(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Stannern
Z Wiki.Meteoritica.pl
(→Lokalizacja) |
|||
Linia 11: | Linia 11: | ||
| położenie = 49°17'N, 15°34'E | | położenie = 49°17'N, 15°34'E | ||
| data = 22 maja 1808, 06:00 | | data = 22 maja 1808, 06:00 | ||
- | | uwagi = | + | | uwagi = sparowany z ''wątpliwym spadkiem'' [http://www.lpi.usra.edu/meteor/metbull.php?code=5419 Constantinople]<ref>o rzekomym spadku kilku kamieni w lipcu 1805 roku w tureckim ''[http://www.lpi.usra.edu/meteor/metbull.php?code=5419 Constantinople]'' pisze Chladni (1819, Wien, s. 278). W zbiorach muzeum w Wiedniu znajdował się 6 gramowy fragment z tego meteorytu nabyty do kolekcji w 1832 roku, ale był to zapewne fragment meteorytu Stannern (Koblitz MetBase)</ref> |
| typ = achondryt, eukryt EUC-mmict | | typ = achondryt, eukryt EUC-mmict | ||
| masa = ~52 kg | | masa = ~52 kg | ||
| liczba = deszcz meteorytów | | liczba = deszcz meteorytów | ||
- | | synonimy = w NHM Cat: '''Cilli''', '''Iglau''', '''Langenpiernitz''', '''Stannein''', '''Stonarov''', '''Stonarow''' | + | | synonimy = w NHM Cat: '''Cilli''', '''Iglau''', '''Langenpiernitz''', '''Stannein''', '''Stonarov''', '''Stonarow'''; po czesku: Stonařovský meteorit |
}} | }} | ||
- | Spadek deszczu meteorytów 22 maja 1808 roku około 6 rano w miejscowości Stannern, [[Czechy|Czechy]]. Spadło kilkadziesiąt okazów rzadkiego typu meteorytu - eukrytów (EUC-mmict). | + | Spadek deszczu meteorytów 22 maja 1808 roku około 6 rano w miejscowości Stonařov (niem. ''Stannern''), [[Czechy|Czechy]]. Spadło kilkadziesiąt okazów rzadkiego typu meteorytu - eukrytów (EUC-mmict). |
;Za ASP (katalog PTMet) | ;Za ASP (katalog PTMet) | ||
- | :"W niedzielę, 22 maja 1808 r. w mieście Stannern oraz okolicznych wisach i miejscowościach, spadły z nieba kamienie. Był pogodny poranek, ale o wpół do szóstej pojawiła się mgła. Ludzie ze Stannern w drodze do kościoła, usłyszeli nagle trzy silne detonacje, aż ziemia zadrżała im pod nogami, a mgła zrobiła się nagle tak gęsta, że tylko na 12 kroków było coś widać. Potem usłyszeli hałas przypominający ciągły ogień karabinowy, albo jakby grzmiały wielkie bębny. W powietrzu było słychać dudnienie i świst. Gdy patrzyli na siebie ze zdumieniem i przerażeniem, w całej okolicy zaczął padać "deszcz", przed którym nie chroni żaden płaszcz. Pośród nieustannego dudnienia i świstu z powietrza spadały kamienie od wielkości włoskiego orzecha do wielkości głowy dziecka; niektóre pionowo, inne jakby rozkołysane. Wielu ludzi to widziało, a kamienie, które podniesiono zaraz po spadku, były jeszcze ciepłe. Pierwsze wbiły się głęboko w ziemię; jeden nawet na dwie stopy. Późniejsze spadały tylko na ziemię. Wewnątrz były szare, a z zewnątrz pokryte czarną, błyszczącą skórką. Ich liczbę trudno ocenić. Wiele mogło spaść na pola uprawne i nadal leżą w ziemi. Te, które zostały znalezione, ważą 2 i pół cetnara. Wszystko to trwało około 6-8 minut. Po kilku godzinach także mgła zniknęła i koło południa było jasno i spokojnie, jakby nic się nie stało." | + | :"W niedzielę, 22 maja 