PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)


Szablon:VilniusMMU

Z Wiki.Meteoritica.pl

(Różnice między wersjami)
m
m
(Nie pokazano 7 wersji pomiędzy niniejszymi.)
Linia 1: Linia 1:
-
Vilnius University Geology Museum (''Vilnius, Min. Mus. Univ.'') – [http://www.muziejai.lt/vilnius/Geologijos_muz.htm Vilniaus universiteto Geologijos muziejus]<noinclude>
+
Museum of Geology of Vilnius University (''Vilnius, Min. Mus. Univ.'') – [http://www.geol.gf.vu.lt/lt/muziejus Geologijos ir Mineralogijos Katedra, Geologijos muziejus] {{SeparatorBull}} [http://www.muziejai.lt/vilnius/Geologijos_muz.htm Vilniaus universiteto Geologijos muziejus] {{SeparatorBull}} [katalog → [[:Szablon:Явнель (1986)|Явнель (1986)]]]<noinclude>
 +
 
 +
 
 +
----
 +
Muzeum ma w swoich zbiorach tylko cztery meteoryty (Koblitz MetBase): '''[[Padvarninkai]]''' (main mass, 2,1&nbsp;kg), {{Link-MBD|name=Thunda|code=23978}} (202&nbsp;g), '''[[Zabrodje]]''' (main mass, 2,6&nbsp;kg), '''[[Zemaitkiemis]]''' (10,1&nbsp;kg).
 +
 
 +
 
 +
Po stłumieniu powstania listopadowego car Mikołaj&nbsp;I w&nbsp;1832 roku zamknął Uniwersytet Wileński. Najcenniejsze okazy uniwersyteckiego gabinetu mineralogicznego zostały wówczas porozsyłane do Kijowa, Dorpatu i&nbsp;Charkowa. Przed jego likwidacją w&nbsp;zbiorach było kilka meteorytów. Za Bieliński (1899-1900) (wyróżnienia w&nbsp;tekście [[Redakcja]]):
 +
{{AQuote-begin|max-width=800px}}
 +
Ważniejsze egzemplarze w gabinecie wileńskim były następujące: Rodzaje skał i&nbsp;ciał kopalnych z&nbsp;Kurlandyi, z&nbsp;okolic Grodna, Wilna, Wołynia, Podola, Chersonu i&nbsp;Kijowa, ułożone w&nbsp;takim porządku, w&nbsp;jakim leżą w&nbsp;naturze. '''Celniejsze z&nbsp;aerolitów: jeden z&nbsp;[[Bjelaja Zerkov|Białejcerkwi]], w&nbsp;okolicach której spadł w&nbsp;r.&nbsp;1796, drugi z&nbsp;[[Lixna|Dynaburga]]<ref>meteoryt [[Lixna]]</ref> spadły w&nbsp;r.&nbsp;1820; trzeci znaleziony w&nbsp;pobliżu wioski [[Zaborzika|Zaborycy]] przy rzece Słuczy, spadł w&nbsp;r.&nbsp;1818. Ten ostatni ważył 6&nbsp;funtów.''' Ołów czerwony (chromian ołowiu) z&nbsp;Syberyi, dar hr.&nbsp;Walickiego. '''Żelazo meteoryczne, ważące przeszło 193&nbsp;funty, znalezione w&nbsp;[[Brahin|Brahinie]], majętności hr.&nbsp;Rokickiego. Z&nbsp;daru jenerała Korsakowa<ref>w innej części opisu darów jest: Jenerał Kossakowski</ref> część kamienia meteorycznego, spadłego w&nbsp;Normandyi, ważąca przeszło 66&nbsp;funtów.'''<ref>nie udało się zidentyfikować tego meteorytu; być może chodzi o meteoryt {{Link-MBD|code=12434|name=L'Aigle}}, ale ta waga okazu!?!</ref> Siarka krystalizowana z&nbsp;Potosi. Chryzopraz ze Szląska, dar hr.&nbsp;Walickiego, ważący 60 funtów.&nbsp;{{Wielokropek}}
 +
{{AQuote-end}}
 +
 
 +
W zbiorze wileńskim powinien wówczas znajdować się również fragment meteorytu '''[[Bialystok (Białystok)]]''' przekazany przez ''radcę Suchodolskiego'', o&nbsp;czym wspomina Jan Wolski w&nbsp;[[Bialystok/Dziennik Wileński, t. II, 1827|swojej relacji (Wolski 1827)]]?!
 +
 
