(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Igast
Z Wiki.Meteoritica.pl
(→Lokalizacja) |
(→Bibliografia) |
||
Linia 74: | Linia 74: | ||
* +O'Keefe John Aloysius, Lowman Paul D. Jr, (1961), '''New Investigations of the Alleged Meteorite from [[Igast]], [[Estonia]]''', NASA TN D-1151, NASA Washington 1961. Plik [http://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=uiug.30112106592204 HathiTrust]. | * +O'Keefe John Aloysius, Lowman Paul D. Jr, (1961), '''New Investigations of the Alleged Meteorite from [[Igast]], [[Estonia]]''', NASA TN D-1151, NASA Washington 1961. Plik [http://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=uiug.30112106592204 HathiTrust]. | ||
+ | |||
+ | * {{Siemaszko (1891)}} | ||
* {{Tiirmaa (1994)}} | * {{Tiirmaa (1994)}} |
Wersja z 00:24, 13 gru 2013
Spadek tektytu?
Igast → | |
Meteoryt Igast; okaz ważył 35,5 g (źródło: Grewingk et al. 1864)
| |
Pseudometeoryt (pseudometeorite) | |
Lokalizacja | Estonia ( |
Położenie[2] | 57°50'N, 26°16'E |
Data | 17 maja 1855 r., 18:0 (czwartek) |
Charakterystyka | |
Typ | pseudometeoryt |
Masa | 35,534 g[3] |
Liczba okazów | 1 okaz |
Meteoritical Bulletin Database | |
Synonimy → | |
w NHM Cat: Ingast; po estońsku: Iigaste |
Jeden jedyny raz w historii zaobserwowano spadek meteorytu przypominającego tektyt, był to spadek meteorytu Igast 17 maja 1855 r. (czwartek) w Estonii[1]. Obecnie jest on uznawany za pseudometeoryt?! Opis okoliczności spadku i wyniki badań tego meteorytu (?) znajdują się w pracy Grewingk et al. (1864) (s. 41-45, 66-69).
Na południu Estonii[1] spadł meteoryt (substancja) Igast. Jego szklisty, żużlowaty wygląd odróżniał go od zwykłych kamiennych i meteorytów. Po jego dokładnym zbadaniu, mineralog C. Grewingk i chemik C. Schmidt (Grewingk et al. 1864) zasugerowali, że jest ziemskiego pochodzenia. Główna część meteorytu znalazła się w posiadaniu J. Siemaszki z St. Petersburga. W 1960 profesor J.A. O'Keefe (O'Keefe 1961) zidentyfikował Igast jako tektyt. Obecnie kolekcja Instytutu Geologicznego Estońskiej Akademii Nauk zawiera tylko dwa małe fragmenty substancji z Igast (Tiirmaa 1994).[4]
Grady (2000)
Igast 57°50'N, 26°16'E
|
Lokalizacja
(I) Iigaste
* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki
Iigaste[5]
Galeria
Fragment tektytu Igast (źródło: O'Keefe 1961) |
Bibliografia
- Buchner Otto, (1865), Die Meteoriten in Sammlungen (Zweiter Nachtrag), Annalen der Physik, 124, Bd. 200, 1865, s. 569-602, (s. 583-585). Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Grady Monica M., (2000), Catalogue of Meteorites. 5th Ed., Natural History Museum, Cambridge University Press, London, UK, 2000. ISBN 978-0521663038. Plik NHM Data Portal; plik PDF.
- Grewingk Constantin C.A. von, Schmidt Carl E.H., (1864), Ueber die Meteoriten-Fälle von Pillistfer, Buschhof und Igast in Liv- und Kurland (Mit zwei Tafeln und einer Karte.[6]), Archiv für die Naturkunde Liv-, Ehst- und Kurlands, Erste Serie, Dritter Band, Dorpat 1864, s. 421-556.[7][8] Plik PDF; plik DjVu.
- +O'Keefe John Aloysius, Lowman Paul D. Jr, (1961), New Investigations of the Alleged Meteorite from Igast, Estonia, NASA TN D-1151, NASA Washington 1961. Plik HathiTrust.
- Siemaszko Julian Iwanowicz (Симашко Юлиан Иванович), (1891), Каталогъ коллекции метеоритов'ь (Catalogue de la Collection de Météorites de Julion de Siemaschko (Saint Petersbourg, Russie), S.Petersburg 1891 (С. ПЕТЕРБУРГЪ (по июль 1891 г.)), ss. 64.[9][10][11] Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl, (str. tytułowa).
- Tiirmaa Reet, (1994), Kolekcja meteorytów Instytutu Geologicznego Estońskiej Akademii Nauk, Meteoryt, 1, 1994, s. 6-10 (tłum. Michał Kosmulski).[12] Plik PDF.
Przypisy
Zobacz również
Linki zewnętrzne
- Wikipedia - Iigaste
Co jeszcze na stronę? (What else to supplement?) (poszukać, uzupełnić …) |
- Siemaszko - Siemaschko J., Meteoriten-Sammlung, St. Petersburg, 1881, 1882, 1885, 1886