1808 r. w mieście Stannern (obecnie ''Stonařov'') oraz okolicznych wisach i miejscowościach, spadły z nieba kamienie. Był pogodny poranek, ale o wpół do szóstej pojawiła się mgła. Ludzie ze Stannern w drodze do kościoła, usłyszeli nagle trzy silne detonacje, aż ziemia zadrżała im pod nogami, a mgła zrobiła się nagle tak gęsta, że tylko na 12 kroków było coś widać. Potem usłyszeli hałas przypominający ciągły ogień karabinowy, albo jakby grzmiały wielkie bębny. W powietrzu było słychać dudnienie i świst. Gdy patrzyli na siebie ze zdumieniem i przerażeniem, w całej okolicy zaczął padać "deszcz", przed którym nie chroni żaden płaszcz. Pośród nieustannego dudnienia i świstu z powietrza spadały kamienie od wielkości włoskiego orzecha do wielkości głowy dziecka; niektóre pionowo, inne jakby rozkołysane. Wielu ludzi to widziało, a kamienie, które podniesiono zaraz po spadku, były jeszcze ciepłe. Pierwsze wbiły się głęboko w ziemię; jeden nawet na dwie stopy. Późniejsze spadały tylko na ziemię. Wewnątrz były szare, a z zewnątrz pokryte czarną, błyszczącą skórką. Ich liczbę trudno ocenić. Wiele mogło spaść na pola uprawne i nadal leżą w ziemi. Te, które zostały znalezione, ważą 2 i pół cetnara. Wszystko to trwało około 6-8 minut. Po kilku godzinach także mgła zniknęła i koło południa było jasno i spokojnie, jakby nic się nie stało." |
- | + | Tak brzmiącą relację o tym zdarzeniu sporządzono dla cesarza Austrii. Dziś ocenia się, że spadło 200-300 kamieni, z których zachowało się 65<ref name="liczba okazów">większość źródeł podaje liczbę 66 znalezionych okazów</ref> ważących w sumie 52 kg. Największy okaz ważył ponad 7 kg. Teren spadku jest bardzo rozległy, a znaczną jego część stanowiły lasy i nieużytki. Ponieważ większość okazów znaleziono na obszarze zamieszkałym lub w bezpośrednim ich sąsiedztwie, jest bardzo prawdopodobne, że do zbiorów trafiła tylko mała część spadłych kamieni. | |
- | Okazy meteorytu Stannern znajdują się dziś w wielu kolekcjach. Największe z nich w (Koblitz MetBase): | + | Okazy meteorytu Stannern znajdują się dziś w wielu kolekcjach. Największe z nich w (Koblitz MetBase): |
- | {| | + | :{| style="font-size:85%" |
+ | ! zbiór !! sumaryczna waga posiadanych okazów | ||
+ | |- | ||
| Wiedeń || 15,2 kg | | Wiedeń || 15,2 kg | ||
|- | |- | ||
Linia 33: | Linia 35: | ||
| Budapeszt || 1,86 kg | | Budapeszt || 1,86 kg | ||
|- | |- | ||
- | | Jihlava (Czechy) || 1,82 kg | + | | Jihlava (Muzeum Vysočiny Jihlava, Czechy) || 1,82 kg |
|- | |- | ||
| Londyn || 1,7 kg | | Londyn || 1,7 kg | ||
Linia 41: | Linia 43: | ||
| Praga || 1,028 kg | | Praga || 1,028 kg | ||
|} | |} | ||
- | W polskich kolekcjach znajdują się tylko małe okazy i fragmenty (Pilski | + | W polskich kolekcjach znajdują się tylko małe okazy i fragmenty (Pilski 2001). [[Muzeum Geologiczne PAN w Krakowie|Muzeum Geologicznym PAN w Krakowie]] - 62,79 g fragment ze skorupą; [[Muzeum Mineralogiczne Instytutu Nauk Geologicznych UWr|Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Wrocławskiego]] - okaz całkowity 45,82 g<ref>w wykazie znalezionych okazów Schreibersa (1820) nie ma tak małego okazu całkowitego!</ref> i 33,8 g piętka. |