 +
== [[Bibliografia]] ==
 +
 
 +
* {{Bieliński (1899-1900)|page=155, tom 1}}
 +
 
 +
{{Przypisy|ncol=1}}
[[Category:Kolekcje|{{PAGENAME}}]]
[[Category:Kolekcje|{{PAGENAME}}]]
</noinclude>
</noinclude>

Wersja z 21:35, 16 lut 2021

Museum of Geology of Vilnius University (Vilnius, Min. Mus. Univ.) – Geologijos ir Mineralogijos Katedra, Geologijos muziejus  ●  Vilniaus universiteto Geologijos muziejus  ●  [katalog → Явнель (1986)]



Muzeum ma w swoich zbiorach tylko cztery meteoryty (Koblitz MetBase): Padvarninkai (main mass, 2,1 kg), Thunda (202 g), Zabrodje (main mass, 2,6 kg), Zemaitkiemis (10,1 kg).


Po stłumieniu powstania listopadowego car Mikołaj I w 1832 roku zamknął Uniwersytet Wileński. Najcenniejsze okazy uniwersyteckiego gabinetu mineralogicznego zostały wówczas porozsyłane do Kijowa, Dorpatu i Charkowa. Przed jego likwidacją w zbiorach było kilka meteorytów. Za Bieliński (1899-1900) (wyróżnienia w tekście Redakcja):

«

Ważniejsze egzemplarze w gabinecie wileńskim były następujące: Rodzaje skał i ciał kopalnych z Kurlandyi, z okolic Grodna, Wilna, Wołynia, Podola, Chersonu i Kijowa, ułożone w takim porządku, w jakim leżą w naturze. Celniejsze z aerolitów: jeden z Białejcerkwi, w okolicach której spadł w r. 1796, drugi z Dynaburga[1] spadły w r. 1820; trzeci znaleziony w pobliżu wioski Zaborycy przy rzece Słuczy, spadł w r. 1818. Ten ostatni ważył 6 funtów. Ołów czerwony (chromian ołowiu) z Syberyi, dar hr. Walickiego. Żelazo meteoryczne, ważące przeszło 193 funty, znalezione w Brahinie, majętności hr. Rokickiego. Z daru jenerała Korsakowa[2] część kamienia meteorycznego, spadłego w Normandyi, ważąca przeszło 66 funtów.[3] Siarka krystalizowana z Potosi. Chryzopraz ze Szląska, dar hr. Walickiego, ważący 60 funtów. (…)

»


W zbiorze wileńskim powinien wówczas znajdować się również fragment meteorytu Bialystok (Białystok) przekazany przez radcę Suchodolskiego, o czym wspomina Jan Wolski w swojej relacji (Wolski 1827)?!

Bibliografia

  • Bieliński Józef, (1899-1900), Uniwersytet Wileński (1579-1831), tomy 1 i 2, Kraków 1899-1900, (s. 155, tom 1).[4] Plik dLib (tom 1), dLib (tom 2).

Przypisy

  1. ^ meteoryt Lixna
  2. ^ w innej części opisu darów jest: Jenerał Kossakowski
  3. ^ nie udało się zidentyfikować tego meteorytu; być może chodzi o meteoryt L'Aigle, ale ta waga okazu!?!
  4. ^ w zbiorach gabinetu wileńskiego znajdowały się m.in. okazy meteorytów: Bjelaja Zerkov, Brahin, LixnaZaborzika (okaz 6 funtów!) (oraz nie wymieniony w tym spisie fragment meteorytu Bialystok (Białystok)).
    (…) Celniejsze z aerolitów: jeden z Białejcerkwi, w okolicach której spadł w r. 1796, drugi z Dynaburga spadły w r. 1820; trzeci znaleziony w pobliżu wioski Zaborycy przy rzece Słuczy, spadł w r. 1818. Ten ostatni ważył 6 funtów. (…)Żelazo meteoryczne, ważące przeszło 193 funty, znalezione w Brahinie, majętności hr. Rokickiego. Z daru jenerała Korsakowa część kamienia meteorycznego, spadłego w Normandyi, ważąca przeszło 66 funtów. (…)
Osobiste