 179-180.
- Neumann Johann Georg[28], (1850), Ueber die kristallinische Struktur des Meteoreisens von Braunau, (Mit einer lithographirten Tafel), Naturwissenschaftliche Abhandlungen, Dritter Band in zwei abtheilungen, Wien 1850, s. 45-56.[29] Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl; plik PDF.
- Pokrzywnicki Jerzy, (1958), O ciężarze właściwym meteorytów, Acta Geophys. Polon., vol. VI, nr 2, 1958, s. 127-152. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Pokrzywnicki Jerzy, (1959), The Sulechów Meteorite, Bull. Acad. Polon. Sci., Sér. Sci. chim., géol., géogr., vol. VII, nr 1, Warszawa 1959, s. 57-62.
- Pokrzywnicki Jerzy, (1964), I. Meteoryty Polski. II. Katalog meteorytów w zbiorach polskich, Studia Geologica Polonica, vol. XV, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1964, (s. 109-112)).[30][31] Plik PDF.
- Schneider W.G., (1848), Ueber das Meteoreisen von Seeläsgen bei Schwiebus, Annalen der Physik, 74, Bd. 150, 1848, s. 57-61. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Wülfing Ernst Anton von, (1897), Die Meteoriten in Sammlungen und ihre Literatur. Nebst einem versuch den tauschwert der meteoriten zu bestimmen (Meteorites in Collections and Their Literature. Including An Attempt To Determine The Exchange Value Of Meteorites), Verlag der H. Laupp'schen Buchhandlung, Tübingen 1897.[32][33][34] Plik GIF; plik Internet Archive; plik GoogleBooks.
Przypisy
Zobacz również
- meteoryt Sulechów wiązany był przez Pokrzywnickiego z doniesieniem Zielona Góra 1845
- meteoryt Seeläsgen (Przełazy)
Linki zewnętrzne
- Polski Serwis Meteorytów – meteoryt Sulechów
- woreczko.pl – o składzie heksaedrytów i oktaedrytów: Figury, struktury Widmanstättena (Widmanstätten pattern; Widmanstatten) ● minerały w meteorytach: Minerały w meteorytach • Meteorite minerals ● Trawienie meteorytów żelaznych (etching iron meteorites)
- Wikipedia – Sulechów ● Zawada (powiat zielonogórski)
Co jeszcze na stronę? (What else to supplement?) (poszukać, uzupełnić …) |
- czy potwierdzono później, że to heksaedryt?
- mapy z tamtego okresu