== Lokalizacja == | == Lokalizacja == | ||
Linia 55: | Linia 57: | ||
}} | }} | ||
{{GEIcon-PointRed}} | {{GEIcon-PointRed}} | ||
- | (B) Brtnička, (D) Dlouhá Brtnice, (H) Hladov, (O) Opatov, Otin, (R) Rosice, (S) Stonařov, Sokolíčko, (V) Vilanec | + | (B) Brtnička, (D) Dlouhá Brtnice, (H) Hladov, (O) Opatov, Otin, (R) Rosice, (S) Stonařov, Sokolíčko, (V) Vilanec |
<!--{{GEIcon-Coord}} | <!--{{GEIcon-Coord}} | ||
współrzędne wg różnych autorów--> | współrzędne wg różnych autorów--> | ||
Linia 62: | Linia 64: | ||
Miejscowości: '''Stonařov''' (niem. ''Stannern'') oraz '''Brtnička''' (niem. ''Klein Pirnitz''), '''Dlouhá Brtnice''' (niem. ''Lang Pirnitz''), '''Hladov''' (niem. ''Hungerleiden'', ''Pfaffendorf''), '''Opatov''' (niem. ''Oppatau''), '''Otin''' (niem. ''Otten''), '''Rosice (Cerekvička-Rosice)''' (niem. ''Roschitz''), Sokolíčko (dawniej Falknov), '''Vilanec''' (niem. ''Willenz''). | Miejscowości: '''Stonařov''' (niem. ''Stannern'') oraz '''Brtnička''' (niem. ''Klein Pirnitz''), '''Dlouhá Brtnice''' (niem. ''Lang Pirnitz''), '''Hladov''' (niem. ''Hungerleiden'', ''Pfaffendorf''), '''Opatov''' (niem. ''Oppatau''), '''Otin''' (niem. ''Otten''), '''Rosice (Cerekvička-Rosice)''' (niem. ''Roschitz''), Sokolíčko (dawniej Falknov), '''Vilanec''' (niem. ''Willenz''). | ||
- | Meteoryty spadły na miasto Stannern i jego okolice w kierunku północnym i południowym. Według Schreibersa (1820) znaleziono po spadku 63 okazy, ale musiało ich spaść więcej. [[:Image:Stannern_(strewnfield_map).jpg|Elipsa spadku]] | + | Meteoryty spadły na miasto Stannern i jego okolice w kierunku północnym i południowym. Według Schreibersa (1820) znaleziono po spadku 63 okazy<ref name="liczba okazów"></ref>, ale musiało ich spaść więcej. [[:Image:Stannern_(strewnfield_map).jpg|Elipsa spadku]] ma około 14 km długości i trzecią część tego szerokości. |
- | Prawdopodobnie zebrane w 1808 roku okazy to wszystko co dziś znajduję się w kolekcjach. Brak jest informacji o późniejszych znaleziskach. Zważywszy na szczegóły zawarte w opisie okoliczności spadku i charakter terenu - liczne lasy i rozległe nieużytki, oraz analizując mapę spadku (Schreibers 1820) można założyć, że wyzbierano tylko małą część spadłych okazów. Być może w okolicznych lasach leżą jeszcze duże, niestety już mocno zwietrzałe (minęło ponad 200 lat), okazy pięknego i rzadkiego eukrytu. Może jeszcze warto tam poszukać? | + | Prawdopodobnie zebrane w 1808 roku okazy to wszystko co dziś znajduję się w kolekcjach. Brak jest informacji o późniejszych znaleziskach. Zważywszy na szczegóły zawarte w opisie okoliczności spadku i charakter terenu - liczne lasy i rozległe nieużytki, oraz analizując mapę spadku (Schreibers 1820) można założyć, że wyzbierano tylko małą część spadłych okazów. Być może w okolicznych lasach leżą jeszcze duże, niestety już mocno zwietrzałe (minęło ponad 200 lat), okazy pięknego i rzadkiego eukrytu. Może jeszcze warto tam poszukać? |
<br clear="all"/> | <br clear="all"/> | ||
