PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)


Szablon:!Pułtusk/Biggest specimens

Z Wiki.Meteoritica.pl

(Różnice między wersjami)
m
m
Linia 73: Linia 73:
| '''1000'''
| '''1000'''
|-
|-
-
| Muzeum w Sztokholmie || '''2900''' || kompletny okaz (155×120×85 mm; Rath 1868) (wg katalogu kolekcji)
+
| [[:Szablon:StockholmNRM|Muzeum w Sztokholmie]] || '''2900''' || kompletny okaz (155×120×85 mm; Rath 1868) (wg katalogu kolekcji)
|-
|-
| rowspan="2"| [[Muzeum Geologiczne Instytutu Nauk Geologicznych UJ|Muzeum Geologiczne ING UJ w Krakowie]] || '''2860''' || wg Pokrzywnickiego (1964) okaz miał 2843 g i pochodził z Miejskiego Muzeum Przemysłu w Krakowie
| rowspan="2"| [[Muzeum Geologiczne Instytutu Nauk Geologicznych UJ|Muzeum Geologiczne ING UJ w Krakowie]] || '''2860''' || wg Pokrzywnickiego (1964) okaz miał 2843 g i pochodził z Miejskiego Muzeum Przemysłu w Krakowie

Wersja z 12:13, 23 sty 2019

Największe okazy

1i

Największe (>1 kg) zachowane (zaginione?) okazy z deszczu meteorytu Pułtusk znajdują się w następujących kolekcjach[1]:

Kolekcja waga [g][2] opis/źródło
 ? 9521 taką wagę okazu podaje Samsonowicz (1952) za Spencerem (1937), ale to chyba błąd?; Spencer (1937) wymienia jeszcze kilka okazów powyżej 1 kg: 9095 (Londyn), 8070 (Berlin), 7938 (Chicago), 7150 (Wiedeń), 3770 (Bonn), 2500 (Paryż?), 1702, 1040, 1025 (Paryż)[3]
Muzeum Historii Naturalnej w Londynie 9095 okaz kupiony od rodziny Zambrzyckich[4]
3545 okaz kupiony od Krantza[5] (Spencer 1937; Prior 1953)
PAN Muzeum Ziemi w Warszawie 8100 okaz kupiony w 1956 r., pochodzi z Gostkowa (Pilski 1997)
3130 okaz z kolekcji J. Samsonowicza (ze wsi Rzewnie)
2343 okaz z kolekcji J. Samsonowicza (ze wsi Dąbrówka)
2435 Pokrzywnicki (1964) wymienia jeszcze taki okaz w zbiorach
1400 fotografia tego okazu znajduje się w Uranii, 9/1994 (gdzie jest błędnie podpisany jako 1445 g!)
Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie 8070 okaz kupiony od rodziny Zambrzyckich[4]; okaz waży 8102,8 g
1472 okaz sprzedał A. Lilge[6] (Biała et al. 2018)
Field Museum w Chicago 7897 jest to okaz 7850 g z kolekcji Juliana Siemaszko (1891); okaz waży 7893,59 g[7]
Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu 7150 okaz do kolekcji sprzedał w 1874 roku Sigmund Stern (Biała et al. 2018)
2136 okaz ofiarował w 1875 roku Heinrich Drasche von Wartinberg (Biała et al. 2018); fotografia okazu
 ?? >7000 18 funtów; patrz Gazeta Warszawska z 3 czerwca 1868 roku
 ?? ~7000 Babczyński et al. (1868) podaje, że znaleziono okaz 7 kg
 ?? ~7000 tygodnik Ziemia nr 19 z 1929, zawiera informację o prezentowanym na wystawie etnograficznej w Pułtusku w 1929 roku 7-kilogramowym okazie meteorytu!
Muzea „radzieckie” (Явнель 1986)
(szczegółowy wykaz, patrz → Явнель (1986))
5990 St. Petersburg, Mining Mus.; (Явнель 1986; ЛГМ - Ленинградский горный музей (Ленинград))
4238 Moscow, Acad. Sci.; okaz kupiony od rodziny Zambrzyckich[4]; (Явнель 1986; АН СССР - колл. Комитета по метеоритам АН СССР (Москва))
4105 Moscow, Min. Mus. Geol. Inst.; (Явнель 1986; МГРИ - Московский геологоразведочный институт (Москва))
2920 Moscow, Acad. Sci.; (Явнель 1986; АН СССР)
2295 Moscow, Acad. Sci.; (Явнель 1986; АН СССР)
1380 Moscow, Acad. Sci.; (Явнель 1986; АН СССР)
1031 Moscow, Acad. Sci.; (Явнель 1986; АН СССР)
 ?? 3× >4000 Babczyński et al. (1868) podaje, że znaleziono 3 okazy powyżej 4 kg
Muzeum w Bonn 3770 wymienione okazy kupiono od Krantza[5] (Rath 1875; Laspeyres 1894);

za Rath (1875): „Grosser sehr unregelmässiger Stein mit einer grossen, kaum überrindeten Bruchfläche.

