PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)


Hirschfelde 1885

Z Wiki.Meteoritica.pl

Domniemany spadek meteorytów 14 lutego 1885 roku w Hirschfelde pod Zittau (pol. Żytawa) na Śląsku.

Informacja w gazecie Wszechświat nr 15 z 1885 roku (podana za Chem. Ztg., 1885, p. 415) (pisownia oryginalna)[1]:

«

Niezwykły meteoryt. W dniu 14 Lutego b. r. w Hirschfelde pod Zittau na Szląsku, jak informuje Dr. Th. Schuchardt z Görlitz, spadł pomiędzy 7¼ i 7½ godziną wieczorem meteoryt, z którego znaleziono trzy większe odłamki, Cały ważył około 1 kg i znajduje się z wyjątkiem drobnych odpadków w posiadaniu p. Dr. Th. Schuchardta. Aerolit ten różni się swym składem chemicznym od wszystkich dotychczas badanych. Przedwstępne jakościowe poszukiwanie wykazało, że przeważnie składa się on z Fe S2 i nie zawiera niklu. Przy rozpuszczaniu w kwasie azotnym wydziela się siarka i pozostają drobne części węglowe. Ze świeżéj substancyi woda wyługowywa siarczan żelaza. Krzemianów, alkalijów i żelaza metalicznego dotychczas nie wykryto. Główna masa meteorytu jest czarna, nieprzezroczysta, krucha i wewnątrz dziurkowata. W niektórych kawałkach rozpoznać można wyraźne oktaedry pirytu i zbite części o połyku i barwie pirytom właściwych. Wszystkie prawie kawałki pokryte są wykwitem bezbarwnym lub żółtawym, widocznie będącym siarczanem żelaza. Na niektórych kawałkach zauważyć można pewnego rodzaju skorupę z polewy. Według tych danych aerolit, o którym mowa, byłby unikatem. Nasamprzód jego powierzchowność różni się w zupełności od innych dotychczas spotykanych, tak dalece, iż wątpićby należało o jego kosmicznéj naturze, gdyby nie wiarogodne świadectwo jego spadnięcia;powtóre, nie spotkano dotychczas aerolitu zawierającgo dwusiarek żelaza. (Chem. Ztg. 1885 p. 415).

St. Pr.
»



Później prasa (Wszechświat 1886) relacjonowała proces sądowy, którego bohaterem był ten domniemany meteoryt. Prawdopodobnie była to bryła węgla brunatnego - wg relacji "węglem brunatnym skamieniałym, na którym z łatwością rospoznać się dały rombiczne kryształy iskrzyku".

Bibliografia

  • St. Pr., (1885), Niezwykły meteoryt, Wszechświat, nr 15, tom IV, 1885, s. 239-240. Plik DjVu.
  • St. Pr., (1886), Proces o meteoryt, Wszechświat, nr 11, tom V, 1885, s. 175. Plik DjVu.

Przypisy

  1. ^ tekst odczytany OCR może zawierać błędy
Osobiste