[[Image:Stannern_(strewnfield_specimens).jpg|thumb|400px|left|Mapa rozkładu okazów, rozmiary owali proporcjonalne do ich wagi]] | [[Image:Stannern_(strewnfield_specimens).jpg|thumb|400px|left|Mapa rozkładu okazów, rozmiary owali proporcjonalne do ich wagi]] | ||
- | Mapa rozkładu okazów sporządzona na podstawie informacji zawartej | + | Mapa rozkładu okazów sporządzona na podstawie informacji zawartej u Schreibersa (1820). Według sporządzonego przez Schreibersa wykazu udało się mu udokumentować 63 znaleziska<ref name="liczba okazów"></ref>. Lokalizację każdego z okazów naniósł on na mapę, a w tabeli podał ich wagę w funtach ('''lb.''', '''''℔''''') i łutach (niem. '''Loth''') oraz zamieścił nazwiska (i miejsce zamieszkania?) znalazców. Wszystkie znalezione okazy były kompletne, poza okazami nr '''''29''''' i '''''62''''', które znaleziono rozbite, po dwa fragmenty<ref>pasujące do siebie fragmenty okazu nr '''''62''''' znaleziono w odległości około 500 metrów od siebie!</ref>. Najmniejszy okaz znaleziony w miejscowości ''Hungerleiden'' ważył 3½ łuta (około 61 g). Dalej na północ w okolicach miejscowości ''Lang Pirnitz'' i ''Klein Pirnitz'' znajdowano już okazy większe o wagach do 0,5 funta (poza dużymi okazami '''''4''''' i '''''25'''''). Na terenie lasów rozciągających się pomiędzy tymi miejscowościami, a miastem ''Stannern'' nie udokumentowano żadnego znaleziska. Kolejne skupisko okazów to okolice miasta ''Stannern''. Na jego terenie i w sąsiedztwie znajdowano już okazy powyżej 1 funta (nawet 4 funty 16 łutów - okaz '''''52'''''). Dalej na północ również rozciągają się lasy bez znalezisk. Najdalej na północ w okolicy miejscowości ''Neustift'' znaleziono okaz nr '''''60''''' o wadze 3 funtów. W tym rejonie spadł również największy meteoryt Stannern, okaz '''''61''''' o wadze aż 13 funtów. |
- | Biorąc pod uwagę miejsce spadku meteorytów można założyć, że Schreibers w swym opisie posługiwał się miarami austriackimi, więc aby dokonać przeliczenia podanych wag okazów należy przyjąć wartości, jakie wówczas na tym terenie obowiązywały. Jeden funt austriacki wynosił wówczas 0,560 kg i dzielił się na 32 łuty.<ref>wg Wikipedii - [http://pl.wikipedia.org/wiki/Miary_austriackie Miary austriackie] - 1 funt to 32 i <sup>1</sup>/<sub>10</sub> łuta, ale przeliczając podane tam wartości w gramach można przyjąć, że to błąd?!</ref> Stosując ten przelicznik otrzymujemy, że najmniejszy okaz ('''''1''''') ważył 61 gram, największy ('''''61''''') zaś 7,28 kg. Jak podaje Schreibers (1820) waga wszystkich 63 okazów wynosiła 92 funty 32½ łuta, co daje 52,07 kg i zgada się z katalogową wartością. | + | Biorąc pod uwagę miejsce spadku meteorytów można założyć, że Schreibers w swym opisie posługiwał się miarami austriackimi, więc aby dokonać przeliczenia podanych wag okazów należy przyjąć wartości, jakie wówczas na tym terenie obowiązywały. Jeden funt austriacki wynosił wówczas 0,560 kg i dzielił się na 32 łuty.<ref>wg Wikipedii - [http://pl.wikipedia.org/wiki/Miary_austriackie Miary austriackie] - 1 funt to 32 i <sup>1</sup>/<sub>10</sub> łuta, ale przeliczając podane tam wartości w gramach można przyjąć, że to błąd?!</ref> Stosując ten przelicznik otrzymujemy, że najmniejszy okaz ('''''1''''') ważył 61 gram, największy ('''''61''''') zaś 7,28 kg. Jak podaje Schreibers (1820) waga wszystkich 63 okazów<ref name="liczba okazów"></ref> wynosiła 92 funty 32½ łuta, co daje 52,07 kg i zgada się z katalogową wartością. |
