PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)


Szablon:VilniusMMU

Z Wiki.Meteoritica.pl

(Różnice między wersjami)
m
m
Linia 11: Linia 11:
{{AQuote-end}}
{{AQuote-end}}
-
W zbiorze wileńskim powinien znajdować się również fragment meteorytu '''[[Białystok]]''' przekazany przez ''radcę Suchodolskiego'', o czym wspomina Jan Wolski w [[Bialystok/Dziennik_Wileński,_t._II,_1827|swojej relacji (Wolski 1827)]]?!
+
W zbiorze wileńskim powinien znajdować się również fragment meteorytu '''[[Bialystok (Białystok)]]''' przekazany przez ''radcę Suchodolskiego'', o czym wspomina Jan Wolski w [[Bialystok/Dziennik Wileński, t. II, 1827|swojej relacji (Wolski 1827)]]?!
== [[Bibliografia]] ==
== [[Bibliografia]] ==

Wersja z 20:49, 16 lut 2021

Museum of Geology of Vilnius University (Vilnius, Min. Mus. Univ.) – Geologijos ir Mineralogijos Katedra, Geologijos muziejus  ●  Vilniaus universiteto Geologijos muziejus  ●  [katalog → Явнель (1986)]



Muzeum ma w swoich zbiorach tylko cztery meteoryty: Padvarninkai (main mass, 2,1 kg), Thunda (202 g), Zabrodje (main mass, 2,6 kg), Zemaitkiemis (10,1 kg).


Po stłumieniu powstania listopadowego car Mikołaj I w 1832 roku zamknął Uniwersytet Wileński. Najcenniejsze okazy uniwersyteckiego gabinetu mineralogicznego zostały wówczas porozsyłane do Kijowa, Dorpatu i Charkowa. Przed jego likwidacją w zbiorach było kilka meteorytów. Za Bieliński (1899-1900) (wyróżnienia w tekście Redakcja):

«

Ważniejsze egzemplarze w gabinecie wileńskim były następujące: Rodzaje skał i ciał kopalnych z Kurlandyi, z okolic Grodna, Wilna, Wołynia, Podola, Chersonu i Kijowa, ułożone w takim porządku, w jakim leżą w naturze. Celniejsze z aerolitów: jeden z Białejcerkwi, w okolicach której spadł w r. 1796, drugi z Dynaburga[1] spadły w r. 1820; trzeci znaleziony w pobliżu wioski Zaborycy przy rzece Słuczy, spadł w r. 1818. Ten ostatni ważył 6 funtów. Ołów czerwony (chromian ołowiu) z Syberyi, dar hr. Walickiego. Żelazo meteoryczne, ważące przeszło 193 funty, znalezione w Brahinie, majętności hr. Rokickiego. Z daru jenerała Korsakowa[2] część kamienia meteorycznego, spadłego w Normandyi, ważąca przeszło 66 funtów.[3] Siarka krystalizowana z Potosi. Chryzopraz ze Szląska, dar hr. Walickiego, ważący 60 funtów. (…)

»


W zbiorze wileńskim powinien znajdować się również fragment meteorytu Bialystok (Białystok) przekazany przez radcę Suchodolskiego, o czym wspomina Jan Wolski w swojej relacji (Wolski 1827)?!

Bibliografia

  • Bieliński Józef, (1899-1900), Uniwersytet Wileński (1579-1831), tomy 1 i 2, Kraków 1899-1900, (s. 155, tom 1).[4] Plik dLib (tom 1), dLib (tom 2).

Przypisy

  1. ^ meteoryt Lixna
  2. ^ w innej części opisu darów jest: Jenerał Kossakowski
  3. ^ nie udało się zidentyfikować tego meteorytu; być może chodzi o meteoryt L'Aigle, ale ta waga okazu!?!
  4. ^ w zbiorach gabinetu wileńskiego znajdowały się m.in. okazy meteorytów: Bjelaja Zerkov, Brahin, LixnaZaborzika (okaz 6 funtów!) (oraz nie wymieniony w tym spisie fragment meteorytu Bialystok (Białystok)).
    (…) Celniejsze z aerolitów: jeden z Białejcerkwi, w okolicach której spadł w r. 1796, drugi z Dynaburga spadły w r. 1820; trzeci znaleziony w pobliżu wioski Zaborycy przy rzece Słuczy, spadł w r. 1818. Ten ostatni ważył 6 funtów. (…)Żelazo meteoryczne, ważące przeszło 193 funty, znalezione w Brahinie, majętności hr. Rokickiego. Z daru jenerała Korsakowa część kamienia meteorycznego, spadłego w Normandyi, ważąca przeszło 66 funtów. (…)
Osobiste