2150 Kosmiczna Drzazga” ☺, za Rath (1875): „Ein grosses, ganz umrindetes Steinfragment, von eigenthümlich unregelmässiger Form, ein kosmischer Splitter; eine fast ebene Bruchfläche entblösst ein grösseres Nickeleisenkorn. Ein beim Niederfall entstandener frisflher Bruch zeigt das Eindringen der peripherischen Schmelzmasse in das Innere des Steins in Form schwarzer Linien und Adern.
1232 trafił do kolekcji Bremen, Koblitz Colln. (opisany jako 1233 g); obecnie okaz w kolekcji Karla Moritz;

za Rath (1875): „unregelmässige Pyramiden mit flacher, gerundet dreiseitiger Basis und einer scharfen, seitlich gestellten resp. umgebogenen Spitze

1138 za Rath (1875): „nieregularny okaz z dziwnymi wcięciami”
Muzeum Geologiczne ING PAN w Krakowie 2970 Łaptaś (1998);

Pokrzywnicki (1964) wymienia jeszcze okaz 3035, ale to pomyłka, gdyż chodzi o okaz 2970 g (nr inw. ZNGPAN B-V-57/33.1), na którym znajduje się etykieta z napisem Pułtusk 3035; fotografia tego okazu znajduje się na portalu Wirtualne Muzea Małopolski – Meteoryt „Pułtusk”

1800
1210
1000
Muzeum w Sztokholmie 2900 kompletny okaz (155×120×85 mm; Rath 1868) (wg katalogu kolekcji)
Muzeum Geologiczne ING UJ w Krakowie 2860 wg Pokrzywnickiego (1964) okaz miał 2843 g i pochodził z Miejskiego Muzeum Przemysłu w Krakowie
1360
Ignacy Wawrzecki ~2800 7 funtowy okaz w kolekcji Ignacego Wawrzeckiego (Rübezahl, nr 74, Heft 8, 1870, s. 413)
Muzeum Historii Naturalnej w Budapeszcie 1250 kompletny okaz z utrąconym narożnikiem (132×85×55 mm; Ravasz 1969); wg Semsey (1887) i Tokody (1951) okaz ważył 1235 g
Obserwatorium Astronomiczne UW w Warszawie 1235 wg Pokrzywnickiego (1964) okaz miał 1305 g; przed wojną pewnie to ten okaz znajdował się na biurku dyrektora obserwatorium (Gadomski 1929); okaz 1305 g był wystawiany na wystawie „Budowa Wszechświata” w 1953 roku w Warszawie (Urania, 1955)
Bremen, Koblitz Colln. 1233 fotografia okazu w Koblitz MetBase; obecnie okaz w kolekcji Karla Moritz
Muséum d'histoire naturelle, Paris ~2,5 kg Meunier (1898); cześć okazów kupiono od rodziny Zambrzyckich[4]
~1700
3× >1000
Meunier (1896) pisze, że największy okaz miał 1,7 kg, a trzy inne powyżej 1 kg
1025 okaz otrzymany od Szkoły Głównej w 1868 roku (Daubrée 1868)
Eötvös Loránd University Budapest 1199 kompletny okaz (źródło: Kormos Balázs‎, facebook)
znaleziska współczesne (znalazcy) ~1500 (Arkadiusz Bingoraj); ~1510 (Łukasz Smuła); ~1576 (Janusz Kosmowski)
duże okazy (>800 g)
  • duże okazy w kolekcji w Bonn: 978, 950, 880, 868, 828 g (Rath 1875; Laspeyres 1894)
  • duży okaz w Budapeszcie: 982 g (Ravasz 1969)
  • duży okaz w Londynie: 845 g (kupiony od Krantza)
  • duży okaz w Moskwie: 871 g (Явнель 1986; АН СССР)
  • duży okaz na Ukrainie (Ivano-Frankov, Geol. Mus.): 893 g (Явнель 1986; ИФИ)

Analizując rozkład mas największych okazów[8], wyraźnie widać „deficyt” okazów o wagach z przedziałów ~1,5-2,5 i ~4-6,3 kg lub „nadreprezentację” okazów bardzo dużych (~6,3-10,0 kg)! Sumaryczna waga „zidentyfikowanych” okazów >1 kg (odpowiednio: 33 i 36 sztuk[9]) wynosi ~103,397 kg (~108,033 kg).

Już wiemy co znajduję się w zbiorach rosyjskich, udało się Redakcji zdobyć szczegółowy wykaz zbiorów meteorytów w byłym ZSRR (patrz → Явнель (1986))!


Przypisy

  1. ^ na podstawie katalogu meteorytów na stronach PTMet, Pokrzywnickiego (1964), Grady (2000), Явнель (1986) i katalogów innych kolekcji
  2. ^ wagi podane orientacyjne, gdyż w źródłach podawane są z różną dokładnością i rzetelnością
  3. ^ przekreślono zidentyfikowane okazy
  4. ^ a b c d okaz(y) kupione od członków rodu Zambrzyckich; patrz → Pułtusk/Zambrzyccy
  5. ^ a b
  6. ^ prawdopodobnie chodzi o Andreasa Lilge, urodzonego w Polsce, emigranta do Kanady
  7. ^ inf. prywatna od kuratora FMNH
  8. ^ 3,0+[0,2]={●●●●●●●●●●●●●○○○,●●●●●,●●●●●●●,●●●,●●●●●}
  9. ^ plus 3 znaleziska współczesne

Błąd rozszerzenia cite: Znacznik <ref> o nazwie „Krantz_Bonn”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.

Osobiste