- | Obszar na jakim znajdowano meteoryty - [[:Image:Stannern_(strewnfield_map).jpg|elipsa spadku]] (ang. ''strewnfield'') - | + | Obszar na jakim znajdowano meteoryty - [[:Image:Stannern_(strewnfield_map).jpg|elipsa spadku]] (ang. ''strewnfield'') - rozciąga się od miejscowości ''Hunderleiden'' do ''Zeinsau/Neustift'' i ma 13,9 km długości i szerokość 5,2 km. Oś elipsy pokrywa się w zasadzie z kierunkiem południe-północ. |
<br clear="all"/> | <br clear="all"/> | ||
Linia 125: | Linia 127: | ||
* {{Tuček (1981)}} | * {{Tuček (1981)}} | ||
+ | |||
+ | * +Vauquelin Louis Nicolas, (1810), '''Analysis of the Aerolite that fell on [[Stannern]] in Moravia, the 22d of May, 1808.''' ''Journal of Natural Philosophy, Chemistry and the Arts'', vol. XXV, 1810, s. 54-59. Plik [http://books.google.cz/books?id=zhMAAAAAMAAJ PDF]. | ||
{{Przypisy}} | {{Przypisy}} | ||
Linia 137: | Linia 141: | ||
* Meteoryt Stannern w kolekcjach polskich - [http://www.ptmet.org.pl/kat-mka-euk.htm#stannern katalog PTMet] • [http://www.woreczko.pl/meteorites/news/Stannern.htm Wadi & Jan Woreczko Collection] | * Meteoryt Stannern w kolekcjach polskich - [http://www.ptmet.org.pl/kat-mka-euk.htm#stannern katalog PTMet] • [http://www.woreczko.pl/meteorites/news/Stannern.htm Wadi & Jan Woreczko Collection] | ||
+ | * [http://muzeum.ji.cz/ Muzeum Vysočiny Jihlava] | ||
+ | * Wikipedia (EN) - [http://en.wikipedia.org/wiki/Stannern_(meteorite) Stannern (meteorite)] | ||
+ | |||
+ | |||
+ | {{Co jeszcze na stronę}} | ||
+ | |||
+ | * [http://archive.org/details/meyersgrosseskon13meye Meyers Konversations-Lexikon] | ||
+ | * Tucek 1968, 1981 | ||
[[Category:Poza granicami Polski]] | [[Category:Poza granicami Polski]] | ||
[[Category:Czechy]] | [[Category:Czechy]] | ||
[[Category:Warto szukać]] | [[Category:Warto szukać]] |
Wersja z 00:31, 8 lut 2013
Strona w budowie (Site under construction) Jeszcze to chwilę potrwa (It will take a while) |
Deszcz eukrytów, ale znaleziono "tylko" 63 okazy
Stannern → | |
Okaz meteorytu Stannern (źródło: Schreibers 1820)
| |
Spadek | |
Lokalizacja | Czechy |
Położenie[1] | 49°17'N, 15°34'E |
Data | 22 maja 1808, 06:00 |
Uwagi | sparowany z wątpliwym spadkiem Constantinople[2] |
Charakterystyka | |
Typ | achondryt, eukryt EUC-mmict |
Masa | ~52 kg |
Liczba okazów | deszcz meteorytów |
Meteoritical Bulletin Database | |
Synonimy → | |
w NHM Cat: Cilli, Iglau, Langenpiernitz, Stannein, Stonarov, Stonarow; po czesku: Stonařovský meteorit |
Spadek deszczu meteorytów 22 maja 1808 roku około 6 rano w miejscowości Stonařov (niem. Stannern), Czechy. Spadło kilkadziesiąt okazów rzadkiego typu meteorytu - eukrytów (EUC-mmict).
