Gazeta Narodowa/Artykuły

(…) Żelazo w stosunku do innych, największe w płatkach śnieżnych zajmuje miejsce i Tissandier wnosi nie bez słuszności, iż ono pochodzi z pyłu niezliczonych w ciagłem będących pomiędzy sobą starciu aerolitów, pył ten, zapełniający gęsto kosmiczne przestrzenie, krążąc po nich w rozmaitych kierunkach, dostaje się następnie do naszej atmosfery. Więc zdarzenie z owym okrętem, płynącym do Indyj, co był wystawiony na deszcz żelazny,^[1] w zupełnem znaczeniu tego słowa, znajduje tutaj swoje objaśnienie, potwierdzone zresztą przez Ehrenberga i niektórych innych badaczów przyrody. Tissandier stawia jeszcze pytanie, ażali pył żelazny o jakim mowa, nie pochodzi czasem bezpośrednio od słońca? I nie powinno to nikogo dziwić, gdyż najnowsze badania analizy spektralnej przekonały najzupełniej o istnieniu żelaza na słońcu.