PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)

Stannern/Galerie

Z Wiki.Meteoritica.pl

(Różnice między wersjami)
m
m (→Kolekcje prywatne)
Linia 52: Linia 52:
File:Jakubowski_Tomasz_Collection_(old_labels)-1.jpg|Zbiór meteorytów ze starych kolekcji: Gibeon (syn. Goamus){{MBD-record|name=Gibeon}}, Vaca Muerta{{MBD-record|name=Vaca Muerta}}, [[Bohumilitz]], [[Tieschitz]], [[Magura]], [[Stannern/Galerie|Stannern]], [[Pułtusk]], [[Kuleschovka]] (kolekcja Tomasza Jakubowskiego)
File:Jakubowski_Tomasz_Collection_(old_labels)-1.jpg|Zbiór meteorytów ze starych kolekcji: Gibeon (syn. Goamus){{MBD-record|name=Gibeon}}, Vaca Muerta{{MBD-record|name=Vaca Muerta}}, [[Bohumilitz]], [[Tieschitz]], [[Magura]], [[Stannern/Galerie|Stannern]], [[Pułtusk]], [[Kuleschovka]] (kolekcja Tomasza Jakubowskiego)
File:Stannern_(Mile_High_Meteorites).jpg|Fragment o wadze 176 g z oryginalną etykietką [[Szablon:ViennaNHM|muzeum w Wiedniu]] (kolekcja Mile High Meteorites; źródło: fb)
File:Stannern_(Mile_High_Meteorites).jpg|Fragment o wadze 176 g z oryginalną etykietką [[Szablon:ViennaNHM|muzeum w Wiedniu]] (kolekcja Mile High Meteorites; źródło: fb)
 +
File:Stannern_(522g_Matteo_Nahabed_Chinellato).jpg|Okaz całkowity (521,9 g) z kolekcji Matteo Chinellato; pochodzenie okazu: „''gift from Mr. Lorenzini di Porretta 28 January 1868 - Meteorite Collection of the "Luigi Bombicci" Mineralogical Museum''”
 +
File:Stannern_(23g_Matteo_Nahabed_Chinellato).jpg|Płytka ze skorupą (23,5 g) z kolekcji Matteo Chinellato; pochodzenie okazu: „''ex collection of the Milan Natural History Museum''”
</gallery>
</gallery>

Wersja z 20:47, 7 wrz 2024

1i

Spis treści

Najpiękniejszy eukryt

Okazy meteorytu Stannern

Orientowany okaz meteorytu Stannern o wadze 413/16 łuta[1] (źródło: Haidinger 1860)

Orientowany okaz meteorytu (źródło: Haidinger 1862)

Meteoryt Stannern (rysunek z zachowaniem wielkości okazu[2]) (Rys. 97. Meteoryt z deszczu kamiennego pod Stonarowem (Stannern). Kamień „całkowity“ z wyraźnymi soplami: a—czoło albo przód kamienia; b—widok z boku) (Rys. 98. Meteoryt z deszczu kamiennego pod Stonarowem (Stannern). Ten sam kamień, co na str. 103: a—widok kamienia z tyłu; b—widok z drugiego boku) (źródło: Neumayr 1912)

Okaz meteorytu Stannern o wadze 225 g (źródło: Brezina 1894)

Orientowany okaz meteorytu Stannern[2] (źródło: Meyers Großes Konversations-Lexikon, 1906)

Dwa okazy meteorytu Stannern ze zbiorów Muzeum w Pradze; okaz górny 180,5 g, okaz dolny 219 g (źródło: Tuček 1981)

Szczegóły budowy meteorytu Stannern (źródło: Scherer 1809)

Meteoryty L'Aigle[3], Stannern (z prawej) i „żelazo Pallasa”[4] oraz bolid obserwowany 23 lipca 1762 roku w Saksonii i Brandenburgii (źródło: Keller 1838)

Fragment o wadze 3 Funty 12 Łutów ½ Quentchen[5] (brak takiego okazu w wykazie Schreibersa (1820)) (źródło: Bohatý 1992)

Okaz o wadze 1609 g (to ten sam okaz co u Bohatý (1992), ale już lżejszy
„Obr. 1 Stonařovský meteorit z Muzea Vysočiny v Jihlavě (1609 g) při pohledu na neporušenou část krytou sklovitou krustou. Podle důlků (regmaglyptů) a směru stružek a převisů krusty na hranách se zdá, že jde o zadní část orientovaného kamene.” (źródło: Bohatý 2008)

Meteoryty: Ohaba, Stannern (12 funtów!) (źródło: Tschermak 1864)

Okaz meteorytu Stannern (źródło: Suess 1900)


Muzeum Historii Naturalnej w Pradze

Kolekcja meteorytów Stannern w zbiorach Muzeum Historii Naturalnej w Pradze (fot. Tomasz Jakubowski, stan: sierpień 2022 r.)