- Za ASP (katalog PTMet)
- "W niedzielę, 22 maja 1808 r. w mieście Stannern (obecnie Stonařov) oraz okolicznych wisach i miejscowościach, spadły z nieba kamienie. Był pogodny poranek, ale o wpół do szóstej pojawiła się mgła. Ludzie ze Stannern w drodze do kościoła, usłyszeli nagle trzy silne detonacje, aż ziemia zadrżała im pod nogami, a mgła zrobiła się nagle tak gęsta, że tylko na 12 kroków było coś widać. Potem usłyszeli hałas przypominający ciągły ogień karabinowy, albo jakby grzmiały wielkie bębny. W powietrzu było słychać dudnienie i świst. Gdy patrzyli na siebie ze zdumieniem i przerażeniem, w całej okolicy zaczął padać "deszcz", przed którym nie chroni żaden płaszcz. Pośród nieustannego dudnienia i świstu z powietrza spadały kamienie od wielkości włoskiego orzecha do wielkości głowy dziecka; niektóre pionowo, inne jakby rozkołysane. Wielu ludzi to widziało, a kamienie, które podniesiono zaraz po spadku, były jeszcze ciepłe. Pierwsze wbiły się głęboko w ziemię; jeden nawet na dwie stopy. Późniejsze spadały tylko na ziemię. Wewnątrz były szare, a z zewnątrz pokryte czarną, błyszczącą skórką. Ich liczbę trudno ocenić. Wiele mogło spaść na pola uprawne i nadal leżą w ziemi. Te, które zostały znalezione, ważą 2 i pół cetnara. Wszystko to trwało około 6-8 minut. Po kilku godzinach także mgła zniknęła i koło południa było jasno i spokojnie, jakby nic się nie stało."
Tak brzmiącą relację o tym zdarzeniu sporządzono dla cesarza Austrii. Dziś ocenia się, że spadło 200-300 kamieni, z których zachowało się 65[3] ważących w sumie 52 kg. Największy okaz ważył ponad 7 kg. Teren spadku jest bardzo rozległy, a znaczną jego część stanowiły lasy i nieużytki. Ponieważ większość okazów znaleziono na obszarze zamieszkałym lub w bezpośrednim ich sąsiedztwie, jest bardzo prawdopodobne, że do zbiorów trafiła tylko mała część spadłych kamieni.
Okazy meteorytu Stannern znajdują się dziś w wielu kolekcjach. Największe z nich w (Koblitz MetBase):
zbiór sumaryczna waga posiadanych okazów Wiedeń 15,2 kg Tübingen (Niemcy) 3,38 kg Budapeszt 1,86 kg Jihlava (Muzeum Vysočiny Jihlava, Czechy) 1,82 kg Londyn 1,7 kg Berlin 1,08 kg Praga 1,028 kg
W polskich kolekcjach znajdują się tylko małe okazy i fragmenty (Pilski 2001). Muzeum Geologicznym PAN w Krakowie - 62,79 g fragment ze skorupą; Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Wrocławskiego - okaz całkowity 45,82 g[4] i 33,8 g piętka.
Lokalizacja
(B) Brtnička, (D) Dlouhá Brtnice, (H) Hladov, (O) Opatov, Otin, (R) Rosice, (S) Stonařov, Sokolíčko, (V) Vilanec
* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki
Miejscowości: Stonařov (niem. Stannern) oraz Brtnička (niem. Klein Pirnitz), Dlouhá Brtnice (niem. Lang Pirnitz), Hladov (niem. Hungerleiden, Pfaffendorf), Opatov (niem. Oppatau), Otin (niem. Otten), Rosice (Cerekvička-Rosice) (niem. Roschitz), Sokolíčko (dawniej Falknov), Vilanec (niem. Willenz).
