(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Szablon:VilniusMMU
Z Wiki.Meteoritica.pl
m |
|||
Linia 3: | Linia 3: | ||
---- | ---- | ||
- | Muzeum ma w swoich zbiorach tylko cztery meteoryty: '''[[Padvarninkai]]''' (main mass, 2,1 kg), {{Link-MBD|name=Thunda|code=23978 | + | Muzeum ma w swoich zbiorach tylko cztery meteoryty: '''[[Padvarninkai]]''' (main mass, 2,1 kg), {{Link-MBD|name=Thunda|code=23978}} (202 g), '''[[Zabrodje]]''' (main mass, 2,6 kg), '''[[Zemaitkiemis]]''' (10,1 kg). |
+ | |||
+ | |||
+ | Po stłumieniu powstania listopadowego car Mikołaj I w 1832 roku zamknął Uniwersytet Wileński. Najcenniejsze okazy uniwersyteckiego gabinetu mineralogicznego zostały wówczas porozsyłane do Kijowa, Dorpatu i Charkowa. Przed jego likwidacją w zbiorach było kilka meteorytów. Za Bieliński (1899-1900) (wyróżnienia w tekście [[Redakcja]]): | ||
+ | {{AQuote-begin|max-width=800px}} | ||
+ | Ważniejsze egzemplarze w gabinecie wileńskim były następujące: Rodzaje skał i ciał kopalnych z Kurlandyi, z okolic Grodna, Wilna, Wołynia, Podola, Chersonu i Kijowa, ułożone w takim porządku, w jakim leżą w naturze. '''Celniejsze z aerolitów: jeden z [[Bjelaja Zerkov|Białejcerkwi]], w okolicach której spadł w r. 1796, drugi z [[Lixna|Dynaburga]]<ref>meteoryt [[Lixna]]</ref> spadły w r. 1820; trzeci znaleziony w pobliżu wioski [[Zaborzika|Zaborycy]] przy rzece Słuczy, spadł w r. 1818. Ten ostatni ważył 6 funtów.''' Ołów czerwony (chromian ołowiu) z Syberyi, dar hr. Walickiego. '''Żelazo meteoryczne, ważące przeszło 193 funty, znalezione w [[Brahin|Brahinie]], majętności hr. Rokickiego. Z daru jenerała Korsakowa<ref>w innej części opisu darów jest: Jenerał Kossakowski</ref> część kamienia meteorycznego, spadłego w Normandyi, ważąca przeszło 66 funtów.'''<ref>nie udało się zidentyfikować tego meteorytu; być może chodzi o meteoryt {{Link-MBD|code=12434|name=L'Aigle}}, ale ta waga okazu!?!</ref> Siarka krystalizowana z Potosi. Chryzopraz ze Szląska, dar hr. Walickiego, ważący 60 funtów. {{Wielokropek}} | ||
+ | {{AQuote-end}} | ||
+ | |||
+ | == [[Bibliografia]] == | ||
+ | |||
+ | * Bieliński Józef, (1899-1900), '''Uniwersytet Wileński (1579-1831)''', tom 1, Kraków 1899-1900. Plik {{Link-dLibra|KPBC|d|26746}}. | ||
+ | |||
+ | {{Przypisy|ncol=1}} | ||
[[Category:Kolekcje|{{PAGENAME}}]] | [[Category:Kolekcje|{{PAGENAME}}]] | ||
</noinclude> | </noinclude> |
Wersja z 18:48, 16 lut 2021
Museum of Geology of Vilnius University (Vilnius, Min. Mus. Univ.) – Geologijos ir Mineralogijos Katedra, Geologijos muziejus ● Vilniaus universiteto Geologijos muziejus ● [katalog → Явнель (1986)]
Muzeum ma w swoich zbiorach tylko cztery meteoryty: Padvarninkai (main mass, 2,1 kg), Thunda (202 g), Zabrodje (main mass, 2,6 kg), Zemaitkiemis (10,1 kg).
Po stłumieniu powstania listopadowego car Mikołaj I w 1832 roku zamknął Uniwersytet Wileński. Najcenniejsze okazy uniwersyteckiego gabinetu mineralogicznego zostały wówczas porozsyłane do Kijowa, Dorpatu i Charkowa. Przed jego likwidacją w zbiorach było kilka meteorytów. Za Bieliński (1899-1900) (wyróżnienia w tekście Redakcja):
Ważniejsze egzemplarze w gabinecie wileńskim były następujące: Rodzaje skał i ciał kopalnych z Kurlandyi, z okolic Grodna, Wilna, Wołynia, Podola, Chersonu i Kijowa, ułożone w takim porządku, w jakim leżą w naturze. Celniejsze z aerolitów: jeden z Białejcerkwi, w okolicach której spadł w r. 1796, drugi z Dynaburga[1] spadły w r. 1820; trzeci znaleziony w pobliżu wioski Zaborycy przy rzece Słuczy, spadł w r. 1818. Ten ostatni ważył 6 funtów. Ołów czerwony (chromian ołowiu) z Syberyi, dar hr. Walickiego. Żelazo meteoryczne, ważące przeszło 193 funty, znalezione w Brahinie, majętności hr. Rokickiego. Z daru jenerała Korsakowa[2] część kamienia meteorycznego, spadłego w Normandyi, ważąca przeszło 66 funtów.[3] Siarka krystalizowana z Potosi. Chryzopraz ze Szląska, dar hr. Walickiego, ważący 60 funtów. (…)
Bibliografia
- Bieliński Józef, (1899-1900), Uniwersytet Wileński (1579-1831), tom 1, Kraków 1899-1900. Plik dLib.