O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)

---

Z Wiki.Meteoritica.pl

Zdarza się, że wzajemna konfiguracja orbit meteoroidu i Ziemi powoduje, że meteoroid 'wchodzi' w ziemską atmosferę niemal równolegle do powierzchni Ziemi. Przy bardzo dużej prędkości i dostatecznej masie, bolid taki przelatuje niemal horyzontalnie nad rozległym obszarem Ziemi i jeśli w trakcie swego przelotu nie odparował lub siły naprężeń go nie rozerwały na wiele fragmentów, może ponownie opuścić atmosferę i odlecieć w przestrzeń kosmiczną. Oczywiście taka 'przygoda' z Ziemią wpływa na jego orbitę i jeśli w wyniku hamowania, jego prędkość spadła poniżej II prędkości kosmicznej^[1] stanie się on naturalnym satelitą Ziemi.

U Langa^[2] jest opis super bolidu który przeleciał nad całą Polską i nad Europą Zachodnią opuścił atmosferę ulatując w Kosmos.

(...) Bolid 1965

W dniu 14 stycznia 1965 r. około godz. 6 min. 30 rano czasu lokalnego nad Polską przeleciał ogromny bolid. Kula ognia przecięła niebo nad Polską od Białegostoku aż do jej zachodniej granicy - do miejsca w pobliżu Gubina. Bolid poruszał się na wysokości około 50 km z ogromną prędkością 18-20 km/s, a więc z prędkoscią znacznie przekraczającą prędkości rakiet kosmicznych. Dostawszy się nad Niemcy bolid zaczął się wznosić prawdopodobnie do wysokości 80 kilometrów, wreszcie nad terytorium Luksemburga oddalił się od Ziemi i uniósł w przestrzeń kosmiczną. Był to więc bolid, z którego nie spadł meteoryt.

Dr Pokrzywnicki, który zebrał o tym bolidzie aż 270 doniesień od obserwatorów, przypuszcza, że średnica tego bolidu mogła dochodzić do 14 m, albowiem niektóre doniesienia mówią o obserwowaniu ciemnej bryły na niebie. Można sobie wyobrazić przebieg zjawiska, spowodowany przez spadek meteorytu z takiego bolidu.

Bolid ze stycznia 1965 r. uszedł w przestrzeń kosmiczną. Znalazł się na orbicie okołosłonecznej. Jeśli mówimy o wychwycie kosmolitów przez Ziemię, to chyba zgodzić się musimy, że ta ewentualność bolidowi z 1965 r. już nigdy nie zagrozi.

(...)

Bibliografia

• Lang Bruno, (1969), O polskiej meteorytyce. w: Boschke F.L., Z Kosmosu na Ziemię. Meteory i meteoryty, Warszawa 1969, s. 387-412.

Przypisy

1. ^ II prędkość kosmiczna 11,19 km/s; Wikipedia - Prędkość kosmiczna
2. ^ Lang 1969, s. 409-410