Meteoryty spadły na miasto Stannern i jego okolice w kierunku północnym i południowym. Według Schreibersa (1820) znaleziono po spadku 63 okazy[3], ale musiało ich spaść więcej. Elipsa spadku ma około 14 km długości i trzecią część tego szerokości.
Prawdopodobnie zebrane w 1808 roku okazy to wszystko co dziś znajduję się w kolekcjach. Brak jest informacji o późniejszych znaleziskach. Zważywszy na szczegóły zawarte w opisie okoliczności spadku i charakter terenu - liczne lasy i rozległe nieużytki, oraz analizując mapę spadku (Schreibers 1820) można założyć, że wyzbierano tylko małą część spadłych okazów. Być może w okolicznych lasach leżą jeszcze duże, niestety już mocno zwietrzałe (minęło ponad 200 lat), okazy pięknego i rzadkiego eukrytu. Może jeszcze warto tam poszukać?
Mapa rozkładu okazów sporządzona na podstawie informacji zawartej u Schreibersa (1820). Według sporządzonego przez Schreibersa wykazu udało się mu udokumentować 63 znaleziska[3]. Lokalizację każdego z okazów naniósł on na mapę, a w tabeli podał ich wagę w funtach (lb., ℔) i łutach (niem. Loth) oraz zamieścił nazwiska (i miejsce zamieszkania?) znalazców. Wszystkie znalezione okazy były kompletne, poza okazami nr 29 i 62, które znaleziono rozbite, po dwa fragmenty[5]. Najmniejszy okaz znaleziony w miejscowości Hungerleiden ważył 3½ łuta (około 61 g). Dalej na północ w okolicach miejscowości Lang Pirnitz i Klein Pirnitz znajdowano już okazy większe o wagach do 0,5 funta (poza dużymi okazami 4 i 25). Na terenie lasów rozciągających się pomiędzy tymi miejscowościami, a miastem Stannern nie udokumentowano żadnego znaleziska. Kolejne skupisko okazów to okolice miasta Stannern. Na jego terenie i w sąsiedztwie znajdowano już okazy powyżej 1 funta (nawet 4 funty 16 łutów - okaz 52). Dalej na północ również rozciągają się lasy bez znalezisk. Najdalej na północ w okolicy miejscowości Neustift znaleziono okaz nr 60 o wadze 3 funtów. W tym rejonie spadł również największy meteoryt Stannern, okaz 61 o wadze aż 13 funtów.
Biorąc pod uwagę miejsce spadku meteorytów można założyć, że Schreibers w swym opisie posługiwał się miarami austriackimi, więc aby dokonać przeliczenia podanych wag okazów należy przyjąć wartości, jakie wówczas na tym terenie obowiązywały. Jeden funt austriacki wynosił wówczas 0,560 kg i dzielił się na 32 łuty.[6] Stosując ten przelicznik otrzymujemy, że najmniejszy okaz (1) ważył 61 gram, największy (61) zaś 7,28 kg. Jak podaje Schreibers (1820) waga wszystkich 63 okazów[3] wynosiła 92 funty 32½ łuta, co daje 52,07 kg i zgada się z katalogową wartością.
Obszar na jakim znajdowano meteoryty - elipsa spadku (ang. strewnfield) - rozciąga się od miejscowości Hunderleiden do Zeinsau/Neustift i ma 13,9 km długości i szerokość 5,2 km. Oś elipsy pokrywa się w zasadzie z kierunkiem południe-północ.
