PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)

Urania (1955)

Z Wiki.Meteoritica.pl

(Różnice między wersjami)
m
m
Linia 6: Linia 6:
File:Urania_(1955_pl1).jpg|Największy okaz na dolnym zdjęciu to meteoryt [[Łowicz]]
File:Urania_(1955_pl1).jpg|Największy okaz na dolnym zdjęciu to meteoryt [[Łowicz]]
File:Urania_(1955_pl2).jpg|Ilustracja do artykułu, meteoryty: [[Morasko]], [[Grzempach (Grzempy)]] (ale tych meteorytów nie było na wystawie)
File:Urania_(1955_pl2).jpg|Ilustracja do artykułu, meteoryty: [[Morasko]], [[Grzempach (Grzempy)]] (ale tych meteorytów nie było na wystawie)
-
File:Urania_(1955_pl3).jpg|Meteoryty: [[Pultusk (Pułtusk)|Pułtusk]], [[Morasko]].<br />Na elipsę składało się 330 autentycznych okazów meteorytu Pułtusk; natomiast na innej „''półce ułożono 230 drobnych meteorytów pułtuskich tworząc z&nbsp;nich napis: „Pułtuskie“''”<ref>te 560 okazów meteorytu Pułtusk otrzymało w&nbsp;1954 roku po wystawie w&nbsp;depozyt Koło Warszawskie Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii (''Urania'' 1954)</ref> (Pokrzywnickiego 1955, ''Problemy'')
+
File:Urania_(1955_pl3).jpg|Meteoryty: [[Pultusk (Pułtusk)|Pułtusk]], [[Morasko]].<br />Na elipsę składało się 330 autentycznych okazów meteorytu Pułtusk; natomiast na innej „''półce ułożono 230 drobnych meteorytów pułtuskich tworząc z&nbsp;nich napis: „Pułtuskie“''”<ref>te 560 okazów meteorytu Pułtusk otrzymało w&nbsp;1954 roku po wystawie w&nbsp;depozyt Koło Warszawskie Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii (''Urania'' 1954)</ref> (Pokrzywnicki 1955, ''Problemy'')
</gallery>
</gallery>

Wersja z 12:33, 14 lip 2018

0i

Ekspozycja meteorytów na wystawie „Budowa Wszechświata” z okazji 150 rocznicy spadku meteorytu L'Aigle[1], otwartej 4 października 1953 roku w Warszawie.[2] Prezentowano na niej tylko dwa meteoryty polskie: Łowicz i Pułtusk (którego największy wystawiony okaz ważył 1305 g[3]). Wystawiono również okazy meteorytów Imilac[4], Knyahinya, Toluca[5], Vaca Muerta[6][7] i in. oraz tektyty (Pokrzywnickiego 1955, Problemy).

Fotografie z wystawy (Urania, 6, 1955; źródło: Cyfrowe Archiwum Uranii)

Największy okaz na dolnym zdjęciu to meteoryt Łowicz

Ilustracja do artykułu, meteoryty: Morasko, Grzempach (Grzempy) (ale tych meteorytów nie było na wystawie)

Meteoryty: Pułtusk, Morasko.
Na elipsę składało się 330 autentycznych okazów meteorytu Pułtusk; natomiast na innej „półce ułożono 230 drobnych meteorytów pułtuskich tworząc z nich napis: „Pułtuskie“”[8] (Pokrzywnicki 1955, Problemy)


Bibliografia

  • Krinow Ewgeni, (1955), Meteory i meteoryty (Meteors and meteorites), Wyd. MON, Warszawa 1955.
  • Pokrzywnicki Jerzy, (1953), Meteoryty na wystawie „Budowa Wszechświata”, Urania, 12, 1953, s. 363-365. Plik DjvU.
  • Pokrzywnicki Jerzy, (1953), Wystawa „Budowa Wszechświata” i 150 rocznica meteorytyki, Problemy, 11, 1953, s. 784-786. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Urania, (1955), Meteoryty na wystawie „Budowa Wszechświata”, 6, 1955. Plik DjvU.

Przypisy

  1. ^ spadek meteorytu L'Aigle 26 kwietnia 1803 roku we Francji; chondryt zwyczajny L6, TKW 37 kg; patrz → Biot (1803) oraz mapa spadku
  2. ^ według Pokrzywnickiego (1955, Problemy) wystawę zorganizował Dom Wojska Polskiego przy pomocy PTMA w Warszawie w sali Kameralnej Teatru Narodowego, trwała ona do 27 października 1953 roku; wg Krinowa (1955) wystawę we wrześniu 1953 roku zorganizował „Dom Wojska Polskiego”
  3. ^ zapewne był to okaz ze zbioru Obserwatorium Astronomicznego UW w Warszawie
  4. ^ meteoryt żelazno-kamienny Imilac, znalezisko z 1822 roku z Chile; pallasyt PMG, TKW 920 kg; patrz → ING PAN w Krakowie
  5. ^ meteoryt żelazny Toluca (syn. Ocatitlan, Xiquipilco), znalezisko z 1776 roku w Meksyku; typ IAB-sLL, TKW 3 tony; patrz → Brezina (1896)
  6. ^ meteoryt żelazno-kamienny Vaca Muerta (po hiszp. martwa krowa) (syn. Taltal) znalezisko z 1861 roku w Chile; mezosyderyt MES-A1, TKW 3,83 tony
  7. ^ meteorytu te znajdują się obecnie w zbiorach Muzeum Geologicznego PAN w Krakowie (Łaptaś 1998, Pilski 2001)
  8. ^ te 560 okazów meteorytu Pułtusk otrzymało w 1954 roku po wystawie w depozyt Koło Warszawskie Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii (Urania 1954)

Zobacz również

  • wystawa „Materia meteorytowa w naszym Układzie Słonecznym” w 1965 roku w Chorzowie (Urania 1965)
Źródło „http://meteoritica.pl/index.php5/Urania_(1955)”
Osobiste