Grzebsk

Meteoroid zaczął być widoczny na wysokości 86,7 km i wszedł w atmosferę z prędkością 17,6 km/s, pod kątem 17,7° względem powierzchni Ziemi. Początek jasnej fazy lotu nastąpił nad miejscowością Szepietowo w woj. podlaskim, a meteoroid przemieszczał się na północny-zachód. Kamery naszej sieci bolidowej śledziły zjawisko przez ponad 8 sekund – zarówno z bliskich, jak i nieco bardziej odległych lokalizacji. Szczegółowa analiza nagrań pozwoliła nam ustalić, że skała dotarła do wysokości 29,4 km nad Ziemią, zwalniając do ok. 4 km/s i gasnąc mniej więcej 25 km na wschód od Mławy w woj. mazowieckim. Pod koniec lotu ustało obtapianie powierzchni skały i wszystko wskazuje na to, że meteoryt dotarł do gruntu.

Największy fragment meteorytu z tego spadku waży ok. 80 g. Oprócz niego, na Ziemi mogą znajdować się pojedyncze, znacznie mniejsze okazy. Podczas lotu meteoroid uległ tylko jednej znaczącej fragmentacji, w połowie swojego lotu, będąc jeszcze wysoko nad Ziemią. Spodziewamy się więc, że najmniejsze kawałki oderwane od masy głównej, zostały skutecznie spalone w atmosferze.

(…)

Orbita meteoroidu przed wejściem w atmosferę (oprac. Mateusz Żmija)

Nietypowa orbita kosmicznej skały

Warto zwrócić uwagę, że przed wejściem w ziemską atmosferę, meteoroid poruszał się po bardzo interesującej orbicie. Obiegał Słońce w nieco ponad pół roku, zbliżając się do centralnej gwiazdy na odległość zaledwie 0,25 AU, czyli mniejszą od Merkurego. Jednocześnie, jego aphelium nieznacznie wykraczało poza orbitę Ziemi i wynosiło 1,04 AU.

Oznacza to, że skała nie pochodziła z pasa planetoid, skąd dociera do nas większość meteorytów i krążyła przede wszystkim wewnątrz orbity Ziemi. Ponadto, jej orbita była nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 4°. Szanse na zderzenie z Ziemią nie były duże, ale ostatecznie doszło do niego przy niewielkiej prędkości i niskim kącie wejścia w atmosferę.