Mapy
Miejscowości Stanern, Oppatow i Hungerleia na mapie de Vangoudy z 1751 roku[7] (źródło: David Rumsey Map Collection) |
Galerie
Okazy meteorytu Stannern (i innych) z pracy Schreibers (1820)
Tablica III. Meteoryt Lissa |
||
Tablica VII. Wnętrza meteorytów: Benares (a), Charsonville, Salles, Siena, Stannern, Timochin |
||
Tablica IX. Przekrój meteorytu Elbogen |
Mapa rejonu spadku (Schreibers 1820; zmodyf. W&W) |
Bibliografia
- Moser Joseph, (1808), Darstellung der physisch-chemischen Eigenschaften der Steine, welche am 22sten Mai 1808 bei und in Stannern in Mähren aus der Luft gefallen sind. Annalen der Physik, Bd. 29, 1808, s. 309-327. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- +Rammelsberg Karl Friedrich, (1851a), Ueber die Zusammensetzung des Meteorsteins von Stannern. Annalen der Physik, 83, Bd. 159, 1851, s. 591-593. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Scherer Johan Andr., (1809), Bemerkungen uber die mahrischen Meteorsteine, vorzuglich in Hinsicht auf ihre Inkrustirung. Annalen der Physik, 1, Bd. 31, 1809, s. 1-22 (tablice). Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- von Schreibers Karl Franz Anton Ritter, (1808), Nachrichten von dem Steinregen, der sich am 22sten Mai 1808, in und um Stannern in Mähren ereignet hat; gesammelt auf einer Reise nach Stannern, in Gesellschaft des Directors von Widmannstätten. Annalen der Physik, Bd. 29, 1808, s. 225-250. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- von Schreibers Karl Franz Anton Ritter, (1808), Nachrichten von dem Steinregen, der am 3ten Sept. 1808 einige Meilen von Prag herabgesallen ist. Annalen der Physik, Bd. 30, 1808, s. 358-362. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Schreibers Karl Franz von, (1820), Beyträge zur Geschichte und Kenntriss meteorischer Stein- und Metall-Massen, und der Erscheinungen, welche deren Niederfallen zu begleiten pflegen, Wien 1820 (ilustracje).[12] Plik DjVu; plik doi.
- von Schreibers Karl Franz Anton Ritter, (1809), Beschreibung der mährischen Meteorsteine nach ihrem Arussern, vorzüglich der Rinde, und nach ihrer Masse, und einige Folgerungen, aus welche diese Beschreibung sührt. Annalen der Physik, 1, Bd. 31, 1809, s. 23-77 (tablice). Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Stoikowitz A. (Стойкович Афанасий Иванович), (1809), Nachrichten von mehreren russischen Luftsteinen, besonders von denen, dle am 1. Octob. 1787 im Gouvernement von Charkow herabgefallen find, Annalen der Physik, 1, Bd. 31, 1809, s. 305-322.[13][14][15] Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Tuček Karel, (1968), Catalogue of the Collection of meteorites of the National Museum in Prague (Katalog sbírky meteoritů Národního muzea v Praze), National Museum, Prague, 1968, ss. 103.
- Tuček Karel, (1981), Meteority a jejich výskyty v Československu (Meteorites and their occurrence in Czechoslovakia), Academia, Praha, 1981, ss. 269. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl(tabliceŹródło: Wiki.Meteoritica.pl).
- +Vauquelin Louis Nicolas, (1810), Analysis of the Aerolite that fell on Stannern in Moravia, the 22d of May, 1808. Journal of Natural Philosophy, Chemistry and the Arts, vol. XXV, 1810, s. 54-59. Plik PDF.
Przypisy
Zobacz również
Linki zewnętrzne
- Meteoritical Bulletin Database (MBD) - meteoryt Stannern
- Encyclopedia of Meteorites (EoM) - meteoryt Stannern
- Meteoryt Stannern w kolekcjach polskich - katalog PTMet • Wadi & Jan Woreczko Collection
- Muzeum Vysočiny Jihlava
- Wikipedia (EN) - Stannern (meteorite)
Co jeszcze na stronę? (What else to supplement?) (poszukać, uzupełnić …) |
- Meyers Konversations-Lexikon
- Tucek 1968, 1981