Meteoryt Stannern (okaz 219 g)

Meteoryt Stannern

Meteoryt Stannern (dolny okaz 103 g)

Meteoryt Stannern

Siedem z ośmiu okazów meteorytu Stannern z kolekcji Muzeum Historii Naturalnej w Pradze: 1 – 212 g; 2 – 180,5 g; 3 – 103 g; 4 – 40,5 g; 5 – 208,5 g; 6 – 219 g; 7 – 24 g (Tuček 1968)


Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu

Kolekcja meteorytów Stannern w zbiorach Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu (fot. Tomasz Jakubowski, stan: czerwiec 2021 r.)

Meteoryt Stannern oraz Bilanga[6], Shalka[7]

Okaz meteorytu Stannern (2046 g)

Płytka meteorytu Stannern (1335,5 g)

Okaz meteorytu Stannern (763,8 g)

Okaz meteorytu Stannern (763,8 g)

Okaz meteorytu Stannern (1335,4 g)

Okaz meteorytu Stannern (565,2 g)

Okaz meteorytu Stannern (71,42 g)


Kolekcje prywatne

394 gramowy fragment meteorytu Stannern z kolekcji Roberta Haaga (źródło: Haag 2003, za zgodą)

Fragment ze skorupą (12,15 g) z kolekcji Tomasza Jakubowskiego (fot. Tomasz Jakubowski, za zgodą). Okaz pochodzi z historycznej kolekcji śląskiego nauczyciela Theophila Konietzny-Enden (1881-1946)

Fragment bez skorupy (62 g) z kolekcji Tomasza Jakubowskiego z inną litologią niż większość okazów meteorytu Stannern. Okaz pochodzi z kolekcji Uniwersytetu Masaryka w Brnie

Zbiór meteorytów ze starych kolekcji: Gibeon (syn. Goamus)[8], Vaca Muerta[9], Bohumilitz, Tieschitz, Magura, Stannern, Pułtusk, Kuleschovka (kolekcja Tomasza Jakubowskiego)

Fragment o wadze 176 g z oryginalną etykietką muzeum w Wiedniu (kolekcja Mile High Meteorites; źródło: fb)

Okaz całkowity (521,9 g) z kolekcji Matteo Chinellato; pochodzenie okazu: „gift from Mr. Lorenzini di Porretta 28 January 1868 - Meteorite Collection of the "Luigi Bombicci" Mineralogical Museum”

Płytka ze skorupą (23,5 g) z kolekcji Matteo Chinellato; pochodzenie okazu: „ex collection of the Milan Natural History Museum”


Bibliografia

Patrz → Stannern#Bibliografia

Przypisy

  1. ^ wg Brezina (1894) okaz ten ważył 84 g (tam też podobna ilustracja)
  2. ^ a b wg Brezina (1894) okaz ten ważył 225 g
  3. ^ spadek meteorytu L'Aigle 26 kwietnia 1803 roku we Francji; chondryt zwyczajny L6, TKW 37 kg; patrz → Biot (1803) oraz mapa spadku
  4. ^ meteoryt żelazno-kamienny Krasnojarsk (Красноярск, „żelazo Pallasa”, ang. Pallas iron, niem. Pallas-Eisen, ros. Палласово железо), znalezisko z 1749 roku w Rosji; pallasyt PMG-an, TKW 700 kg; patrz → Pallas (1776)
  5. ^ czyli ok. 1900 g; patrz → Dawne jednostki miar i wag
  6. ^ spadek meteorytu Bilanga 27 października 1999 roku w Burkina Faso; achondryt, diogenit DIO, TKW 25 kg
  7. ^ spadek meteorytu Shalka 20 listopada 1850 roku w Indiach; achondryt, diogenit DIO, TKW 4 kg
  8. ^ meteoryt żelazny Gibeon, znalezisko z 1836 roku w Namibii; typ IVA, TKW 26 ton; patrz → Rinne (1910)
  9. ^ meteoryt żelazno-kamienny Vaca Muerta (po hiszp. martwa krowa) (syn. Taltal) znalezisko z 1861 roku w Chile; mezosyderyt MES-A1, TKW 3,83 tony

Zobacz również

Źródło „http://meteoritica.pl/index.php5/Stannern/Galerie”
Osobiste